navicki: гэта калі ў цябе канчаюцца міліцэйскія
пратаколы замест туалетнай паперы, і ахоўнік дае табе частку кніжачкі “Як
гартавалася сталь”…
staraja aliena: гэта калі ты стаіш ля касы з абярэмкам шчотак, зубное пасты й туалетнае
паперы, ды падыходзіць дырэхтарка крамы й кажа: я ўсё ведаю, куды-што, вазьмеце
пяцьдзясят рублёў - у мяне ў самое сын сядзіць…
tapolia: гэта калі ты амаль суткі ня еўшы, і
аманавец у аўтозаку аддае табе свой бутэрброд і бутэльку трайплу…
bazyl: гэта калі назаўтра злы, шакаваны, ты адмаўляесься
плаціць за праезд ГЭТАМУ…, а кантралёры пачынаюць цябе высаджваць, увесь аўтобус
раптам становіцца на твой бок…
juliKa: гэта калі ты з усіх ног уцякаеш ад
азьвярэлых амонцаў, заварочваеш за рог … а там ланцуг - карычневых жаўнэроў, і
раптам шэраг разыходзіцца й салдацікі прапускаюць нас…
nino: гэта калі плямістыя б’юць і маладых, і старых, а
замежныя дыпляматы нас са сталаю-ж сяброўкаю хаваюць ў намёце пад апаратурай…
sviet-lana: гэта калі ад
стрэсу хочацца проста ЖРАЦЬ, а здзічэлы напачатку ад "калёс" афіцэр аўтозаку прыносіць
знедкуль халодную піцу й сасіські ў цесьце…
darka: гэта калі твой дырэхтор (рэдкая с-с-сука,
між іншым) ужо назаўтра закідае табе перадачку…
jurak: гэта калі ўжо ты стары дзед і ў цябе нікога
няма, раптам прыносяць перадачку ад мамы й цёткі…
tamarra: гэта калі “плямістыя” ужо, лічы, дагналі
вас, а ахоўнікі турэцкае абасады не пускаюць за браму, раптам адзін з ахоўнікоў-беларусоў кажа - ня бойцеся, мы вас не аддамо…
Volja: гэта калі ў каморы падыходзіць Сьвята Раства, а ў вас, апроч казённай неядомай вячэры, нічога не ма, раптам адчыняюцца дзьверы, заходзіць ахоўнік, а ў рукох у яго - кардонная скрыначка, у якой ляжаць па кавалачку сала, кілбаскі, і тры цукеркі,,,
Кампанія «Салідарнасьць»: Дапамога палітвязням прыходзіла нават ад БРСМ апублікаванае на Хартыі
10.02.2011
Такой салідарнасьці з палітрэпрэсаванымі, як пасля падзей 19 сьнежня, у гісторыі Беларусі яшчэ не было.
Актывістыя Партыі БНФ і валянтэры кампаніі «Салідарнасьць» Сяргей і Ірына Семянюк наведалі ў Кобрыні рэдактора сайту charter97.org Наталю Радзіну, дзе яна знаходзіцца зараз пад падпіскаю аб невыязьдзе ў сувязі з крымінальнай справай па падзеях 19 сьнежня ў Менску.
Валянтэры распавялі, як праходзіла кампанія дапамогі палітрэпрэсаваным, якая стартавала з 20 сьнежаня, на наступны дзень пасля масавых арыштоў удзельнікоў акцыі пратэсту супроць фальсыфікацыі вынікоў прэзідэнцкіх выбароў.
«Такога ў гісторыі Беларусі яшчэ не было. Сытуацыя нават не-па-раў-нальная з 2006 годам. Тады, памятаем, пасля таго, як Аляксандр Мілінкевіч заклікаў людзей разыходзіцца з Плошчы, людзі прыходзілі на Ўправу БНФ і плакалі. Пасля падзеяў 19 сьнежня 2010 гады, наадварот, людзі прыходзілі злыя й з велізарным жаданьнем дзейнічаць, дапамагаць. Дапамогі такой ніколі раней было. За два тыдні на Ўправу БНФ, па нашых падлікох, прыйшло блізу трох тысячаў чалавек», - распавядаюць Сяргей і Ірына Семянюк.
Валянтэры кампаніі «Салідарнасьць» успамінаюць, як праходзіў збор сродкаў і перадачаў для палітвязьняў. Вось найболей узрушваючыя выпадкі, якія атрымалася ўспомніць Сяргею й Ірыне:
- Капэрта з грашыма і цыдулкай «Ад чальцоў БРСМ. Мы таксама за справядлівасьць»
- Менскі стаматолаг, які прыйшоў і сказаў: «Калі камусьці выбілі зубы падчас разгону акцыі - устаўлю ўсім бясплатна!» (а такія выпадкі сапраўды былі).
- Прадпрымальнік, які гандлюе сродкамі гігіены, прыносіў іх для перадачаў палітвязьням у ізалятары.
- Прадпрымальнікі прапаноўвалі аплаціць штрафы й бралі «шэфствы» над затрыманымі.
- Навагоднія падарункі дзецям вязьняў сумленьня прывозілі кайстрамі.
- Прапаноўвалі дапамогу ў працаўладкаваньні палітрэпрэсаваных.
- Прыходзілі ад цэлых фірмаў і крам і прапаноўвалі грошы й рэчы.
- Збіралі сродкі з суседзямі ўсімі пад'ездамі.
- Прыносілі ежу на Ўправу БНФ - «Вам таксама трэба ёсць, тым, хто збірае перадачы!».
- Самаарганізацыя, напрыклад, філфака БДУ. Студэнты самі зьбіралі перадачы для сваіх аднакурснікаў і грошы для аплаты спагнаньняў.
- З машынамі для развоза перадачаў у ізалятары й сустрэч палітвязьняў не было ніякіх праблем. Людзі прапаноўвалі свае машыны й мікрааўтобусы, таксыстыя вазілі задарма.
«Месяц офіс партыі не працаваў, бо ўсё было ў перадачах. Таму так хутка, не па-мясцоваму, прышубаваў ліст ад уладаў, што нас высяляюць. Але якая САЛІДАРНАСЬЦЬ! Пісалі ў інтэрнэце, што трэба людзям у турмы, а праз 20 хвілін прыходзілася пісаць, што ўжо не трэба, таму што гэтымі рэчамі нас ужо літаральна «завальвалі»….», - распавялі Ірына і Сяргей Семенюк.
Click to view