"Пастух і камар".(І.А.Крылоў)

[metelitsa_a]

СпадзеючЫся на сабак,
пастух пад дрэва ў сон упаў трывалы.
І гэта ўгледзяўшы змяя,
спяшаецца ,вон высунуўшы джала.
І пастуха напэўна не было б.
Камар пашкадаваў яго.
Што моцу есць
санліўца укусіў за нос.
Прачнўшыся,пастух змяю забіў,
але паперш так камара схапіў,
што беднага яго як не бывала.
---
І прыкладаў такіх у свеце шмат.
Як слАбы моцнаму(рухомы хоць добром)
на праўду вочы адчыніць памкнецца--
так і глядзі,на ім жа адаб'ецца
усё,што адбылося з камаром.