FIC: DeWonderbaarlijkeAvonturenVanRelenaDarlianEnHaarHuis-Heero II [Gundam Wing x Dragonball Z]
Titel: De Wonderbaarlijke Avonturen van Relena Darlian en haar Huis-Heero
Auteur: Omnicat
Geschikt Voor: 12 Jaar en Ouder
Genre: Humor, Parodie, beetje Romantisch
Spoilers & Gewenste Voorkennis: Alles voor Gundam Wing en tot aan de Vegeta Saga voor Dragonball Z.
Waarschuwingen: Heero is een Chippendeel van niks. :P
Koppels: Heero x Relena, eindelijk!
Disclaimer: *vinkt aan*
Samenvatting: Vervolg op “Hoe Geen Vice-Minister van Buitenlandse Zaken te Ontvoeren”. Nu met de uit de kluiten gewassen spierbundels van Dragonball Z!
Notitie van de Auteur: Veel leesplezier. :P
Hoofdstuk Twee; Op Kantoor
Er zijn van die dagen waarop je het stervensdruk hebt maar je je tegelijkertijd dood verveelt. Dagen waarop zelfs de meest belangrijke en dringende taken suf en nutteloos lijken. Dagen waarop er ongewild zoveel energie in nutteloos tijdverdrijf vloeit dat je achteraf denkt, ‘Hè, op die manier had ik al m’n werk voor de komende drie weken af kunnen krijgen.’.
Vandaag was niet zo’n dag.
Vandaag was Relena namelijk wakker geworden van echte koffie, iets dat vanwege Heero’s (goedbedoelde maar uitermate slecht ontvangen) pogingen om over haar bloeddruk te waken maar zelden voorkwam. Maar dat betekende niet dat er ook daadwerkelijk meer werk verricht werd dan op zo’n voorgenoemde slechte dag.
Misschien had het iets te maken met Ryoga’s vertrek. Misschien had het iets te maken met Relena’s abrupt verstoorde cafeïnehuishouding. Of misschien had het iets te maken met het feit dat ze wakker was geworden terwijl ze de koffie in poedervorm van Heero’s oorlelletje zoog, waar het terecht was gekomen toen hij, bij het horen van het kabaal van de eerste ontvoeringspoging van de dag, van schrik een quasi-acrobatische toer had uitgehaald met het koffieblik nog in zijn handen. Wat de oorzaak ook mocht zijn, het resultaat was dat er achter het bureau van de Vice-Minister van Buitenlandse Zaken en in de fauteuil van haar lijfwacht, bij de deur, maar bar weinig werk of thuisstudie verricht werd, maar vooral veel verstrooid opgekeken en ongemakkelijk-maar-vastberaden terug gestaard werd.
Relena wilde eigenlijk best doorgaan met aan Heero’s oor zuigen, ook al zat er geen koffiesmaak meer aan. Heero wou dat hij voor ze weggingen had gecontroleerd of hij niet teveel oorsmeer had. Hun respectievelijke werk lag zielig en verwaarloosd op schoot en bureau.
‘Zal ik dan maar iets te drinken gaan halen?’ zei Heero uiteindelijk. Het was het eerste deel van hun versnipperde doch levendige gesprek waar woorden aan te pas kwamen.
‘Koffie?’ vroeg Relena hoopvol.
‘Thee.’
Zo krijg je me dus niet weer aan je oor aan het lebberen, laat staan enig ander lichaamsdeel, zei Relena met haar ogen.
Dat spul is in grote hoeveelheden slecht voor de gezondheid en jij weet absoluut geen maat te houden, zeiden die van Heero terug.
Deze spanning en onthouding zijn anders ook niet goed voor me. Noch voor jou.
Het is niet mijn schuld dat we niet allang overal wilde seks hebben.
Welles. Mijn libido is nauw verbonden met mijn koffiegehalte.
Nietes. Dat zit allemaal tussen je oren.
Nietes, dat gezondheidsrisico zit tussen de jouwe.
Nietes.
Welles.
Nietes.
Welles.
