Зміцер #Вайцюшкевіч - кліп да дня нараджэння Генадзя Бураўкіна

[tact_media]

У Дмитрия Войтюшкевича под занавес августа первый в жизни клип вышел (в music_action только записи с концертов были: " Красуня-вясна", " Наш Сьцяг", " Мірныя людзі", " Я нарадзіуся тут!", " Лазенкі ("Танга з ружай")"). На стихи народного белорусского поэта Геннадия Буравкина. Послушайте, пробирает насквозь.

Зміцер Вайцюшкевіч - Матуля

Click to view

P.S. 30 мая 2014 года Геннадий Буравкин умер. Для белорусского языка и культуры он сделал очень много. Народный поэт. И для становления независимого гражданского общества в РБ тоже (он был одним из основателей Белорусского Хельсинкского Комитета, участвовал в кампании "Говори правду!", в действиях по защите репрессированных правозащитников и мн.др.

Калі шчасьце атуліць
Ці заціхну ў журбе,
Я заўсёды, матуля,
Успамінаю цябе.
І нясу, як закляцьце,
Перад Богам віну,
Што цябе, мая маці,
Я пакінуў адну.

Ты мне родная самая
Па душы, па крыві.
Ты жыві, мая мама,
Доўга, доўга жыві.
Мяне клікалі, я сыходзіў, прабач, калі ласка…
Часам было зусім невыносна: раны і стома.
Але калі думаў пра цябе - боль зьнікаў адразу,
Пасьля доўгіх блуканьняў я вярнуся дадому.

Сярод тлуму людзкога
І ў прыцішаным сьне
Цісьне сэрца трывога -
Як ты там безь мяне?
Пасьля ростані горкай,
Перажыўшы зіму,
На бацькоўскім падворку
Я цябе абдыму (нарэшце)

Ты мне родная самая
Па душы, па крыві.
Ты жыві, мая мама,
Доўга, доўга жыві.

Вярнуся туды, адкуль караблі сыйшлі,
Ведаю дакладна: яшчэ стаяць масты.
За твае рукі нічога даражэй на зямлі,
Мой дом гэта ня цэгла, а там, дзе ты.
Мяне не пужаюць праклёны і ворагі,
Гэта ня блеф, магу зруйнаваць сьцяну з каменьняў.
Бьюся з навалай на шырокіх прасторах я
І толькі перад табою стаю на каленях.

Больш ніколі спакусай
Зло мяне не кране,
Прад табой павінюся,
Як ніколі раней.

Ты мне родная самая
Па душы, па крыві.
Ты жыві, мая мама,
Доўга, доўга жыві.
(Стаю прад табою на родным падворку
Мая матуля, жыве доўга, доўга)