Getting in da mood... (IC content voor LIE mensen)
Ja, Legendfalls zit er eigenlijk nog maar net op. En over 2 weekenden is het alweer de beurt aan de volgende larp: Lands in Exile. Hier kruip ik wederom in de huid van Elvira Moreira da Neve, een runaway jonkvrouwe die samen met haar kamerheer Veranci Fonseca da Cruz (gespeeld door Lanzaned) een (tijdelijk) veilig heenkomen heeft gezocht bij de (ex?) inwoners van Hawkspire.
Korte samenvatting van onze heel epische background om even in de stemming te komen:
Elvira is het derde kind (tweede dochter) van Hertog Avalain Moreira da Neve en Jeanette Clair du Bois.
Bij haar geboorte werd zij beloofd aan de priesterorde van Arthanas, god van strijd en liefde. Echter, toen zij bijna klaar was met deze opleiding en zichzelf bijna officieel priesteres van Arthanas mocht noemen, werden haar moeder, oudere broer en zus (Anatolle en Aurora) vermoord door een 'plaatselijke terrorist' met de bijnaam Urso Negro (Zwarte Beer). Aangezien haar zus beloofd was aan een jonker uit het hertogdom, werd na de begrafenis besloten dat het Elvira's taak was deze belofte over te nemen en te trouwen. Elvira, opgegroeid met de leer van Arthanas, protesteerde hier hevig tegen. Na enkele maanden opgesloten te zitten in haar kamer wist haar kamerheer haar te bevrijden en zijn ze samen gevlucht. Maandenlang waren zij op de loop, bang voor zowel haar vaders toorn als de Urso Negro, reizend onder de valse namen Sombre (schaduw) en Tesura (schat). Echter, voor hen beide onverklaarbaar, werden zij getransporteerd naar de landerijen van Hawkspire, dé lands in exile. Dit gebied was ooit door de goden losgescheurd van de rest van de wereld als straf en zweefde sindsdien in het niets. Echter, al gauw kwam men erachter dat, nu de nieuwe koning Davion van Hawkspire op de troon zat, de goden deze mensen en andere rassen vergaven en het gebied was hard onderweg terug naar de wereld die Elvira en Chi zo kort geleden nog hadden verlaten. Weg veiligheid...
Ondertussen was het in Hawkspire ook niet zo heel erg veilig... geplaagd door barbaren die hun god (net als alle andere) niet meer konden horen en daardoor zelfmoordneigingen hadden, opgejaagd door technocraten die alle magie in de wereld probeerden uit te roeien... en ondertussen de dreiging van het neerstorten van dit stuk grond. Uiteindelijk besloot men dat wij allen hals over kop door een portaal (was er een portaal dan??? Waarom werden we dan getransporteerd... :S ) terug moesten vluchten naar de wereld waar wij zo niet naar terug wilden... Na een flink aantal keer slikken toch maar besloten door het portaal te gaan.
Terug op Euron... en niet lang zo ver weg van Astoria (ons thuisland) dan dat wij zouden willen zijn... Helaas te laat om onze schuilnamen aan te nemen, onze nieuwe vrienden kenden ons al als Elvira en Veranci, en aangezien zeker één van hen erg veel waarde hecht aan de waarheid... Gelukkig zou het voor onze oude vijanden bijna onmogelijk moeten zijn ons spoor terug te vinden dus voorlopig zitten we redelijk veilig. Hoewel er echter nieuwe vijanden op de loer liggen... de technocraten blijven een dreiging, maar ook één of andere Raaf lijkt ons het leven goed zuur te maken... Een mislukt ritueel om erachter te komen wat hij wil zorgt ervoor dat rustig slapen voorlopig geen optie meer is... Één pluspunt echter; we krijgen bericht dat de landerijen van Hawkspire veilig zijn geland en kunnen daar binnenkort terugkeren!