Je bent gewoon bang dat ik alles opmaak en je dan de hele dag en nacht zo uitput dat je de volgende ochtend zelf een enorme lading koffie nodig hebt, die er niet meer is.
Al was dat waar, ik zou nooit toegeven dat mijn uithoudingsvermogen niet het grootste in de hele aardsfeer is. Ik ga thee halen.
Toen hij terugkwam (zonder dienblad, met de theekopjes, schoteltjes, lepels, suiker, melk enzovoort veilig in zijn zakken gepropt en de thee en cakeschaal in zijn handen) stonden er twee mannen in Relena’s kantoor, één lang en kaal, de ander minstens drie koppen kleiner maar met rechtopstaand haar dat desondanks tot de schouder van zijn metgezel kwam. Allebei droegen ze een soort harnas met belachelijke schouderstukken, een gekleurd beeldschermpje over één oog, en hadden ze een staart als die van een aap. Hun beider postuur deed Heero denken aan overenthousiaste bodybuilders.
‘Zei ik het niet, Nappa? Deze vrouw is een van de sterkste vechters op dit miezerige planeetje.’ zei de kleine, net toen Heero binnenkwam. ‘Haar power level is meer dan - nee wacht, nu is het weer minder. En nu weer meer. En weer minder. En ik weet effe niet wat deze tekentjes inhouden.’ Hij tikte tegen de zijkant van zijn beeldschermpje, dat vrolijk piepte, maar zelf keek hij alles behalve blij. ‘Hoe doe je dat verdomme, vrouwmens?’
‘Doe ik wat?’ Relena keek Heero onder de enorme arm van “Nappa” door aan en zei zwijgend: Zou je alvast een kruiwagen kunnen halen?
Heero zette stilletjes het servies buiten haar kantoor neer en ging de kruiwagen halen. Toen hij deze keer terugkwam stond de grote man over Relena’s bureau gebogen en in Relena’s gezicht te hijgen. Aan haar uitdrukking te zien had hij geen al te beste adem.
‘Vegeta, de scouter zegt nog steeds hetzelfde. Haar power level -’
Maar de kleinere man had de kruiwagen horen aankomen, draaide zich razendsnel om, en schoot een laserstraal naar Heero’s hoofd, die hij maar net kon ontwijken. Hij had geen zichtbare wapens bij zich en het was pijnlijk duidelijk dat er in zijn maillot niks verborgen zat, maar Heero had genoeg ervaring met dit soort dingen om te weten wanneer een lege, uitgestoken hand desondanks een dreiging was. Hij zette de kruiwagen neer en hield zijn handen in de lucht.
‘Nappa, geef mij die verdomde scouter en hou dat scharminkel in bedwang. Vrouwmens, kom achter dat bureau vandaan.’
Beide gehoorzaamde; Relena rolde met haar ogen, Heero werd door de reus in zijn nekvel gegrepen en van de vloer getild. Ze wisselden een blik uit die zoveel betekende als: diepe, diepe zucht. Maar alleen geestelijk, want Nappa deed geen poging Heero niet te laten stikken.
Het kleine mannetje, Vegeta, liep onderzoekend om Relena heen, ging op zijn tenen staan om zijn neus maar zo dicht mogelijk bij de hare te brengen, greep haar pols en bestudeerde haar handen, en bleef ondertussen constant aan zijn beeldschermpje friemelen. Met ieder vrolijk piepje dat het uitstootte, ging hij chagrijniger kijken, totdat hij het uiteindelijk afrukte en bijna fijnkneep. Op het laatste moment viel zijn blik op de versplinterde resten van het andere beeldschermpje, dat duidelijk hetzelfde lot had ondergaan, en hield hij zich in.
‘Stomme prullen! Maar het maakt niet uit. We zijn naar deze planeet gekomen om de inwonende vechters tot moes te slaan en de rest van de bevolking tot slaaf te maken, maar jou nemen we mee terug naar onze eigen planeet om te onderzoeken. Hoe kom je aan dat power level, vrouwmens? Je ziet er uit als een slappeling.’
‘Nou dank je.’ Relena draaide gepikeerd mee telkens wanneer Vegeta haar van achteren probeerde te bestuderen. ‘Ik weet niet eens wat een power level is.’
