Eén van de 12 uit de 220!
(ook mogelijk onder de titel "Banden", "Een nieuwe leven begint..." of "WAHT IZ TEH HAPPEN?!")
Terwijl ik dit schrijf ben ik afwisselend ongelofelijk euforisch, verschrikkelijk verbaasd, hyper en van schrik in shock. Dit alles met een intens snelle afwisseling. Alsof je met je fiets eigenlijk net iets te dicht bij de spoorwegovergang staat terwijl de intercity langs raast. Bij elke nieuwe wagon krijg je weer een klap van de wind en je stemming veranderd. De een nóg blijer, hyperder of gelukzalig ongeloviger dan de vorige.
Hoe dat komt? Ik ben uit meer dan tweehonderd auditanten één van de 12 gelukkigen die volgend jaar in het eerste jaar mag plaatsnemen van wat veel mensen de beste Muziektheateropleiding van Nederland noemen! YEAH! Bekende (en voor sommigen misschien minder bekende) namen als Wieneke Remmers, Susan Segers, Anne Stalman, Anne Deliën, Bente van de Brand, Freek Bartels, John ter Riet en Brigitte Heitzer zijn aan deze opleiding afgestudeerd. Dit alles dankzij een topteam van docenten zoals bijvoorbeeld Ingrid Zeegers, Ivar Costenoble en Edward Hoepelman, die inmiddels de nodige faam verworven hebben in het internationale theaterland.
De auditierondes zijn slopend geweest. Zeker de derde ronde waarin ik, samen met 33 toptalenten uit Nederland en België, een gehele dag door het volledige team van docenten verschrikkelijk kritisch bekeken ben. Ik zeg toptalent want een schrikbarend groot aantal van deze mensen bleek al in Alkmaar, Arnhem, Rotterdam of elders aangenomen te zijn. Zelf heb ik alleen in Tilburg auditie gedaan aangezien ik vond dat áls ik dit werkelijk als vak wilde volgen het wel absoluut de béste opleiding van Nederland moest zijn. Die toch wel onmogelijke situatie heeft zich dan nu tóch voorgedaan. Ik mag in september beginnen!
Het is onwerkelijk dat mensen, beter gezegd: docenten die kennelijk weten waar ze het over hebben, vinden dat ik in dit select groepje studenten thuis hoor. Bizar gewoon. Gisterenavond na de uitslag (die pas om 21:16 kwam, sorry Amsterdam Musical!) bleek al dat mijn nieuwe klasgenoten, waarvan ik er enkele al kende, nog véél muzikaler zijn dat ik dacht dat ze waren. Nog steeds vraag ik me af “Hoor ik daar nou ook bij?!" ... "JA!”, maar het ongeloof zal nog wel enkele weken duren.
Zoals je begrijpt is dit geen leuke vrijetijdsbesteding meer. Dit is het echte werk. De studie Informatiekunde gaat dan ook de lange baan op. Wat aan de ene kan erg jammer is, die is namelijk écht ook wel leuk, anderzijds: áls je de mogelijkheden hebt en vervolgens ook nog eens de kans krijgt om het theatervak op zo’n hoog niveau uit te oefenen ben je, zoals mijn moeder het stelde, “wel goed gek als je het niet zou doen”. Dit is werkelijk een droom die werkelijkheid wordt, een fantastische wens die in vervulling gaat en iets waarvan ik nooit gedacht zou hebben dat nou juist ik degene zou zijn die dat zou kunnen, dan wel mogen.
YES!
Ps. Nee hoor, dit is niet verschrikkelijk goed voor m’n ego! *huppel* *huppel* *huppel*
Ps2. Over de praktische implicaties voor onderwijsbalies, studieuren, huisvesting, (studie)financiëring en anderszins wil ik de komende dagen nog even niet nadenken. Dat regelen we wel. "This is the chance of a lifetime."
Terwijl ik dit schrijf ben ik afwisselend ongelofelijk euforisch, verschrikkelijk verbaasd, hyper en van schrik in shock. Dit alles met een intens snelle afwisseling. Alsof je met je fiets eigenlijk net iets te dicht bij de spoorwegovergang staat terwijl de intercity langs raast. Bij elke nieuwe wagon krijg je weer een klap van de wind en je stemming veranderd. De een nóg blijer, hyperder of gelukzalig ongeloviger dan de vorige.
Hoe dat komt? Ik ben uit meer dan tweehonderd auditanten één van de 12 gelukkigen die volgend jaar in het eerste jaar mag plaatsnemen van wat veel mensen de beste Muziektheateropleiding van Nederland noemen! YEAH! Bekende (en voor sommigen misschien minder bekende) namen als Wieneke Remmers, Susan Segers, Anne Stalman, Anne Deliën, Bente van de Brand, Freek Bartels, John ter Riet en Brigitte Heitzer zijn aan deze opleiding afgestudeerd. Dit alles dankzij een topteam van docenten zoals bijvoorbeeld Ingrid Zeegers, Ivar Costenoble en Edward Hoepelman, die inmiddels de nodige faam verworven hebben in het internationale theaterland.
De auditierondes zijn slopend geweest. Zeker de derde ronde waarin ik, samen met 33 toptalenten uit Nederland en België, een gehele dag door het volledige team van docenten verschrikkelijk kritisch bekeken ben. Ik zeg toptalent want een schrikbarend groot aantal van deze mensen bleek al in Alkmaar, Arnhem, Rotterdam of elders aangenomen te zijn. Zelf heb ik alleen in Tilburg auditie gedaan aangezien ik vond dat áls ik dit werkelijk als vak wilde volgen het wel absoluut de béste opleiding van Nederland moest zijn. Die toch wel onmogelijke situatie heeft zich dan nu tóch voorgedaan. Ik mag in september beginnen!
Het is onwerkelijk dat mensen, beter gezegd: docenten die kennelijk weten waar ze het over hebben, vinden dat ik in dit select groepje studenten thuis hoor. Bizar gewoon. Gisterenavond na de uitslag (die pas om 21:16 kwam, sorry Amsterdam Musical!) bleek al dat mijn nieuwe klasgenoten, waarvan ik er enkele al kende, nog véél muzikaler zijn dat ik dacht dat ze waren. Nog steeds vraag ik me af “Hoor ik daar nou ook bij?!" ... "JA!”, maar het ongeloof zal nog wel enkele weken duren.
Zoals je begrijpt is dit geen leuke vrijetijdsbesteding meer. Dit is het echte werk. De studie Informatiekunde gaat dan ook de lange baan op. Wat aan de ene kan erg jammer is, die is namelijk écht ook wel leuk, anderzijds: áls je de mogelijkheden hebt en vervolgens ook nog eens de kans krijgt om het theatervak op zo’n hoog niveau uit te oefenen ben je, zoals mijn moeder het stelde, “wel goed gek als je het niet zou doen”. Dit is werkelijk een droom die werkelijkheid wordt, een fantastische wens die in vervulling gaat en iets waarvan ik nooit gedacht zou hebben dat nou juist ik degene zou zijn die dat zou kunnen, dan wel mogen.
YES!
Ps. Nee hoor, dit is niet verschrikkelijk goed voor m’n ego! *huppel* *huppel* *huppel*
Ps2. Over de praktische implicaties voor onderwijsbalies, studieuren, huisvesting, (studie)financiëring en anderszins wil ik de komende dagen nog even niet nadenken. Dat regelen we wel. "This is the chance of a lifetime."