Unity - Personal Log Bambi (IC content)
-------------------------
new entry: 26 feb. 3012 21:37
Hoi... ben ik weer.
Waarschijnlijk voor het laatst. Of niet. Ik weet het niet meer. Het lijkt erop dat we gewoon domweg doodgaan. Tenminste, er is wel een plan, maar ik heb geen idee wat het inhoud.
Laat ik maar bij het begin beginnen. De apocalypse is begonnen. Of was het al een hele lange tijd. Schijnbaar. Het heeft iets te maken met de artefacten die we een tijd terug hebben gevonden. Toen waren het er vier, waarvan ééntje de bal is die ik al lange tijd bij me draag. Nu moeten het er acht worden. Of misschien hebben ze er wel al acht ondertussen.
Soms voel ik me zo stom. Niemand verteld me iets. Maar goed, ik vraag ook niets. Durfde ik dat maar.
Acht artefacten, acht creators. Zoiets. De rest gaat dood. Misschien ook wel niet hoor. In ieder geval hebben de artefacten er iets mee te maken en zoekt men creators. Mensen die in ieder geval niet kunnen hacken en nog enige mate van intelligentie hebben. Ik wil niet doodgaan. Maar een creator zie ik mezelf ook niet worden. Zou het erg zijn om dood te gaan? Alexander, Esmee? Kunnen jullie mij het antwoord niet geven? Waarom heb ik je niet op tijd gevonden, Alexander. Esmee, waarom was ik niet daar, kon ik je niet helpen en moest ik zo laat pas horen wat er was gebeurd...
Ik ben het kennelijk al eens geweest, dood bedoel ik, ook al kan ik het me niet herinneren. De bal heeft mij geholpen. Globe of Origins wordt hij kennelijk genoemd. Gisteren heeft het ook weer zoiets raars gedaan. Sprites kwamen af op de Globe, en probeerden de bal aan te raken. Eerst hielden we ze tegen, schoten ze neer en ik duwde ze weg (dat kan ik, kennelijk). Maar ik merkte dat ik me er niet goed door ging voelen. Uiteindelijk trok ik het niet meer. Alles om me heen werd donker, en zwart en duister en angstig. Het duurde niet heel lang, denk ik. Ondertussen bleef de rest de Sprites afhouden, maar ze doodde ze niet meer. We besloten te vluchten, maar ook dat kon niet eeuwig doorgaan. Ref drong erop aan om ze toch de bal te laten aanraken. Uiteindelijk had hij gelijk, hoewel ik me afvraag hoe slim het was. Sprite na sprite dook in de bal, zo snel dat we ze op een gegeven moment nauwelijks meer konden zien. Beelden verschenen voor onze ogen. Van het verleden, zo ver terug, en dichterbij, maar toch minstens 1000 jaar geleden. Zo veel! De bal werd wat warm, maar ik merkte het nauwelijks. Op een gegeven moment voelde ik Refs handen van de bol afgaan, en ik hoorde hem vloeken. Maar ik was opgeslokt door de beelden, zoveel, zoveel!!! Na een tijd merkte ik dat ik ze kon controleren, het kon terugdringen en de werkelijkheid weer kon zien. Weer iets nieuws dus... Voor zover ik op dit moment weet kan de bal het volgende:
* Mensen die erop attuned zijn tot leven wekken als een resetbutton
* Sprites opslokken
* Engelen (en duivels?) laten verouderen
Wat zou het doen met de vier Riders? Tenslotte zijn dat ook sprites...
Ik vind het wel erg dat ik mijn ouders niet meer kan vinden. Mochten jullie dit ooit nog eens lezen. Pap, mam, ik weet niet of jullie mij nog mogen, of zelfs van me houden. Die zekerheid raakte ik kwijt zodra ik hoorde wat jullie waren. Mics. Voordat we de fabriek vernietigden en we de zielen waarmee de Mics gemaakt waren bevrijdden was het waarschijnlijk wel jullie programmatie waardoor jullie voor mij zorgden. Of was er wel een spark van genegenheid? Ik weet het niet, en pas nu het te laat is durf ik het te vragen. Het Cosmicnet schijnt neer te zijn en aangezien ik niet eens weet of jullie wel thuis zijn, met alle veranderingen, kan ik ook niet bellen. Hoe zit het precies? Waarom zijn mijn ouders Mics? Wat was het grote plan?