‘Je kracht. Hoe komt het dat je power level zo fluctueert? Zulke grote schommelingen passen niet bij zo’n hoog power level. Wat is het geheim van je training?’
Relena keek hem verbouwereerd aan. ‘Eh... mijn gymleraar?’
Vegeta staarde dreigend terug. ‘Wat heeft die leraar je geleerd?’
‘Hoor eens, ik ken alleen een beetje gymnastiek, paardrijden en schieten, voor de rest ben ik helemaal niet goed in sport. Ik ben een diplomaat. Zou ik je over kunnen halen even te gaan zitten zodat we dat slavernijgedoe kunnen bespreken?’
‘Nee. Als je niet kunt vechten ben je van geen enkel nut voor me. Wees blij dat de scouters zo raar doen, als je power level niet zo uniek was zou je het niet eens waard zijn de dienstmeid van Vegeta, Prins der Saiyans te zijn.’
Relena’s mond viel open van verontwaardiging. ‘Pardon, je hebt het wel tegen de voormalige koningin van deze planeet, hoor. Als de huidige vice-minister van buitenlandse zaken ben ik degene die alle veroverpogingen onder handen neem.’
De wenkbrauwen van de man gingen sardonisch omhoog. ‘Echt waar? Dat verandert de zaak. Je kunt mijn concubine worden voor wanneer ik wraak heb genomen en zelf tot koning ben gekroond.’
‘Hee!’ protesteerde Heero, al werd zijn luchttoevoer bijna afgekneld door de manier waarop Nappa hem vasthield.
Vegeta keek hem aan, piepte één keer met zijn beeldschermpje, en snoof vol minachting. ‘En wie mag dat zijn?’
‘Mijn bodyguard.’ antwoordde Relena.
‘Een waardeloze beschermer voor een waardeloze leider. Hoe denkt hij ons tegen te houden, met wapens? Nappa, ontwapen hem.’
De reus hield Heero prompt ondersteboven en begon de inhoud uit al zijn zakken te schudden. Niet voor het eerst vroeg Relena zich af hoe hij al die troep erin kreeg zonder dat er enorme bulten in zijn broek en jas zichtbaar waren.
‘De meeste wapens zitten eigenlijk tegen zijn lijf vastgegespt.’ vertelde ze behulpzaam toen de spulletjesregen ophield en Nappa Heero’s voeten los liet. ‘Je zult hem moeten laten strippen om ze allemaal te vinden.’
‘Hee!’ protesteerde Heero weer, nu gesmoord door het feit dat hij in een hoopje op de grond lag.
‘Strippen, zwakkeling.’ beval Vegeta.
Na nog een welbespraakte, aanmoedigende blikkenwisseling met Relena, die afwisselend Heero’s ongeloof, Relena’s ondeugende geruststelling, Heero’s argwaan en Relena’s verklaring van onschuld en vooruitdenkendheid weergaf, deed Heero wat hem gezegd werd, terwijl zij glunderend toekeek. Toen zijn vest van compact neo-kevlar met een dreun op de grond kletterde (en prompt door Nappa werd opgegrist, verfrommeld en beledigd), haalde Relena haar schaal snoep te voorschijn en bood het aan Vegeta aan.
‘Zuurtje? Als jullie de planeet willen veroveren moeten jullie wel eerst onze delicatessen proeven.’
‘Nee.’ zei Vegeta hooghartig.
‘Onze verslagen vijanden worden onder wrede omstandigheden gedwongen deze te maken, met hun eigen bloed. Je wordt er heel sterk van.’ loog ze vrolijk.
Vegeta keek haar vanuit zijn ooghoek vuil aan, maar stak toen zijn hand in de schaal. ‘Okee, eentje dan.’
‘Jij ook?’ vroeg ze aan Nappa. ‘Nee, de gele zijn echt heel zuur, je moet zo’n oranje nemen, die zijn lekker.’
Zelf nam ze een gele en genoot van de show. Zijn knorrige gezichtsuitdrukking deed niets af aan zijn gespierde armen, wasbordbuikje en strakke kontje toen hij zijn broek naar beneden deed en de messen van zijn kuiten begon te gespen.
