і зноў пра прагулянкі па серадах
Фота Дзяніса Зуеўскага.
У сераду Дзяніс са здымачом адправіўся ў цэнтр Берасця, дзе здымаў розныя рэчы. Фатаграфаваў розных людзей, міліцыянтаў, журналістаў, гарадскія вуліцы, дождж. Быў затрыманы як удзельнік несанкцыянаванага мерапрыемства адразу пасля мяне. Сёння на судзе я была сведкай, вынікам не здіўляюся, бо даўно ведаю, што няма ў нас судоў. Спроба давесці на гэтым судзілішчы, што трымаць здымач і здымаць, і адначасова пляскаць у далоні фізычна немагчыма, поспехам ня скончылася. І за свой імправізаваны рэпартаж Дзяніс атрымаў 10 базавых велічынь, не ганарару а штрафу. Суддзя Андрэй Васілюк. Такія ж штрафы атрымалі астатнія асуджаныя сёння.
Наступныя суды ў Берасці 4 і 5 ліпеня, ў 10.00 і ў 15.00.
Тым часам пакуль мы ўсе чарговы раз пераконваліся што правасуддзе ў Беларусі не існуе, фота майго рэдакцыйнага задання абляцела сеціва :)
Шчыра кажучы, калі мы ў рэдакцыі прачыталі яго перад тым як адправіць мяне здымаць, нікому з нас і не прыйшло ў галаву, што нехта можа ўспрыняць гэтую паперу сур'ёзна. Гэты быў проста рэдактарскі сцёб у адказ на бязглуздыя патрабаванні міліцыянтаў. А падрыхтаваць такое заданне я папрасіла сама, каб мянты не чапляліся з дурацкімі пытаннямі "а чаму вы здымаеце менавіта тут", "а ў вас ёсць загад кіраўніцтва" (тлумачыць ім што ў рэдакцыі праца больш творчая і ў нас загады не раздаюць бязсэнсоўна). Акрамя задання і пасведчання я захапіла паперы з цытатамі з закону аб ворганах унутраных справаў, законе аб СМІ і крымінальнага кодаксу (арт. 198). І варта адзначыць, што пэўны час мяне ўсе гэтыя паперкі ратавалі, бо затрымалі мяне толькі з пятага разу, і ўжо калі я збіралася дадому. Можа менавіта дзякуючы такім вось "адмазкам" атрымалася данесці да дому ўсе здымкі і непашкоджаную тэхніку і твар.
рус: Торжественно сообщаю, что мое редакционное задание разползшееся по сети, не что иное как стеб отличного редактора независимой газеты "Брестский курьер". Как-то мы не подумали, что его могут воспринять всерьез ))) Изготовить эту официальную бумагу я его попросила, дабы многочисленные суотрудники милиции не донимали меня во время съемки репортажа лишними вопросами. Кроме задания и журналистского удостоверения я захватила с собой еще и распечатанные выдержки из закона о СМИ, органах внутренних дел, и УК. Таким образом, я хотела хоть немножко поднять уровень образованности сотрудников милиции, вдохновила меня на это тирада одной тетеньки-милиционера, которая вопела, что фотографируя ее на рабочем месте, я нарушаю ее конституционное право на личную жизнь. Особа вызвала начальника, и тот периодически угрожая, минут 20 уговоривал удалить фото "пока что по-хорошему", а потом приставил ко мне сотрудника, который ходил за мной все время и смотрел что я снимаю, ну что б "пресечь если что" ) Все эти моменты прилично мне мешают работать и отнимают время.
В этот раз, вооружившись всеми этими бумажками, и заданием с подписью и печатью (люди в форме почему-то очень любят все эти формальности), я избежала кучи ненужных разговоров. Даже задержали меня только с пятого раза, до этого мои импровизированные талисманы действовали безотказно ))) таким образом удалось донести до дома фото, и целую технику и голову, и все таки выполнить редакционное задание. А вот и комментарий главного редактора, автора бумажки.