Ondertussen zijn de psionics aan boord van Bold Venture kennelijk van plan mij in te lijven. Ik vind het eng, maar ook ergens voel ik me gerustgesteld. Alle kracht die ik kennelijk in mij heb verbaasd me, en beangstigd me haast nog meer dan dat de vernietiging van het universum doet. Ik denk dat Desmond, Ref en Kyra vooral mij interessant vinden vanwege mijn 'gave'. Desmond heeft me een paar uur, hoewel het veel minder leek, uitgehoord in één van de kleine kantoortjes van Bold Venture. Hij pushte me, mn krachten te gebruiken en hem letterlijk weg te duwen. Ik geloof dat ik hem en Ref ondertussen een flink aantal blauwe plekken heb gegeven. Telekinese noemen ze het, en kennelijk is nog geen van hen bekend met deze psionic gave. Naast mijn genezende mogelijkheden, is dit iets wat ik niet kan controleren of kan opwekken. Ik weet alleen dat het gebeurd op momenten dat ik erg bang ben. Desmond heeft me flink uitgeprobeerd, en samen kwamen we er wel achter dat de grootste angsten die ik heb is dat mensen me aanraken of de Globe proberen af te pakken. Hoewel ik de mogelijkheden die een Psionic heeft wel eng vindt, denk ik dat ik ze toch op de een of andere manier ben gaan vertrouwen. Meer als de meesten in ieder geval. Maar ondanks dat weet ik dat ze een plan hebben voor mij, en ik vermoed dat dat de enige reden is waarom ze er ook maar over nadenken om mij op te nemen in hun groep. Liever heb ik dat ze me leren hoe ik het moet controleren en daarna met rust laten...
Ach, over enige tijd doet het er toch niet meer toe. Even was ik bang dat dat moment al gekomen was. Gisteravond tijdens de grote aanval van 'het 13de stelsel'. Ik voelde me hulpeloos, achtergelaten met een aantal anderen op Bold Venture terwijl de rest als een bezetene bezig was deze aanval af te slaan. Ik wilde wel helpen, maar ondanks mijn vragen wat ik kon doen bleef ik toch weer achter, zoals gewoonlijks.
Oscar, de boordcomputer, was bang. Ik kreeg zo'n medelijden met hem, wilde hem zo graag helpen. Maar wat kon ik doen? Ik was ook bang, en als ik iets kon betekenen had ik dat gedaan.
Eigenlijk ben ik nog steeds bang...
Pap? Mam? Ik wilde toch nog even zeggen dat ik van jullie hou, ondanks dat ik weet dat de kans groot is dat dit niet wederzijds is. Ik snap het... En wat voor plan we ook gaan proberen uit te voeren, hoe we alles ook gaan proberen op te lossen, ik hoop dat er een plekje in het nieuwe universum voor jullie zal zijn.
Ik mis jullie.
End of message 26 feb 3012 22:09
---------------------------------------------------------U
new entry: 26 feb. 3012 21:37
Hoi... ben ik weer.
Waarschijnlijk voor het laatst. Of niet. Ik weet het niet meer. Het lijkt erop dat we gewoon domweg doodgaan. Tenminste, er is wel een plan, maar ik heb geen idee wat het inhoud.
Laat ik maar bij het begin beginnen. De apocalypse is begonnen. Of was het al een hele lange tijd. Schijnbaar. Het heeft iets te maken met de artefacten die we een tijd terug hebben gevonden. Toen waren het er vier, waarvan ééntje de bal is die ik al lange tijd bij me draag. Nu moeten het er acht worden. Of misschien hebben ze er wel al acht ondertussen.
Soms voel ik me zo stom. Niemand verteld me iets. Maar goed, ik vraag ook niets. Durfde ik dat maar.
Acht artefacten, acht creators. Zoiets. De rest gaat dood. Misschien ook wel niet hoor. In ieder geval hebben de artefacten er iets mee te maken en zoekt men creators. Mensen die in ieder geval niet kunnen hacken en nog enige mate van intelligentie hebben. Ik wil niet doodgaan. Maar een creator zie ik mezelf ook niet worden. Zou het erg zijn om dood te gaan? Alexander, Esmee? Kunnen jullie mij het antwoord niet geven? Waarom heb ik je niet op tijd gevonden, Alexander. Esmee, waarom was ik niet daar, kon ik je niet helpen en moest ik zo laat pas horen wat er was gebeurd...
