О хулиганах.
Давайте вчитаемся в проникновенные строки, написанные рукой поэта и опубликованные в газете «Гомельская правда» от 18 июля сего года, и скажем решительное «Нет!» хулиганам на автобусных остановках.
Мікола Старчанка
Бабка ўголас галасіла
Вершаваны фельетон
На аўтобусным прыпынку
Гарадскі стаяў народ,
Тут ад спраў быў перапынак,
Ад будзённых дзей-турбот.
Пырскалі зрэдзьчас ад смеху,
Не знаходзілі і слоў,
Як пачаў тварыць пацеху
Натоўп з некалькіх хлапцоў:
То на тратуар плявалі,
Рагаталі лайдакі,
Як у галубоў траплялі
Іх агнідныя пляўкі.
А то кпілі з маладзіцы,
Што цяжарная ішла,
Гагаталі, бы тупіцы,
Як дзіця яна нясла.
Мацярыліся са смехам
Прынародна смаркачы.
Побач маці ішлі пехам,
Малых дзетак несучы.
Не стрымалася бабулька
І да хлопцаў падышла:
- Я на вас гляджу: ды скуль вы?
Ці то з горада? З сяла?
Вы ж не людзі, цемрашалы,
Як трымае вас зямля?..
Яна слезы выцірала,
Паглядаючы здаля.
Бабка горка галасіла
Ад людское нематы,
Усявышняга прасіла
Збавіць свет ад дураты.
Мікола Старчанка
Бабка ўголас галасіла
Вершаваны фельетон
На аўтобусным прыпынку
Гарадскі стаяў народ,
Тут ад спраў быў перапынак,
Ад будзённых дзей-турбот.
Пырскалі зрэдзьчас ад смеху,
Не знаходзілі і слоў,
Як пачаў тварыць пацеху
Натоўп з некалькіх хлапцоў:
То на тратуар плявалі,
Рагаталі лайдакі,
Як у галубоў траплялі
Іх агнідныя пляўкі.
А то кпілі з маладзіцы,
Што цяжарная ішла,
Гагаталі, бы тупіцы,
Як дзіця яна нясла.
Мацярыліся са смехам
Прынародна смаркачы.
Побач маці ішлі пехам,
Малых дзетак несучы.
Не стрымалася бабулька
І да хлопцаў падышла:
- Я на вас гляджу: ды скуль вы?
Ці то з горада? З сяла?
Вы ж не людзі, цемрашалы,
Як трымае вас зямля?..
Яна слезы выцірала,
Паглядаючы здаля.
Бабка горка галасіла
Ад людское нематы,
Усявышняга прасіла
Збавіць свет ад дураты.