(no subject)

Mar 23, 2006 14:49

Soms was je blind
voor je eigen fouten.
Vaak was je blind
voor je eigen goedheid.
Nooit was je blind
voor de nood van een ander.

Anderhalf jaar nadat het geconstateerd werd, één darm-operatie en twee series chemokuren later. Uitzichtloos was het eigenlijk al maanden. Ondraaglijk werd het de laatste dagen.

Gisteren. We hebben gepraat, geknuffeld, gehuild en gelachen. En telkens vroeg ze hoe laat het was, wanneer de dokter nou kwam.

Om tien voor zes is ze gestorven. “Eindelijk”, zou ze zelf gezegd hebben.

Lieve mama, we zullen je missen.
Previous post Next post
Up