(no subject)
Ik zit de laatste tijd eng weinig op msn. De laatste dagen waren dan ook behoorlijk volgeplant: Van Cyberia wat erg geslaagd was, door naar de verjaardag van Dirk, door naar een familieverjaardag, door naar college met Maarten van Rossem (ik ben fan, hij vertelt meesterlijk), door naar de huisarts (waarvan ik medicijnen kreeg waarop de bijsluiter stond dat ik maar beter even naar de dokter kon als mijn teen of vingernagels uitvielen), door naar mijn bed waar ik tot half drie in heb geslapen, door naar Utrecht voor ware revolutie, door naar het in elkaar zetten van bedden.
Dat brengt ons naar:
Ik heb een nieuw bed zonder kuil en ben een speciaal gesprek rijker.
Volgens de mannen die het bed kwamen afleveren is mijn eigen haarkleur véél leuker dan mijn geverfde haarkleur op foto’s. Het andere maakte me namelijk te bleek besloten ze resoluut. Ook kon het eigenlijk niet dat ik een éénpersoonsbed had besteld. Een van de mannen zat tegenover mij koffie te drinken en zei opeens. "Moet jij je niet gaan settelen?" Zijn collega en ik keken hem eerst verward aan. Hij herhaalde zijn vraag en voegde toe dat ik een éénpersoons bed had besteld. Dat kon gewoon niet. Ik verdedigde me door te zeggen dat ik op mijn toekomstige kamer echt wel een tweepersoonsbed zou nemen, maar dat hier de hele kamer gelijk vol zou zijn. Hij keek me lachend aan en zei: "Dat zou niet het geval zijn als je die hoek in je kamer zou opruimen, maar ik denk dat dat wel vaker tegen je is gezegd."
Verder voel ik me een revolutionair. Ik word eindredactie van ons geschiedenisblad. Een van de leden van de nieuwe eindredactie is zéér kritisch. We besloten samen met hem een meeting te houden in de geschiedenisstamkroeg. Als een stel vierkante tafelridders zaten we rond de dus vierkante tafel. De kritische jongen stelde voor een aantal dingen radicaal te veranderen. De andere drie aanwezigen (inclusief ich) volgde hem daarin. De plannen zijn zo radicaal dat ik er bijna lyrisch van word. Naarmate de avond vorderde werden de plannen steeds radicaler en toen ik wegging om de interliner te kunnen halen, was de rest nog aan het vergaderen. Ik kan dus alleen maar gissen naar wat er verder nog voor moois is besproken.
Ik moet wel oppassen voor over enthousiasme: de eerste keer dat ik bij een werkgroep kwam, dacht ik dat ik heel Roemenië kon gaan hervormen. Het viel toch wat tegen, ik had geen zin om naar Roemenië te gaan en ik werd er zachtjes uitgetrapt en de hele werkgroep stierf een zachte dood.
Mijn politieke avontuur is ook niet zo geweldig afgelopen, ik heb ontdekt dat ik geen actievoerder ben. Dat de helft van de acties mij sowieso niet aanspreken en dat ik niet zo zeer ideologisch ben ingesteld maar meer praktisch. Alhoewel ik nog steeds links ben met een nazistische muzieksmaak, maar men moet ruimdenkend zijn!
Wat me er toe brengt: Ik denk er serieus over om me in de diplomatiek te verdiepen. Het liefst als vertegenwoordiger van een land, niet als vertegenwoordiger van een organisatie omdat je dan moet gaan lobbyen. Wat op zich ook wel weer leuk is. Alleen diplomaat zijn is niet zo hip, ik wil (en daar heeft de "bed breng man" gelijk in, me ook uiteindelijk settelen (wat een walgelijk woord trouwens). Dat hoeft niet persé in Nederland, maar ik voorzie problemen met het maken van vrienden en dergelijke als ik van het ene naar het andere land trek. Eigenlijk weet ik het nog niet, ik heb gewoon de drang iets belangrijks te gaan doen. Zo hoog mogelijk scoren. Eigenlijk boeit het geen reet als je geen geld, macht of invloed hebt. En toch… het is een heel menselijk trekje om zo hoog mogelijk te willen komen. Om je naam in de geschiedenisboekjes vereeuwigt te willen zien staan. Die kans heb ik als ik a. Eerste wereldleider word. b. Gigantische stukken land verover. c. Iets héél slechts doe op grote schaal. d. Charismatisch bekend persoon word en dan op een samenzweringachtige manier vermoord word. e. Nog verder iets in te vullen.
Maar dan komen er a. aliëns b. mensen met kernwapens c. meteorieten. d. de ruiters van de Apocalyps e. het einde van de tv-show en dan boeit het geen stront of je iets hebt gedaan.
