Avonturen in Madrid deel 3
Na een hele dag in het ARCO waren we behoorlijk sufgekunst. Met de bus gingen we naar het hotel. In het hotel aangekomen werd Wies en mij verzocht om 20 euro in te leggen voor het feestje vanavond. Ik was nog niet echt in een feeststemming maargoed, 20 euro kon ik wel missen voor het goede doel. Toen werd ons gevraagd wat we wilden drinken: wisky, wodka of rum. Wijn of bier zat niet in het keuzepakket dus zijn we voor de wodka gegaan. Maarliefst een halve fles pp. Na ons even opgefrist te hebben in de hotelkamer zijn we naar het “feestje” gegaan. Het was heel gezellig, ik heb mijn spaanse-scheldwoorden oevre weer kunnen uitbreiden en Wies en ik hebben ze in het nederlands leren tellen. “Poesje mauw” hebben we ook geprobeerd maar daar waren ze helaas al te beschonken voor.
Na slechts een kwart fles wodka werden we ineens verzocht om op te schieten anders zouden we de laaste metro missen. Het bleek dat we nog naar een of andere Madrileense superdiscotheek zouden gaan. Nou zijn discotheken helemaal niet mijn ding, en sprak het idee van “de laatste metro” me ook niet echt aan dus ik zei dat ik niet meeging. Dat was echter out of the question want we waren in Madrid en in Madrid moet je feesten en het zou geweldig worden en het maakte niet uit dat we morgen om half 10 bij het Prado moesten zijn. Op de een of andere manier heb ik me laten ompraten en ben ik toch maar meegegaan. In de metro viel me op hoe vervelend en dronken ze eigenlijk waren. Eentje stond uit de nooduitgang van de rijdende metro te pissen terwijl de rest vieze liedjes zong.
Maargoed, aangekomen bij de superhippe, geweldige discotheek bleek dat het voor meisjes 15 euro kostte en voor jongens 60 euro! Kortom, de mensen van de hippe disco wilden onze jongetjes niet binnen hebben (en geef ze eens ongelijk). Wij gingen dus op weg naar de op-een-na hipste vetste discotheek, Palacio Gaviria. Deze disco is gevestigd in een achtiende-eeuws paleis en ziet er van binnen echt schitterend uit.
De entree was 15 euro, die ik weigerde te betalen want ik was niet van plan nog lang te blijven en moest geld overhouden voor de taxi naar het hotel. Gelukkig was dat geen probleem want Wies ik werden gratis binnengelaten, “Por la cara”. Om het gezicht. Lekker voor je ego, dat wel! Na een half uurtje had ik het echt wel gezien in de disco. Het ziet er mooi uit, en de schaars geklede dansers en danseressen zijn ook wel vermakelijk, maar afgezien van dat is het gewoon het zelfde als elke disco: druk, warm, stroboscooperig, plakkerig en vol met op seks beluste spanjaarden. Onderhand was het al 4 uur s’nachts dus Wies en ik gingen er vandoor.
De taxistandplaats was vol met mensen en de taxi’s helaas ook. Gelukkig kwamen we daar twee eerstejaars van onze school tegen die ons konden helpen. We hebben met z’n vieren anderhalf uur door Madrid gezworven op zoek naar een taxi, maar geen geluk. Uiteindelijk hebben we de eerste bus (van half 6) teruggepakt naar het hotel waar we doodmoe in bed ploften voor 2 schamele uurtjes slaap.
Na slechts een kwart fles wodka werden we ineens verzocht om op te schieten anders zouden we de laaste metro missen. Het bleek dat we nog naar een of andere Madrileense superdiscotheek zouden gaan. Nou zijn discotheken helemaal niet mijn ding, en sprak het idee van “de laatste metro” me ook niet echt aan dus ik zei dat ik niet meeging. Dat was echter out of the question want we waren in Madrid en in Madrid moet je feesten en het zou geweldig worden en het maakte niet uit dat we morgen om half 10 bij het Prado moesten zijn. Op de een of andere manier heb ik me laten ompraten en ben ik toch maar meegegaan. In de metro viel me op hoe vervelend en dronken ze eigenlijk waren. Eentje stond uit de nooduitgang van de rijdende metro te pissen terwijl de rest vieze liedjes zong.
Maargoed, aangekomen bij de superhippe, geweldige discotheek bleek dat het voor meisjes 15 euro kostte en voor jongens 60 euro! Kortom, de mensen van de hippe disco wilden onze jongetjes niet binnen hebben (en geef ze eens ongelijk). Wij gingen dus op weg naar de op-een-na hipste vetste discotheek, Palacio Gaviria. Deze disco is gevestigd in een achtiende-eeuws paleis en ziet er van binnen echt schitterend uit.
De entree was 15 euro, die ik weigerde te betalen want ik was niet van plan nog lang te blijven en moest geld overhouden voor de taxi naar het hotel. Gelukkig was dat geen probleem want Wies ik werden gratis binnengelaten, “Por la cara”. Om het gezicht. Lekker voor je ego, dat wel! Na een half uurtje had ik het echt wel gezien in de disco. Het ziet er mooi uit, en de schaars geklede dansers en danseressen zijn ook wel vermakelijk, maar afgezien van dat is het gewoon het zelfde als elke disco: druk, warm, stroboscooperig, plakkerig en vol met op seks beluste spanjaarden. Onderhand was het al 4 uur s’nachts dus Wies en ik gingen er vandoor.
De taxistandplaats was vol met mensen en de taxi’s helaas ook. Gelukkig kwamen we daar twee eerstejaars van onze school tegen die ons konden helpen. We hebben met z’n vieren anderhalf uur door Madrid gezworven op zoek naar een taxi, maar geen geluk. Uiteindelijk hebben we de eerste bus (van half 6) teruggepakt naar het hotel waar we doodmoe in bed ploften voor 2 schamele uurtjes slaap.