De Kaarsenmaker
De Kaarsenmaker
Kasten en kasten met indrukwekkende blokken was vulden grote stukken van de wanden van de kleine kamer - was in alle kleuren; wit en blauw en paars en rood en geel, groen en zwart. Bijenwas en stearine, paraffine en chinese was, wat ze maar kon krijgen. Haar vingers gleden over de verzameling, de regenboog van pastel- en schreeuwende kleuren, gesorteerd op gevoel in de meest bizarre combinaties. Ze kon altijd vinden wat ze zocht, maar liet de langwerpige blokken op de planken liggen. Haar was zou nu wel genoeg afgekoeld zijn.
Vage contouren van een landschap werden zichtbaar.
Op een kleine tafel lag de langwerpige donkergroene plak, kneedbaar. Ze ging zitten op een gammele stoel, veegde haar handen schoon aan een oude theedoek. Langzaam begon ze de was te vormen. In haar donkere kamer maakte ze bergen.
Groene bergen met een smal modderig paadje. Een dal, zon, een klein beetje regen. Ze hield van regenbogen. Een riviertje met wild stromend water, wit schuim dat over de banken gutste als water uit een overlopende schaal. Alleen zij wist waar de oorsprong was, verborgen onder stenen in een weide met vlekken in alle kleuren.
De was werd gedraaid, gebogen, langzaam gevormd tot een herkenbare kaars. Met zachte handen maakte ze vegen en vage lijnen, wikkelde ze ongescherpt reliëf in de lengte over haar nieuwe creatie.
Vlekken werden vervaagde vormen en langzaam scherpe bloemen met gele harten. Oranje vissen in het heldere water en kleine kiezeltjes tussen de grote rotsen. Bodembedekker met bladeren in de vorm van manen en sterren. Vogels in de blauwe lucht.
De figuren scherp en fijn over strepen en kleuren. Weer een landschap, weer een wens. De Kaarsenmaker hield niet van vuur. Ze hield van schoonheid. Weer een kaars zonder lont.
The Candlemaker
Cabinets and cabinets filled with impressive blocks of wax filled most parts of the walls of the small room - wax in all colours; white and blue and purple and red and yellow, green and black. Beewax and stearin, paraffin and Chinese wax, anything she could get her hands on. Her fingers traced over her collection, her rainbow of pastels and screaming colours, sorted on feeling in the most bizarre combinations. She could always find what she was looking for, but left the long blocks on the shelves. Her wax would be cooled down enough by now.
Vague contours of a landscape became visible.
On the tiny table lay an elongated, dark green slice of wax, ready to be molded. She sat down on an old chair, wiped her hands clean on a towel. Slowly she started kneading the material. In her dark room, she made mountains.
Green mountains with a narrow, muddy path. A valley, sun, the slightest bit of rain. She loved rainbows. A river with wild streaming water, white foam spilling over the riverbanks like water over the edges of an overflowing bowl. Only she knew where it began, hidden under stones in a meadow with specks of all sorts of colours.
The wax was twisted, bend, slowly molded to the recognizable shape of a candle. With soft hands, she made streaks and faint lines, wrapped unsharpened relief vertically around her new creation.
Specks became vague shapes and slowly sharp flowers with yellow hearts. Orange fish in the clear water of the river and small pebbles between the large rocks. Groundcover with leaves shaped like moons and stars. Birds in the blue sky.
Figures sharp and delicate over stripes and colours. Another landscape, another wish. De Candlemaker didn't like fire. She liked beauty. Another candle without a wick.
Tell me if you liked this. I'm thinking about entering some contest...
Kasten en kasten met indrukwekkende blokken was vulden grote stukken van de wanden van de kleine kamer - was in alle kleuren; wit en blauw en paars en rood en geel, groen en zwart. Bijenwas en stearine, paraffine en chinese was, wat ze maar kon krijgen. Haar vingers gleden over de verzameling, de regenboog van pastel- en schreeuwende kleuren, gesorteerd op gevoel in de meest bizarre combinaties. Ze kon altijd vinden wat ze zocht, maar liet de langwerpige blokken op de planken liggen. Haar was zou nu wel genoeg afgekoeld zijn.
Vage contouren van een landschap werden zichtbaar.
Op een kleine tafel lag de langwerpige donkergroene plak, kneedbaar. Ze ging zitten op een gammele stoel, veegde haar handen schoon aan een oude theedoek. Langzaam begon ze de was te vormen. In haar donkere kamer maakte ze bergen.
Groene bergen met een smal modderig paadje. Een dal, zon, een klein beetje regen. Ze hield van regenbogen. Een riviertje met wild stromend water, wit schuim dat over de banken gutste als water uit een overlopende schaal. Alleen zij wist waar de oorsprong was, verborgen onder stenen in een weide met vlekken in alle kleuren.
De was werd gedraaid, gebogen, langzaam gevormd tot een herkenbare kaars. Met zachte handen maakte ze vegen en vage lijnen, wikkelde ze ongescherpt reliëf in de lengte over haar nieuwe creatie.
Vlekken werden vervaagde vormen en langzaam scherpe bloemen met gele harten. Oranje vissen in het heldere water en kleine kiezeltjes tussen de grote rotsen. Bodembedekker met bladeren in de vorm van manen en sterren. Vogels in de blauwe lucht.
De figuren scherp en fijn over strepen en kleuren. Weer een landschap, weer een wens. De Kaarsenmaker hield niet van vuur. Ze hield van schoonheid. Weer een kaars zonder lont.
The Candlemaker
Cabinets and cabinets filled with impressive blocks of wax filled most parts of the walls of the small room - wax in all colours; white and blue and purple and red and yellow, green and black. Beewax and stearin, paraffin and Chinese wax, anything she could get her hands on. Her fingers traced over her collection, her rainbow of pastels and screaming colours, sorted on feeling in the most bizarre combinations. She could always find what she was looking for, but left the long blocks on the shelves. Her wax would be cooled down enough by now.
Vague contours of a landscape became visible.
On the tiny table lay an elongated, dark green slice of wax, ready to be molded. She sat down on an old chair, wiped her hands clean on a towel. Slowly she started kneading the material. In her dark room, she made mountains.
Green mountains with a narrow, muddy path. A valley, sun, the slightest bit of rain. She loved rainbows. A river with wild streaming water, white foam spilling over the riverbanks like water over the edges of an overflowing bowl. Only she knew where it began, hidden under stones in a meadow with specks of all sorts of colours.
The wax was twisted, bend, slowly molded to the recognizable shape of a candle. With soft hands, she made streaks and faint lines, wrapped unsharpened relief vertically around her new creation.
Specks became vague shapes and slowly sharp flowers with yellow hearts. Orange fish in the clear water of the river and small pebbles between the large rocks. Groundcover with leaves shaped like moons and stars. Birds in the blue sky.
Figures sharp and delicate over stripes and colours. Another landscape, another wish. De Candlemaker didn't like fire. She liked beauty. Another candle without a wick.
Tell me if you liked this. I'm thinking about entering some contest...