Nog even en dan ga ik weer los als speler. Iets wat ik op Legendfalls (ondanks dat ik SL'en leuker vind dan ik had verwacht) echt heb gemist... lekker spelen!!! En me nu maar alvast gaan afvragen wat voor gevaren ik nu weer op m'n pad weet te gooien...
Korte samenvatting van onze heel epische background om even in de stemming te komen:
Elvira is het derde kind (tweede dochter) van Hertog Avalain Moreira da Neve en Jeanette Clair du Bois.
Bij haar geboorte werd zij beloofd aan de priesterorde van Arthanas, god van strijd en liefde. Echter, toen zij bijna klaar was met deze opleiding en zichzelf bijna officieel priesteres van Arthanas mocht noemen, werden haar moeder, oudere broer en zus (Anatolle en Aurora) vermoord door een 'plaatselijke terrorist' met de bijnaam Urso Negro (Zwarte Beer). Aangezien haar zus beloofd was aan een jonker uit het hertogdom, werd na de begrafenis besloten dat het Elvira's taak was deze belofte over te nemen en te trouwen. Elvira, opgegroeid met de leer van Arthanas, protesteerde hier hevig tegen. Na enkele maanden opgesloten te zitten in haar kamer wist haar kamerheer haar te bevrijden en zijn ze samen gevlucht. Maandenlang waren zij op de loop, bang voor zowel haar vaders toorn als de Urso Negro, reizend onder de valse namen Sombre (schaduw) en Tesura (schat). Echter, voor hen beide onverklaarbaar, werden zij getransporteerd naar de landerijen van Hawkspire, dé lands in exile. Dit gebied was ooit door de goden losgescheurd van de rest van de wereld als straf en zweefde sindsdien in het niets. Echter, al gauw kwam men erachter dat, nu de nieuwe koning Davion van Hawkspire op de troon zat, de goden deze mensen en andere rassen vergaven en het gebied was hard onderweg terug naar de wereld die Elvira en Chi zo kort geleden nog hadden verlaten. Weg veiligheid...
Ondertussen was het in Hawkspire ook niet zo heel erg veilig... geplaagd door barbaren die hun god (net als alle andere) niet meer konden horen en daardoor zelfmoordneigingen hadden, opgejaagd door technocraten die alle magie in de wereld probeerden uit te roeien... en ondertussen de dreiging van het neerstorten van dit stuk grond. Uiteindelijk besloot men dat wij allen hals over kop door een portaal (was er een portaal dan??? Waarom werden we dan getransporteerd... :S ) terug moesten vluchten naar de wereld waar wij zo niet naar terug wilden... Na een flink aantal keer slikken toch maar besloten door het portaal te gaan.
Terug op Euron... en niet lang zo ver weg van Astoria (ons thuisland) dan dat wij zouden willen zijn... Helaas te laat om onze schuilnamen aan te nemen, onze nieuwe vrienden kenden ons al als Elvira en Veranci, en aangezien zeker één van hen erg veel waarde hecht aan de waarheid... Gelukkig zou het voor onze oude vijanden bijna onmogelijk moeten zijn ons spoor terug te vinden dus voorlopig zitten we redelijk veilig. Hoewel er echter nieuwe vijanden op de loer liggen... de technocraten blijven een dreiging, maar ook één of andere Raaf lijkt ons het leven goed zuur te maken... Een mislukt ritueel om erachter te komen wat hij wil zorgt ervoor dat rustig slapen voorlopig geen optie meer is... Één pluspunt echter; we krijgen bericht dat de landerijen van Hawkspire veilig zijn geland en kunnen daar binnenkort terugkeren!
Nog even en dan ga ik weer los als speler. Iets wat ik op Legendfalls (ondanks dat ik SL'en leuker vind dan ik had verwacht) echt heb gemist... lekker spelen!!! En me nu maar alvast gaan afvragen wat voor gevaren ik nu weer op m'n pad weet te gooien...