fikaton 13x04
autor: oteap
tytuł: chwilowo żaden
fandom: Sherlock (BBC)/Dr. Horrible's Sing-A-Long Blog
postaci: Jim & Billy
prompt: pierwszy
ilość słów: word count tool twierdzi, że 339
a/n: poza tym, że proszę o horriblowego taga, to nie mam nic ciekawego do powiedzenia.
Przejmowanie władzy nad światem jeszcze nigdy nie było tak łatwe. Zazwyczaj Jim stara się trzymać jak najdalej od "łatwe, na skróty i w świetle reflektorów", ale w końcu zasady są po to żeby je łamać, wdeptać w ziemię, oblać benzyną i podpalić, prawda?
No właśnie.
Poza tym obecna sytuacja ma zbyt wiele plusów i zbyt wiele tych plusów sprowadza się do osoby dzieciaka trzymającego w rękach broń, potrafiącą zmienić całe miasto w pył w ciągu kilku sekund. Nawet jego Sebastian tego nie potrafił, a była z niego zdolna bestia. Dosłownie.
- Chodzi o to... O rzeczy które zrobiłem... - Jego towarzysz jąka się, przyciskając nafaszerowane mrugającymi żaróweczkami urządzenie do piersi. - Nie jestem z nich dumny... Nie chcę... Nie wiem, czy powinienem...
Jim ziewa w duchu. Pomyśleć, że jeszcze kilka dni temu ta sama osoba stała w ciasnym pokoju z końskim łbem u stóp i z imponującym błyskiem w oku opowiadała o swoich planach na przyszłość.
W tym chłopaku było coś takiego, co z jakiegoś powodu sprawiało, że z zazdrości Jim miał ochotę wbijać mu pod paznokcie rozgrzane igły i jednocześnie poprosić, żeby zanucił coś wesołego.
W wolnej chwili będzie musiał się temu dokładnie przyjrzeć.
- Nie chodzi o to, co zrobiłeś - mówi mu. - Chodzi o to co robisz teraz, co zrobić zamierzasz i jak cholernie dobrze będziesz czuł się po tym wszystkim. A będziesz czuł się fantastycznie, wierz mi, znam się na tym.
Jim staje na brzegu dachu, opiera ręce na biodrach i zaciąga się głęboko chłodnym, londyńskim powietrzem.
- A teraz bądź tak dobry i zajmij się... tym - macha dłonią w kierunku zakorkowanych ulic i pełnych chodników. - Przed nami dużo pracy, Australia nie padnie na kolana sama z siebie.
tytuł: chwilowo żaden
fandom: Sherlock (BBC)/Dr. Horrible's Sing-A-Long Blog
postaci: Jim & Billy
prompt: pierwszy
ilość słów: word count tool twierdzi, że 339
a/n: poza tym, że proszę o horriblowego taga, to nie mam nic ciekawego do powiedzenia.
Przejmowanie władzy nad światem jeszcze nigdy nie było tak łatwe. Zazwyczaj Jim stara się trzymać jak najdalej od "łatwe, na skróty i w świetle reflektorów", ale w końcu zasady są po to żeby je łamać, wdeptać w ziemię, oblać benzyną i podpalić, prawda?
No właśnie.
Poza tym obecna sytuacja ma zbyt wiele plusów i zbyt wiele tych plusów sprowadza się do osoby dzieciaka trzymającego w rękach broń, potrafiącą zmienić całe miasto w pył w ciągu kilku sekund. Nawet jego Sebastian tego nie potrafił, a była z niego zdolna bestia. Dosłownie.
- Chodzi o to... O rzeczy które zrobiłem... - Jego towarzysz jąka się, przyciskając nafaszerowane mrugającymi żaróweczkami urządzenie do piersi. - Nie jestem z nich dumny... Nie chcę... Nie wiem, czy powinienem...
Jim ziewa w duchu. Pomyśleć, że jeszcze kilka dni temu ta sama osoba stała w ciasnym pokoju z końskim łbem u stóp i z imponującym błyskiem w oku opowiadała o swoich planach na przyszłość.
W tym chłopaku było coś takiego, co z jakiegoś powodu sprawiało, że z zazdrości Jim miał ochotę wbijać mu pod paznokcie rozgrzane igły i jednocześnie poprosić, żeby zanucił coś wesołego.
W wolnej chwili będzie musiał się temu dokładnie przyjrzeć.
- Nie chodzi o to, co zrobiłeś - mówi mu. - Chodzi o to co robisz teraz, co zrobić zamierzasz i jak cholernie dobrze będziesz czuł się po tym wszystkim. A będziesz czuł się fantastycznie, wierz mi, znam się na tym.
Jim staje na brzegu dachu, opiera ręce na biodrach i zaciąga się głęboko chłodnym, londyńskim powietrzem.
- A teraz bądź tak dobry i zajmij się... tym - macha dłonią w kierunku zakorkowanych ulic i pełnych chodników. - Przed nami dużo pracy, Australia nie padnie na kolana sama z siebie.