(Untitled)

[menaria]

Հետաքրքիր ա պատմություններ հիշել ու դրանց հետ խոսել: Էսօր իրան-իրան երեքն եկան կանգնեցին դեմս, երկուսը խնդալու էին՝ էրեխեքին պատմեցի, մեկն էլ նոր եկավ, արդեն պառկել էի, չթողեց քնեմ, տանջեց-տանջեց, շուռումուռ եկա մի քիչ, բայց վերջը որոշեցի գրեմ, տեսնենք ինչ կստացվի:
Բիջոն Թմոյի տղեն էր: Թմոն էլ իմ հոր մորաքույրն էր, Սոֆի Լորենին նման՝ մի քիչ ավելի

Comments

[artashes98]

Bari or, Menaria jan! Im hin gratsnern em hima veranayum u tesa, vor qeznits ays mejberumn em drel 2018-i hunisin. Eli xarnets amen incha hogus mej...

Vonts es, eh?

Artashes

-----------------------------------
https://artashes98.livejournal.com/501056.html

Sahakyan Anahit June 18 at 1:37pm

Չարի վերջը՝ հհկկուն սկսեց ցած գցել իր ձագերին, ու իրանց բարձրանիստերի վրդովմունքը դա միայն ապացուցում ա։ ես շատ հիվանդ եմ, չեմ դիմանում, ես ինչու պիտի սա տեսնեմ ու հաղթահարեմ, ու շարունակեմ փիլիսոփայել ու սեր խաղալ, ինչու պիտի մանվելի մեղքի ծանրությունից ինձ տառական զգամ ու ամոթից գեդինը մտնեմ, ես հրաժարվում եմ սա ընկալել-չզարմանալուց, մանվելին բջիջ առ բջիջ հոշոտելու ցանկությունից, էս վիշտն ու զզվանքը մեջս կրելու արտոնությունից։ մանվելին հատուկ ու անդադար քանդակել են մեր մարմնի քարից, ու մենք անճար ենք ձեւացել, ԱՆՃԱՐ, ու անխնա զոհաբերել ենք՝ մեր հոգու մաքրությունը, մեր կյանքի պատասխանատվությունը, մեր տունը, սիրելիներին, զինվորին...ոչ խոսել ա լինում, ոչ լռել։ ու որ հասկանում ես, որ նաեւ մանվելաբուծարան երկիր էինք դառել, որ ամենակողքինդ, ամենասիրելիդ կարող էր պոտենցիալ մանվելացու դառնալ, որտեւ շատ խելք պետք չէր դրա համար ու սաղ ձեռի հետ էր ու բախտ ապահովելու համար մենք ազգ-բանակ ենք, ես ամոթից մեռնում եմ, որ մենք էսքան էշավարի "լավը" կարանք լինենք հավաքականով, ես սիրում ու կարոտում եմ իմ ընկերներին, ովքեր ասեցին՝ ստեղ հնարավոր չի ապրել ու գնացին, իրանց ազնվությունն ու անհնարի հանդեպ հանձնվելը, ես հիմա ողջ մերկությամբ եմ հասկանում Կոմիտասին.....