de dierenwinkel;
Daar liep ik dan, door de regen richting dierenwinkel. Het moment was daar, m'n huisdiertje had een speelkameraadje nodig. De bebaarde man kwam op mijn voetstappen af. Langzaam verscheen het ietwat verwrongen gezicht boven de toonbank. Ik melde hem dat ik op zoek was naar een vis, maar niet zomaar een vis. Een die mijn kat onmiddellijk zou willen verslinden. Zou ik dan beter een goudvis kunnen aanschaffen, of toch beter een wat vreemd aandoende zwarte reuzevis? Nee, ik wilde geen visfile kopen, dan had ik me immers wel op een minder barre tocht kunnen begeven richting de dichtstbijzijnde supermarkt of de verscholen koelkast van mijn huisgenoot. Het arme dier zal minstens zes weken binnen moeten blijven; een jachtobject zou ik hem niet ook nog eens willen ontnemen. Ik drukte de man op het hart dat de vis toch wel zou sterven. Hetzij als prooi, hetzij aan een verhongeringsdood, aangezien ik alleen een vis wilde, en geen vissenvoer. Het mocht niet baten.