Tegen de tijd dat hij aan zijn schouderholster begon, lag Vegeta al om en viel Nappa na een hevige worstelpartij met zijn zwaar wordende oogleden ook in slaap, met een dreun als een gevelde boom.
‘Ik denk dat we een grotere kruiwagen nodig hebben.’ merkte Relena op, en vroeg toen op teleurgestelde toon: ‘Moet je je echt weer aankleden?’
Heero bevroor met zijn arm halverwege zijn mouw.
‘Ik bedoel, als er een moment is om de seksuele spanning op te heffen is het nu.’ zei Relena pragmatisch.
Heero overwoog het even. Wat inhoudt dat hij heel even probeerde uit te vogelen of dit misschien een geniepig plannetje van haar was om aan koffie te komen, en toen heel heel snel besloot dat het hem niet kon schelen. ‘Maar niet waar deze twee bij zijn.’
Relena haalde er een paar parkeerbeambten bij, die boetes voor wildparkeren van de universele bankrekeningen van Nappa en Vegeta afschreven en ze snel en efficiënt in hun bolvormige ruimtescheepjes terug stuurden waar ze vandaan kwamen. Heero bleef uit het zicht en half naakt, tot Relena de deur van haar kantoor eindelijk op slot draaide, en hem met gemak begon te overtuigen dat hij geheel naakt nog beter af zou zijn.
Maar pas nadat hij antwoord had gekregen op een vraag die hem eigenlijk al tijden dwarszat. ‘Waar heb je die zwijmzuurtjes toch vandaan?’
‘Supergeheim internetrecept,’ zei Relena lachend. ‘Heb ik ooit in een café toegestopt gekregen door een man in een paars fluwelen pak. Hij dacht blijkbaar ook dat het wel eens van pas zou kunnen komen.’
PSAN: I’ll work on the requested drabbles when I’m not being a horrible procastrinator. ^^;;
PSAN: Jullie komen nooit van me af, nooit! Bwahahaha. }:D
De Wonderbaarlijke Avonturen van Relena Darlian en haar Huis-Heero...
In de Badkamer
Op Kantoor
...
Auteur: Omnicat
Geschikt Voor: 12 Jaar en Ouder
Genre: Humor, Parodie, beetje Romantisch
Spoilers & Gewenste Voorkennis: Alles voor Gundam Wing en tot aan de Vegeta Saga voor Dragonball Z.
Waarschuwingen: Heero is een Chippendeel van niks. :P
Koppels: Heero x Relena, eindelijk!
Disclaimer: *vinkt aan*
Samenvatting: Vervolg op “Hoe Geen Vice-Minister van Buitenlandse Zaken te Ontvoeren”. Nu met de uit de kluiten gewassen spierbundels van Dragonball Z!
Notitie van de Auteur: Veel leesplezier. :P
Hoofdstuk Twee; Op Kantoor
Er zijn van die dagen waarop je het stervensdruk hebt maar je je tegelijkertijd dood verveelt. Dagen waarop zelfs de meest belangrijke en dringende taken suf en nutteloos lijken. Dagen waarop er ongewild zoveel energie in nutteloos tijdverdrijf vloeit dat je achteraf denkt, ‘Hè, op die manier had ik al m’n werk voor de komende drie weken af kunnen krijgen.’.
Vandaag was niet zo’n dag.
Vandaag was Relena namelijk wakker geworden van echte koffie, iets dat vanwege Heero’s (goedbedoelde maar uitermate slecht ontvangen) pogingen om over haar bloeddruk te waken maar zelden voorkwam. Maar dat betekende niet dat er ook daadwerkelijk meer werk verricht werd dan op zo’n voorgenoemde slechte dag.
