geenszins...
t.a.v. motherfockers in de media...
wat is et toch met mij?, wat is er met me aan de hand waardoor ik me voel zoals ik me nu voel, ik weet het niet
alles lijd eronder, alles wat me dierbaar is staat op het spel en de druk is zo verdomd groot altijd
ik weet gewoon niet of ik het allemaal nog wel aankan
ik ben nu drie jaar nonstop aan het vechten tegen de onzekerheid en alle nadelen die daarbij komen kijken
maar het feit is dat ik gewoon nog steeds niet de man ben die ik graag wil zijn en ik begin gewoon echt een focking hekel aan mezelf te krijgen, het klinkt misschien zwak en heel cheap maar misschien ben ik het echt eens zat om daar tegen te vechten, en ook al zou ik het willen, het voelt alsof ik het gewoon niet meer op kan brengen, ik ben uitgeput, leeg, ik raak geiriteerd om de kleinste dingen en ik heb minstens twee keer in de week de tranen in men ogen staan en het voelt gewoon allemaal alsof ik mijn nieuw verworven leven weer uit handen laat glippen en gewoon de energie niet meer heb om het vast te grijpen, ik ben bang dat als ik zo doorga als ik nu leef dat ik weer binnen de kortste keren in een depressie zit
ik heb gewoon weer even die spark nodig, die spark die ik een jaar geleden plotseling kreeg en die mijn waardeloze bestaan nieuw leven inblies, het voelt nu alsof die spark uitgewerkt is
Het enige wat me nu nog vooruitduwt is het feit dat mijn vriendin nog van me houd, dat is waar ik nog steeds voor wil vechten, alleen ben ik bang dat het dan misschien een soort averechts effect zal hebben op onze relatie, wat het eigenlijk al heeft aangezien ik zowat al mijn energie in haar steek en ja dat heeft dus al af en toe een negatief effect
De rest van mijn energie steek ik in school en stage, en de enige reden nu dat ik me niet weer afzonder is dat ik mijn nieuw opgebouwde reputatie hoog moet houden omdat ik anders de opleiding niet haal, leuk leuk
maar goed ik kap er maar mee anders word het verhaal weer te lang
jessica ik hou van je, je bent alles voor me en ik kan echt niet zonder je !!!
peace
-NIEK
wat is et toch met mij?, wat is er met me aan de hand waardoor ik me voel zoals ik me nu voel, ik weet het niet
alles lijd eronder, alles wat me dierbaar is staat op het spel en de druk is zo verdomd groot altijd
ik weet gewoon niet of ik het allemaal nog wel aankan
ik ben nu drie jaar nonstop aan het vechten tegen de onzekerheid en alle nadelen die daarbij komen kijken
maar het feit is dat ik gewoon nog steeds niet de man ben die ik graag wil zijn en ik begin gewoon echt een focking hekel aan mezelf te krijgen, het klinkt misschien zwak en heel cheap maar misschien ben ik het echt eens zat om daar tegen te vechten, en ook al zou ik het willen, het voelt alsof ik het gewoon niet meer op kan brengen, ik ben uitgeput, leeg, ik raak geiriteerd om de kleinste dingen en ik heb minstens twee keer in de week de tranen in men ogen staan en het voelt gewoon allemaal alsof ik mijn nieuw verworven leven weer uit handen laat glippen en gewoon de energie niet meer heb om het vast te grijpen, ik ben bang dat als ik zo doorga als ik nu leef dat ik weer binnen de kortste keren in een depressie zit
ik heb gewoon weer even die spark nodig, die spark die ik een jaar geleden plotseling kreeg en die mijn waardeloze bestaan nieuw leven inblies, het voelt nu alsof die spark uitgewerkt is
Het enige wat me nu nog vooruitduwt is het feit dat mijn vriendin nog van me houd, dat is waar ik nog steeds voor wil vechten, alleen ben ik bang dat het dan misschien een soort averechts effect zal hebben op onze relatie, wat het eigenlijk al heeft aangezien ik zowat al mijn energie in haar steek en ja dat heeft dus al af en toe een negatief effect
De rest van mijn energie steek ik in school en stage, en de enige reden nu dat ik me niet weer afzonder is dat ik mijn nieuw opgebouwde reputatie hoog moet houden omdat ik anders de opleiding niet haal, leuk leuk
maar goed ik kap er maar mee anders word het verhaal weer te lang
jessica ik hou van je, je bent alles voor me en ik kan echt niet zonder je !!!
peace
-NIEK