Lekker hameren in je slaap
Ik was vanochtend ontzettend blij dat de wekker ging. Daarvoor bekeek ik de inhoud van een gereedschapskist. Ik besloot met een hamer het gezicht van Rupert Giles (red. acteur uit Buffy) in te slaan. De zanger van Metallica kreeg een balpen door zijn strot geramd. Hierna fietste ik heel hard op mijn sokken weg, waarna een confrontatie met een "weerkat" (kogelronde reusachtige gemeenlachende man/kater) volgde. Ik vroeg hem me te krabben, zodat de psychopathische "weermuis" mijn geurspoor niet kon volgen.
Het geweld tegen Rupert Giles en de zanger van Metallica was geoorloofd. Rupert Giles wilde namelijk mijn hoofd van mijn romp scheiden en de zanger van Metallica wilde me een kogel door de kop jagen. Ook kon ik het niet verkroppen dat dit geweld tegen mij gericht was: die lui van Metallica waren immers nog vorig jaar op mijn verjaardagsfeest gekomen.
Mijn dromen zijn vrijwel nooit leuk, maar hebben meestal een negatieve stemming. Ik vind ze reusachtig interessant en soms ronduit amusant. Ik vraag me alleen af waarom ik nooit eens multimiljardair kan zijn, of een rustgevend chocoladebad mag nemen. In plaats daarvan neem ik het op tegen vampiers met alleen een potlood in mijn hand, schieten communisten met bazooka's op mij en is zombie-uitbraak 32432897 een feit.
Nu las ik ergens dat het overgrote deel van de dromen negatief is. Way to go hersenen! Kunnen we dingen niet op een leuke manier verwerken? Vannacht wordt er vast weer een interessante show opgevoerd.
Verder heb ik over minder dan een week weer school. Gadverdamme. Ik heb besloten om een Bob Marley-achtige wijze te gaan leven. Niet teveel stress, gewoon rustig aan. Ik vraag me alleen af of dat mogelijk is in Nederland. De neiging om naar een warm land te emigreren neemt toe.
Ook heb ik voor het eerst sinds waarschijnlijk een lange tijd weer eens iets echt spontaans gedaan. Op de allerlaatste minuut besloot ik toch maar een dagje langer bij m'n lief te blijven. Dag treinkaartje! Bij de nachtwinkel maar even een tandenborstel gekocht, niet je tanden kunnen borstelen is een nachtmerrie. Daarna zijn we naar een metalkroeg in gedoken waar ik ongeveer drie tot vijf jaar ouder was dan de gemiddelde bezoeker :(. Of ze hebben allemaal een babyface, dat kan natuurlijk ook.
Bij Summer Darkness moest ik overigens mijn legitimatie laten zien om een Wodka-Cola te krijgen. Een paar jaar terug moest ik ook nog weleens mijn legitimatie laten zien, maar dan meestal om aan te tonen dat ik echt niet ouder was dan 25. Misschien ben ik een van die zeldzame personen die jonger word naarmate ik ouder word. Ik duim voor mezelf.
Na de metalkroeg besloten we (vallende) sterren te gaan kijken op het strand. Ik wil een herhaling daarvan, dit keer met dekens en een thermoskan met hete chocolademelk.