Спусташэнне
Апошнім часам думаю аб тым, што хочацца ісці па жыцці не з сваім Я, але з МЫ. Што маяму Я па-за межамі МЫ ўжо няма куды развівацца, і што трэба быць МЫ, каб ажыццявіць далейшую ступень эвалюцыі самаўспрымання і самасвядомасці. У апошнія дзесяцігоддзі эўрапейскаму чалавеку ўсе цяжэй ісці па жыцці як МЫ, ён не хоча мяняцца, адмаўляючы сваім эгаістычным светабачанням, і не сдучы на кампраміс з другім Я. Ігэта ўжо не эвалюцыя, гэта дэградацыя. Па-за МЫ не будзе ні здаровага патомства, ні шчаслівага папаўнення касмічнай энэргіі.