fikaton 7, dzień 7
Autor: raambling
Fandom: Ugly Betty
Bohaterowie: Wilhelmina Slater [ głównie ]
Spoilery: do trzeciego sezonu
Ilość wyrazów: 404
Podziękowania: To osatni dzień więc piszę. Dla
noelia_g i
juana_a za świetne prompty [ zwłaszcza ostatni ], dla Nicky Gabriel (nickygabriel ) i Jokera (skysenadi) za betę ogólnofikatonową, Aspen (aspenaire ) za True Blooda oraz dla wszystkich, którzy przeżyli.
Ostanie zdanie: Wiecie, że mam 7/7/7 ? YAY!
Tej nocy, Wilhelmina Slater nie mogła zasnąć. Cały czas zastanawiała się, jak mogłoby wyglądać jej życie u boku Connora, gdyby tylko przystała na jego propozycję. Czuła się przy nim wyjątkowa - wszyscy inni traktowali ją oschle. W niektórych kręgach, mówiło się nawet o tym, że wszystkiego czego dotknęła, zamieniało się w sopel lodu. Tylko Connor poznał jej prawdziwe oblicze i za to go kochała. Często śnił się jej. Zazwyczaj, gdy prosi ją o przylot do niego i pozastanie u jego boku. Ona zaś często budziła się ze łzami w oczach.
Jednak miłość do Mode była większa. Włożyła kawałek serca w jej rozwój, więc nie mogła zostawić jej, ot tak sobie. Pamiętała jeszcze, jak zaczynała tam swoją pracę, jako stylistka. Była pełna nadziei, że jest w stanie zmienić świat projektując ubrania, nie tylko dla nie tylko znanych osobistości, ale też dla ludzi na całym globie. Dzięki swojemu talentowi, cały świat dowiedział się o niej, a ona była z siebie dumna, tak jak ojciec jest dumny ze swojej córki, która dokonała czegoś wielkiego.
Jednak jej zadowolenia nie trwało długo. Szybko się przekonała, że show-biznes jest dżunglą, w której trzeba walczyć o przetrwanie. A konkurencja jest w stanie posunąć się do wszystkiego - od kradzieży pomysłu do kradzieży sukienki. Wtedy zrozumiała, że musi z dobrodusznej dziewczyny przemienić się w hardą sukę, która będzie wymagająca i bezlitosna dla innych.
Szefostwo Mode szybko ją wynagrodziło. Oprócz zbijania kokosów na szyciu, awansowała na dyrektora gazety. Nigdy nie marzyła o tym (nawet żyłki przewodnika nie miała), by zajść aż tak daleko, lecz nie zrezygnowała ze stanowiska. Zdawała sobie sprawę, że mogła stać się wrogiem publicznym dla części osób, lecz dla niej liczyło się przede wszystkim dobro firmy, która stała się dla niej całym życiem. Jej praca, zapałowi i upór sprawiła, że Mode stała się najchętniej czytaną gazetą o modzie w Stanach.
Lecz im dłużej pracowała na stanowisku dyrektora, tym bardziej zamykała się w swojej skorupie. Rzadko kiedy pozwalała swoim emocjom wypłynąć na wierzch. Jeśli już, robiła to w odosobnieniu, tak aby jej nikt nie widział. Nie mogła sobie pozwolić na chwilę słabości. Była jedną z najbardziej wpływowych kobiet USA, a więc musiała okazywać swoją potęgę na każdym kroku. Dopóki w jej życiu nie pojawił się Connor. On wiedział, że tak naprawdę była czułą i wierną osobą, która miała marzenia i za wszelką cenę je realizowała. To właśnie w niej kochał.
Wilhelmina często patrzy w okno na panoramę miasta, zastanawiając się, czy Connor nadal ją kocha.
Fandom: Ugly Betty
Bohaterowie: Wilhelmina Slater [ głównie ]
Spoilery: do trzeciego sezonu
Ilość wyrazów: 404
Podziękowania: To osatni dzień więc piszę. Dla
noelia_g i
juana_a za świetne prompty [ zwłaszcza ostatni ], dla Nicky Gabriel (nickygabriel ) i Jokera (skysenadi) za betę ogólnofikatonową, Aspen (aspenaire ) za True Blooda oraz dla wszystkich, którzy przeżyli.
Ostanie zdanie: Wiecie, że mam 7/7/7 ? YAY!
Tej nocy, Wilhelmina Slater nie mogła zasnąć. Cały czas zastanawiała się, jak mogłoby wyglądać jej życie u boku Connora, gdyby tylko przystała na jego propozycję. Czuła się przy nim wyjątkowa - wszyscy inni traktowali ją oschle. W niektórych kręgach, mówiło się nawet o tym, że wszystkiego czego dotknęła, zamieniało się w sopel lodu. Tylko Connor poznał jej prawdziwe oblicze i za to go kochała. Często śnił się jej. Zazwyczaj, gdy prosi ją o przylot do niego i pozastanie u jego boku. Ona zaś często budziła się ze łzami w oczach.
Jednak miłość do Mode była większa. Włożyła kawałek serca w jej rozwój, więc nie mogła zostawić jej, ot tak sobie. Pamiętała jeszcze, jak zaczynała tam swoją pracę, jako stylistka. Była pełna nadziei, że jest w stanie zmienić świat projektując ubrania, nie tylko dla nie tylko znanych osobistości, ale też dla ludzi na całym globie. Dzięki swojemu talentowi, cały świat dowiedział się o niej, a ona była z siebie dumna, tak jak ojciec jest dumny ze swojej córki, która dokonała czegoś wielkiego.
Jednak jej zadowolenia nie trwało długo. Szybko się przekonała, że show-biznes jest dżunglą, w której trzeba walczyć o przetrwanie. A konkurencja jest w stanie posunąć się do wszystkiego - od kradzieży pomysłu do kradzieży sukienki. Wtedy zrozumiała, że musi z dobrodusznej dziewczyny przemienić się w hardą sukę, która będzie wymagająca i bezlitosna dla innych.
Szefostwo Mode szybko ją wynagrodziło. Oprócz zbijania kokosów na szyciu, awansowała na dyrektora gazety. Nigdy nie marzyła o tym (nawet żyłki przewodnika nie miała), by zajść aż tak daleko, lecz nie zrezygnowała ze stanowiska. Zdawała sobie sprawę, że mogła stać się wrogiem publicznym dla części osób, lecz dla niej liczyło się przede wszystkim dobro firmy, która stała się dla niej całym życiem. Jej praca, zapałowi i upór sprawiła, że Mode stała się najchętniej czytaną gazetą o modzie w Stanach.
Lecz im dłużej pracowała na stanowisku dyrektora, tym bardziej zamykała się w swojej skorupie. Rzadko kiedy pozwalała swoim emocjom wypłynąć na wierzch. Jeśli już, robiła to w odosobnieniu, tak aby jej nikt nie widział. Nie mogła sobie pozwolić na chwilę słabości. Była jedną z najbardziej wpływowych kobiet USA, a więc musiała okazywać swoją potęgę na każdym kroku. Dopóki w jej życiu nie pojawił się Connor. On wiedział, że tak naprawdę była czułą i wierną osobą, która miała marzenia i za wszelką cenę je realizowała. To właśnie w niej kochał.
Wilhelmina często patrzy w okno na panoramę miasta, zastanawiając się, czy Connor nadal ją kocha.