Misschien had het iets te maken met Ryoga’s vertrek. Misschien had het iets te maken met Relena’s abrupt verstoorde cafeïnehuishouding. Of misschien had het iets te maken met het feit dat ze wakker was geworden terwijl ze de koffie in poedervorm van Heero’s oorlelletje zoog, waar het terecht was gekomen toen hij, bij het horen van het kabaal van de eerste ontvoeringspoging van de dag, van schrik een quasi-acrobatische toer had uitgehaald met het koffieblik nog in zijn handen. Wat de oorzaak ook mocht zijn, het resultaat was dat er achter het bureau van de Vice-Minister van Buitenlandse Zaken en in de fauteuil van haar lijfwacht, bij de deur, maar bar weinig werk of thuisstudie verricht werd, maar vooral veel verstrooid opgekeken en ongemakkelijk-maar-vastberaden terug gestaard werd.
Relena wilde eigenlijk best doorgaan met aan Heero’s oor zuigen, ook al zat er geen koffiesmaak meer aan. Heero wou dat hij voor ze weggingen had gecontroleerd of hij niet teveel oorsmeer had. Hun respectievelijke werk lag zielig en verwaarloosd op schoot en bureau.
‘Zal ik dan maar iets te drinken gaan halen?’ zei Heero uiteindelijk. Het was het eerste deel van hun versnipperde doch levendige gesprek waar woorden aan te pas kwamen.
‘Koffie?’ vroeg Relena hoopvol.
‘Thee.’
Zo krijg je me dus niet weer aan je oor aan het lebberen, laat staan enig ander lichaamsdeel, zei Relena met haar ogen.
Dat spul is in grote hoeveelheden slecht voor de gezondheid en jij weet absoluut geen maat te houden, zeiden die van Heero terug.
Deze spanning en onthouding zijn anders ook niet goed voor me. Noch voor jou.
Het is niet mijn schuld dat we niet allang overal wilde seks hebben.
Welles. Mijn libido is nauw verbonden met mijn koffiegehalte.
Nietes. Dat zit allemaal tussen je oren.
Nietes, dat gezondheidsrisico zit tussen de jouwe.
Nietes.
Welles.
Nietes.
Welles.
Je bent gewoon bang dat ik alles opmaak en je dan de hele dag en nacht zo uitput dat je de volgende ochtend zelf een enorme lading koffie nodig hebt, die er niet meer is.
Al was dat waar, ik zou nooit toegeven dat mijn uithoudingsvermogen niet het grootste in de hele aardsfeer is. Ik ga thee halen.
Toen hij terugkwam (zonder dienblad, met de theekopjes, schoteltjes, lepels, suiker, melk enzovoort veilig in zijn zakken gepropt en de thee en cakeschaal in zijn handen) stonden er twee mannen in Relena’s kantoor, één lang en kaal, de ander minstens drie koppen kleiner maar met rechtopstaand haar dat desondanks tot de schouder van zijn metgezel kwam. Allebei droegen ze een soort harnas met belachelijke schouderstukken, een gekleurd beeldschermpje over één oog, en hadden ze een staart als die van een aap. Hun beider postuur deed Heero denken aan overenthousiaste bodybuilders.
‘Zei ik het niet, Nappa? Deze vrouw is een van de sterkste vechters op dit miezerige planeetje.’ zei de kleine, net toen Heero binnenkwam. ‘Haar power level is meer dan - nee wacht, nu is het weer minder. En nu weer meer. En weer minder. En ik weet effe niet wat deze tekentjes inhouden.’ Hij tikte tegen de zijkant van zijn beeldschermpje, dat vrolijk piepte, maar zelf keek hij alles behalve blij. ‘Hoe doe je dat verdomme, vrouwmens?’
‘Doe ik wat?’ Relena keek Heero onder de enorme arm van “Nappa” door aan en zei zwijgend: Zou je alvast een kruiwagen kunnen halen?
Heero zette stilletjes het servies buiten haar kantoor neer en ging de kruiwagen halen. Toen hij deze keer terugkwam stond de grote man over Relena’s bureau gebogen en in Relena’s gezicht te hijgen. Aan haar uitdrukking te zien had hij geen al te beste adem.
