Mar 25, 2006 03:42
Толькі вецер забыў дарогу дадому
Толькі сонца зайшло, і свету ня стала
Ў мяне сэрца ёсць, і гарэць йму адному.
толькі пару гадзінаў, як ж гэтага мала.
У мяне ёсць душа і адной ёй гарэць
Толькі часу больш адведзена ёй
Для таго каб агнём скозь слёзы глядзець
у рудым свеце яе усмяхнуцца душой.
У тусклым свеце свечкі, на ўспацелым акне
ад вар'ята дня, твая цень нібы хмара
Мільгане ў нябёсах, падміргне жвава мне
Але гэта ўсё выдумка, гэта ўсе мара
Скрозь акно, праз час скрозь дзве сотні гадоў
Працячэ маё неба, заліўшы слязамі
Новы дзень, што наступіць і знову і зноў
Як бяздонне памерам у душу паміж намі.
Вецер вольны не знойдзе дарогу назад
стынуць рукі, вочы заліты мальбою
Тая сцежка вядзе ці ў рай, ці ў ад
Алеж там я ніяк не сутрэнусь з табою.