Stomme universiteit, over een maand moet ik al beslissen waar ik met mijn opleiding heen wil. Ik denk dat ik maar iets politieks ga doen als het noodzakelijk is voor de masters die me wel aanstaan. Anders ga ik gewoon op Duitslandgerichte vakken doen, geen idee of ze bestaan, ik vind van wel. En waarom? Gewoon omdat ik dat kan.
Dat brengt ons naar:
Ik heb een nieuw bed zonder kuil en ben een speciaal gesprek rijker.
Volgens de mannen die het bed kwamen afleveren is mijn eigen haarkleur véél leuker dan mijn geverfde haarkleur op foto’s. Het andere maakte me namelijk te bleek besloten ze resoluut. Ook kon het eigenlijk niet dat ik een éénpersoonsbed had besteld. Een van de mannen zat tegenover mij koffie te drinken en zei opeens. "Moet jij je niet gaan settelen?" Zijn collega en ik keken hem eerst verward aan. Hij herhaalde zijn vraag en voegde toe dat ik een éénpersoons bed had besteld. Dat kon gewoon niet. Ik verdedigde me door te zeggen dat ik op mijn toekomstige kamer echt wel een tweepersoonsbed zou nemen, maar dat hier de hele kamer gelijk vol zou zijn. Hij keek me lachend aan en zei: "Dat zou niet het geval zijn als je die hoek in je kamer zou opruimen, maar ik denk dat dat wel vaker tegen je is gezegd."
Verder voel ik me een revolutionair. Ik word eindredactie van ons geschiedenisblad. Een van de leden van de nieuwe eindredactie is zéér kritisch. We besloten samen met hem een meeting te houden in de geschiedenisstamkroeg. Als een stel vierkante tafelridders zaten we rond de dus vierkante tafel. De kritische jongen stelde voor een aantal dingen radicaal te veranderen. De andere drie aanwezigen (inclusief ich) volgde hem daarin. De plannen zijn zo radicaal dat ik er bijna lyrisch van word. Naarmate de avond vorderde werden de plannen steeds radicaler en toen ik wegging om de interliner te kunnen halen, was de rest nog aan het vergaderen. Ik kan dus alleen maar gissen naar wat er verder nog voor moois is besproken.
Ik moet wel oppassen voor over enthousiasme: de eerste keer dat ik bij een werkgroep kwam, dacht ik dat ik heel Roemenië kon gaan hervormen. Het viel toch wat tegen, ik had geen zin om naar Roemenië te gaan en ik werd er zachtjes uitgetrapt en de hele werkgroep stierf een zachte dood.
Mijn politieke avontuur is ook niet zo geweldig afgelopen, ik heb ontdekt dat ik geen actievoerder ben. Dat de helft van de acties mij sowieso niet aanspreken en dat ik niet zo zeer ideologisch ben ingesteld maar meer praktisch. Alhoewel ik nog steeds links ben met een nazistische muzieksmaak, maar men moet ruimdenkend zijn!
Wat me er toe brengt: Ik denk er serieus over om me in de diplomatiek te verdiepen. Het liefst als vertegenwoordiger van een land, niet als vertegenwoordiger van een organisatie omdat je dan moet gaan lobbyen. Wat op zich ook wel weer leuk is. Alleen diplomaat zijn is niet zo hip, ik wil (en daar heeft de "bed breng man" gelijk in, me ook uiteindelijk settelen (wat een walgelijk woord trouwens). Dat hoeft niet persé in Nederland, maar ik voorzie problemen met het maken van vrienden en dergelijke als ik van het ene naar het andere land trek. Eigenlijk weet ik het nog niet, ik heb gewoon de drang iets belangrijks te gaan doen. Zo hoog mogelijk scoren. Eigenlijk boeit het geen reet als je geen geld, macht of invloed hebt. En toch… het is een heel menselijk trekje om zo hoog mogelijk te willen komen. Om je naam in de geschiedenisboekjes vereeuwigt te willen zien staan. Die kans heb ik als ik a. Eerste wereldleider word. b. Gigantische stukken land verover. c. Iets héél slechts doe op grote schaal. d. Charismatisch bekend persoon word en dan op een samenzweringachtige manier vermoord word. e. Nog verder iets in te vullen.
Maar dan komen er a. aliëns b. mensen met kernwapens c. meteorieten. d. de ruiters van de Apocalyps e. het einde van de tv-show en dan boeit het geen stront of je iets hebt gedaan.
Stomme universiteit, over een maand moet ik al beslissen waar ik met mijn opleiding heen wil. Ik denk dat ik maar iets politieks ga doen als het noodzakelijk is voor de masters die me wel aanstaan. Anders ga ik gewoon op Duitslandgerichte vakken doen, geen idee of ze bestaan, ik vind van wel. En waarom? Gewoon omdat ik dat kan.