Чыжоўскія могілкі. Рэха Курлоўскага расстрэлу

Mar 24, 2016 22:37

Оригинал взят у valatsuga_by в Чыжоўскія могілкі. Гісторыя першая. Рэха Курлоўскага расстрэлу
Даўно абяцаў распавесці пра Чыжоўскія могілкі. Матэрыялу дабаўляецца, а часу каб яго разабраць, на жаль, не. Раз знайсці шмат часу не атрымоўваецца, то буду расказваць вам тое-сеё пакрышку. А расказаць ёсць што. Гэта адны з самых вялікіх могілак горада плошчай амаль 57 ( Read more... )

кладбища, памятники

Leave a comment

dmitryminsk March 25 2016, 08:04:04 UTC
Калi гэта сапраўды так, то выглядае неверагодным, што асобныя помнiкi (вядома-ж, з рэшткамi пахаваных пад iмi)цалкам пераносiлiся на новыя могiлкi ды потым былi ашчадна абнесены плотам. Бо я добра памятаю як у 80-я, калi на месцы былых жыдоўскiх могiлак па вул. Сухой праводзiлiся нейкiя працы, то з рэшткамi пахаваных абыходзiлiся без анiякага пiiтэту.

Reply

minsky_87 March 25 2016, 08:21:57 UTC
Здесь немного другой момент. Всё-таки это жертвы царского режима, фактически участники революции 1905 года. А в советское время с идеологической стороны этому историческому событию уделяли довольно большое внимание. Возможно, именно по этой причине эти захоронения сюда и перенесли. Много ли сохранилось ко второй половине ХХ столетия захоронений жертв этого расстрела? Не думаю.

Reply

dmitryminsk March 25 2016, 09:23:23 UTC
Да, об этом логично было бы подумать. Вроде и год открытия кладбища - 1965 тут в масть. Так и вижу газетный заголовок: "Торжественное перезахоронение героев в год 60-летия зверского расстрела революционных рабочих царскими сатрапами". Но... Тут надо попытаться понять мотивы и логику советских властей. А она была такова. События на привокзальной площади - расстрел безоружных революционных рабочих. И точка. Времена борьбы с "безродными космополитами", конечно, уже прошли, но "еврейскую" тему педалировать запрещено в любом аспекте. Вспомните многолетнюю борьбу за возвращение имени Брускиной.
А теперь посмотрим на сохранившиеся надгробия. Надписи на идиш? Абрам Лэйба Гурвич? Нет-нет, советским людям все это ни к чему. Вот мемориальную табличку привинтить - это то что надо. Согласны, товарищи? Возражений нет? Тогда голосуем...

Reply

minsky_87 March 25 2016, 09:47:48 UTC
В газетных статьях и заметках, могли и не упоминать поимённо кого перезахоронили. Просто "жертвы Курловского расстрела". Вот например в энциклопедическом справочнике "Минск" за 1980 год в статье про расстрел нет ни единой фамилии жертв. Только фамилия самого Курлова. Сказано лишь, что было убито более 80 человек. И думаю, никаких официальных мероприятий, вроде митинга или ещё чего-то с этого перезахоронения не делали. Перезахоронили тихо и всё. И между прочим перезахоронили не на Восточном, а на Чижовском, по-дальше от обывательских глаз. Хотя, конечно, версия с инициативой родственников или какого-нибудь еврейского общества, (если таковое было в Минске в 60-80х годах), выглядит вполне реально.

Reply

dmitryminsk March 25 2016, 10:01:22 UTC
Родственники - конечно возможно, но чтобы через столько десятилетий, да плюс национальный фактор...

Reply

valatsuga_by March 25 2016, 09:11:43 UTC
Я думаю, што гэта была турбота сваякоў. Хто мог, той пераносіў рэшткі памерлых ды помнікі на Усходнія, Чыжоўскія могілкі. Сустракаюцца нават новыя помнікі, якія рабіліся адмыслова для гэтых пахаванняў. Можна знайсці помнікі ў стылістыцы 80-ых, напрыклад, па людзях, якія памерлі ў пачатку стагоддзя. Што тут казаць пра агароджы?...
Ну, а пра тых, пра каго не было нікому клопату... Пра гэтых вы напісалі.
Гэтак жа робіцца і сёння: ёсць сваякі - перахаваюць, німа - зруйнуць.

Reply

dmitryminsk March 25 2016, 09:52:28 UTC
Пра гэтае ў мяне таксама думка была. Але... Нi ў якiм разе не жадаю Вас абразiць. Цi ведаеце Вы месцы пахаванняў Вашых продкаў, пахаваных дзесьцi ў гадзiны Другой Сусветнай Вайны? А ў гэтым выпадку гаворка iдзе пра гады шматлiкiх войн, рэпрэсiй ды амаль стоадсоткавага знiшчэння габрэйскага насельнiцтва Менску.

Reply

valatsuga_by March 27 2016, 17:46:52 UTC
Дзякуй Богу, усе мае продкі з вайны вярнуліся - хто з фронту, хто з прымусовых работ, хто з лесу, таму месцы пахаванняў ведаю. Ні ў якім разе не жадаю Вас абразіць, але ці ведаеце Вы колькі габрэяў выехала пад час рэпатрыяцыі 70-ых, масавай аліі 80-90-ых? Колькі іх засталося сёння, што працуюць габрэйскія суполкі і сінагогі (у Мінску нават дзве)? Магчыма, і было каму гэтым займацца, калі ўлічваць моцныя традыцыя згуртаванняў гэтага народа і ўменне выжываць насупярак усяму.

Reply


Leave a comment

Up