...ես ինձ համարձակվում եմ դասել այն երջանիկների շարքին, ովքեր մանուկ հասակում իրենց ամառային արձակուրդը անցկացրել են գյուղում բարեկամների մոտ ու զգացել են գյուղական կյանքի ողջ ջերմությունը, գեղեցկությունը ու անկեղծությունը...
իսկ դուք երբևէ թարմ ցորենի դեզի վրա պարկել էք գիշերով? նայել եք երկնքին և աստղերին ու երազել Լուսնի մասին? կապույտ լուսնի մասին? это как достучаться до небес...
...երբ փոքր էի շատ էի սիրում ցորենի դեզի վրա թռվռալ...մինչև հիմա հիշում եմ դեզի դառը հոտը ու գիշերային մորեխների ճռիկների ճռճռոցը...դա իմ մանկության ամենաանկեղծ հուշերից մեկն է...դրանից հրաշք և ֆանտաստիկ բան չկա էս աշխարհում համենայնդեպս իմ համար!