‘Vegeta, de scouter zegt nog steeds hetzelfde. Haar power level -’
Maar de kleinere man had de kruiwagen horen aankomen, draaide zich razendsnel om, en schoot een laserstraal naar Heero’s hoofd, die hij maar net kon ontwijken. Hij had geen zichtbare wapens bij zich en het was pijnlijk duidelijk dat er in zijn maillot niks verborgen zat, maar Heero had genoeg ervaring met dit soort dingen om te weten wanneer een lege, uitgestoken hand desondanks een dreiging was. Hij zette de kruiwagen neer en hield zijn handen in de lucht.
‘Nappa, geef mij die verdomde scouter en hou dat scharminkel in bedwang. Vrouwmens, kom achter dat bureau vandaan.’
Beide gehoorzaamde; Relena rolde met haar ogen, Heero werd door de reus in zijn nekvel gegrepen en van de vloer getild. Ze wisselden een blik uit die zoveel betekende als: diepe, diepe zucht. Maar alleen geestelijk, want Nappa deed geen poging Heero niet te laten stikken.
Het kleine mannetje, Vegeta, liep onderzoekend om Relena heen, ging op zijn tenen staan om zijn neus maar zo dicht mogelijk bij de hare te brengen, greep haar pols en bestudeerde haar handen, en bleef ondertussen constant aan zijn beeldschermpje friemelen. Met ieder vrolijk piepje dat het uitstootte, ging hij chagrijniger kijken, totdat hij het uiteindelijk afrukte en bijna fijnkneep. Op het laatste moment viel zijn blik op de versplinterde resten van het andere beeldschermpje, dat duidelijk hetzelfde lot had ondergaan, en hield hij zich in.
‘Stomme prullen! Maar het maakt niet uit. We zijn naar deze planeet gekomen om de inwonende vechters tot moes te slaan en de rest van de bevolking tot slaaf te maken, maar jou nemen we mee terug naar onze eigen planeet om te onderzoeken. Hoe kom je aan dat power level, vrouwmens? Je ziet er uit als een slappeling.’
‘Nou dank je.’ Relena draaide gepikeerd mee telkens wanneer Vegeta haar van achteren probeerde te bestuderen. ‘Ik weet niet eens wat een power level is.’
‘Je kracht. Hoe komt het dat je power level zo fluctueert? Zulke grote schommelingen passen niet bij zo’n hoog power level. Wat is het geheim van je training?’
Relena keek hem verbouwereerd aan. ‘Eh... mijn gymleraar?’
Vegeta staarde dreigend terug. ‘Wat heeft die leraar je geleerd?’
‘Hoor eens, ik ken alleen een beetje gymnastiek, paardrijden en schieten, voor de rest ben ik helemaal niet goed in sport. Ik ben een diplomaat. Zou ik je over kunnen halen even te gaan zitten zodat we dat slavernijgedoe kunnen bespreken?’
‘Nee. Als je niet kunt vechten ben je van geen enkel nut voor me. Wees blij dat de scouters zo raar doen, als je power level niet zo uniek was zou je het niet eens waard zijn de dienstmeid van Vegeta, Prins der Saiyans te zijn.’
Relena’s mond viel open van verontwaardiging. ‘Pardon, je hebt het wel tegen de voormalige koningin van deze planeet, hoor. Als de huidige vice-minister van buitenlandse zaken ben ik degene die alle veroverpogingen onder handen neem.’
De wenkbrauwen van de man gingen sardonisch omhoog. ‘Echt waar? Dat verandert de zaak. Je kunt mijn concubine worden voor wanneer ik wraak heb genomen en zelf tot koning ben gekroond.’
‘Hee!’ protesteerde Heero, al werd zijn luchttoevoer bijna afgekneld door de manier waarop Nappa hem vasthield.
Vegeta keek hem aan, piepte één keer met zijn beeldschermpje, en snoof vol minachting. ‘En wie mag dat zijn?’
‘Mijn bodyguard.’ antwoordde Relena.
‘Een waardeloze beschermer voor een waardeloze leider. Hoe denkt hij ons tegen te houden, met wapens? Nappa, ontwapen hem.’
De reus hield Heero prompt ondersteboven en begon de inhoud uit al zijn zakken te schudden. Niet voor het eerst vroeg Relena zich af hoe hij al die troep erin kreeg zonder dat er enorme bulten in zijn broek en jas zichtbaar waren.