Ik ben het kennelijk al eens geweest, dood bedoel ik, ook al kan ik het me niet herinneren. De bal heeft mij geholpen. Globe of Origins wordt hij kennelijk genoemd. Gisteren heeft het ook weer zoiets raars gedaan. Sprites kwamen af op de Globe, en probeerden de bal aan te raken. Eerst hielden we ze tegen, schoten ze neer en ik duwde ze weg (dat kan ik, kennelijk). Maar ik merkte dat ik me er niet goed door ging voelen. Uiteindelijk trok ik het niet meer. Alles om me heen werd donker, en zwart en duister en angstig. Het duurde niet heel lang, denk ik. Ondertussen bleef de rest de Sprites afhouden, maar ze doodde ze niet meer. We besloten te vluchten, maar ook dat kon niet eeuwig doorgaan. Ref drong erop aan om ze toch de bal te laten aanraken. Uiteindelijk had hij gelijk, hoewel ik me afvraag hoe slim het was. Sprite na sprite dook in de bal, zo snel dat we ze op een gegeven moment nauwelijks meer konden zien. Beelden verschenen voor onze ogen. Van het verleden, zo ver terug, en dichterbij, maar toch minstens 1000 jaar geleden. Zo veel! De bal werd wat warm, maar ik merkte het nauwelijks. Op een gegeven moment voelde ik Refs handen van de bol afgaan, en ik hoorde hem vloeken. Maar ik was opgeslokt door de beelden, zoveel, zoveel!!! Na een tijd merkte ik dat ik ze kon controleren, het kon terugdringen en de werkelijkheid weer kon zien. Weer iets nieuws dus... Voor zover ik op dit moment weet kan de bal het volgende:
* Mensen die erop attuned zijn tot leven wekken als een resetbutton
* Sprites opslokken
* Engelen (en duivels?) laten verouderen
Wat zou het doen met de vier Riders? Tenslotte zijn dat ook sprites...
Ik vind het wel erg dat ik mijn ouders niet meer kan vinden. Mochten jullie dit ooit nog eens lezen. Pap, mam, ik weet niet of jullie mij nog mogen, of zelfs van me houden. Die zekerheid raakte ik kwijt zodra ik hoorde wat jullie waren. Mics. Voordat we de fabriek vernietigden en we de zielen waarmee de Mics gemaakt waren bevrijdden was het waarschijnlijk wel jullie programmatie waardoor jullie voor mij zorgden. Of was er wel een spark van genegenheid? Ik weet het niet, en pas nu het te laat is durf ik het te vragen. Het Cosmicnet schijnt neer te zijn en aangezien ik niet eens weet of jullie wel thuis zijn, met alle veranderingen, kan ik ook niet bellen. Hoe zit het precies? Waarom zijn mijn ouders Mics? Wat was het grote plan?
Ondertussen zijn de psionics aan boord van Bold Venture kennelijk van plan mij in te lijven. Ik vind het eng, maar ook ergens voel ik me gerustgesteld. Alle kracht die ik kennelijk in mij heb verbaasd me, en beangstigd me haast nog meer dan dat de vernietiging van het universum doet. Ik denk dat Desmond, Ref en Kyra vooral mij interessant vinden vanwege mijn 'gave'. Desmond heeft me een paar uur, hoewel het veel minder leek, uitgehoord in één van de kleine kantoortjes van Bold Venture. Hij pushte me, mn krachten te gebruiken en hem letterlijk weg te duwen. Ik geloof dat ik hem en Ref ondertussen een flink aantal blauwe plekken heb gegeven. Telekinese noemen ze het, en kennelijk is nog geen van hen bekend met deze psionic gave. Naast mijn genezende mogelijkheden, is dit iets wat ik niet kan controleren of kan opwekken. Ik weet alleen dat het gebeurd op momenten dat ik erg bang ben. Desmond heeft me flink uitgeprobeerd, en samen kwamen we er wel achter dat de grootste angsten die ik heb is dat mensen me aanraken of de Globe proberen af te pakken. Hoewel ik de mogelijkheden die een Psionic heeft wel eng vindt, denk ik dat ik ze toch op de een of andere manier ben gaan vertrouwen. Meer als de meesten in ieder geval. Maar ondanks dat weet ik dat ze een plan hebben voor mij, en ik vermoed dat dat de enige reden is waarom ze er ook maar over nadenken om mij op te nemen in hun groep. Liever heb ik dat ze me leren hoe ik het moet controleren en daarna met rust laten...
Ach, over enige tijd doet het er toch niet meer toe. Even was ik bang dat dat moment al gekomen was. Gisteravond tijdens de grote aanval van 'het 13de stelsel'. Ik voelde me hulpeloos, achtergelaten met een aantal anderen op Bold Venture terwijl de rest als een bezetene bezig was deze aanval af te slaan. Ik wilde wel helpen, maar ondanks mijn vragen wat ik kon doen bleef ik toch weer achter, zoals gewoonlijks.
Oscar, de boordcomputer, was bang. Ik kreeg zo'n medelijden met hem, wilde hem zo graag helpen. Maar wat kon ik doen? Ik was ook bang, en als ik iets kon betekenen had ik dat gedaan.
Eigenlijk ben ik nog steeds bang...
Pap? Mam? Ik wilde toch nog even zeggen dat ik van jullie hou, ondanks dat ik weet dat de kans groot is dat dit niet wederzijds is. Ik snap het... En wat voor plan we ook gaan proberen uit te voeren, hoe we alles ook gaan proberen op te lossen, ik hoop dat er een plekje in het nieuwe universum voor jullie zal zijn.
Ik mis jullie.
End of message 26 feb 3012 22:09
---------------------------------------------------------U