De schilpad en de boktor
‘Eh… boktor,’ zei de schildpad voorzichtig, ‘denk jij dat ik gelukkig ben?’
‘Tja,’ zei de boktor.
Hij liep twee keer om de schildpad heen en vroeg hem op zijn rug te gaan liggen en met zijn benen te spartelen.
Vervolgens tilde hij hem op en hield hem hoog boven zijn hoofd in de richting van de zon. Hij kneep zijn ogen half dicht en dacht diep na.
De schildpad hield zijn adem in.
Toen zette de boktor hem weer neer en zei: ‘Een beetje gelukkig. Je bent een beetje gelukkig.’
‘O,’ zei de schildpad. ‘En ongelukkig?’
‘Dat ben je ook een beetje. Ongeveer evenveel.’
De schildpad wilde hem nog iets vragen, maar de boktor zei: ‘Nee, nee. Ik heb haast. Dag.’ En hij holde weg.
Toon Telligen
‘Tja,’ zei de boktor.
Hij liep twee keer om de schildpad heen en vroeg hem op zijn rug te gaan liggen en met zijn benen te spartelen.
Vervolgens tilde hij hem op en hield hem hoog boven zijn hoofd in de richting van de zon. Hij kneep zijn ogen half dicht en dacht diep na.
De schildpad hield zijn adem in.
Toen zette de boktor hem weer neer en zei: ‘Een beetje gelukkig. Je bent een beetje gelukkig.’
‘O,’ zei de schildpad. ‘En ongelukkig?’
‘Dat ben je ook een beetje. Ongeveer evenveel.’
De schildpad wilde hem nog iets vragen, maar de boktor zei: ‘Nee, nee. Ik heb haast. Dag.’ En hij holde weg.
Toon Telligen