‘De meeste wapens zitten eigenlijk tegen zijn lijf vastgegespt.’ vertelde ze behulpzaam toen de spulletjesregen ophield en Nappa Heero’s voeten los liet. ‘Je zult hem moeten laten strippen om ze allemaal te vinden.’
‘Hee!’ protesteerde Heero weer, nu gesmoord door het feit dat hij in een hoopje op de grond lag.
‘Strippen, zwakkeling.’ beval Vegeta.
Na nog een welbespraakte, aanmoedigende blikkenwisseling met Relena, die afwisselend Heero’s ongeloof, Relena’s ondeugende geruststelling, Heero’s argwaan en Relena’s verklaring van onschuld en vooruitdenkendheid weergaf, deed Heero wat hem gezegd werd, terwijl zij glunderend toekeek. Toen zijn vest van compact neo-kevlar met een dreun op de grond kletterde (en prompt door Nappa werd opgegrist, verfrommeld en beledigd), haalde Relena haar schaal snoep te voorschijn en bood het aan Vegeta aan.
‘Zuurtje? Als jullie de planeet willen veroveren moeten jullie wel eerst onze delicatessen proeven.’
‘Nee.’ zei Vegeta hooghartig.
‘Onze verslagen vijanden worden onder wrede omstandigheden gedwongen deze te maken, met hun eigen bloed. Je wordt er heel sterk van.’ loog ze vrolijk.
Vegeta keek haar vanuit zijn ooghoek vuil aan, maar stak toen zijn hand in de schaal. ‘Okee, eentje dan.’
‘Jij ook?’ vroeg ze aan Nappa. ‘Nee, de gele zijn echt heel zuur, je moet zo’n oranje nemen, die zijn lekker.’
Zelf nam ze een gele en genoot van de show. Zijn knorrige gezichtsuitdrukking deed niets af aan zijn gespierde armen, wasbordbuikje en strakke kontje toen hij zijn broek naar beneden deed en de messen van zijn kuiten begon te gespen.
Tegen de tijd dat hij aan zijn schouderholster begon, lag Vegeta al om en viel Nappa na een hevige worstelpartij met zijn zwaar wordende oogleden ook in slaap, met een dreun als een gevelde boom.
‘Ik denk dat we een grotere kruiwagen nodig hebben.’ merkte Relena op, en vroeg toen op teleurgestelde toon: ‘Moet je je echt weer aankleden?’
Heero bevroor met zijn arm halverwege zijn mouw.
‘Ik bedoel, als er een moment is om de seksuele spanning op te heffen is het nu.’ zei Relena pragmatisch.
Heero overwoog het even. Wat inhoudt dat hij heel even probeerde uit te vogelen of dit misschien een geniepig plannetje van haar was om aan koffie te komen, en toen heel heel snel besloot dat het hem niet kon schelen. ‘Maar niet waar deze twee bij zijn.’
Relena haalde er een paar parkeerbeambten bij, die boetes voor wildparkeren van de universele bankrekeningen van Nappa en Vegeta afschreven en ze snel en efficiënt in hun bolvormige ruimtescheepjes terug stuurden waar ze vandaan kwamen. Heero bleef uit het zicht en half naakt, tot Relena de deur van haar kantoor eindelijk op slot draaide, en hem met gemak begon te overtuigen dat hij geheel naakt nog beter af zou zijn.
Maar pas nadat hij antwoord had gekregen op een vraag die hem eigenlijk al tijden dwarszat. ‘Waar heb je die zwijmzuurtjes toch vandaan?’
‘Supergeheim internetrecept,’ zei Relena lachend. ‘Heb ik ooit in een café toegestopt gekregen door een man in een paars fluwelen pak. Hij dacht blijkbaar ook dat het wel eens van pas zou kunnen komen.’
PSAN: I’ll work on the requested drabbles when I’m not being a horrible procastrinator. ^^;;
PSAN: Jullie komen nooit van me af, nooit! Bwahahaha. }:D
De Wonderbaarlijke Avonturen van Relena Darlian en haar Huis-Heero...
In de Badkamer
Op Kantoor
...