сезон ныцця аб'яўляецца адкрытым
чацвёрты дзень... а я ўжо збілася з іх ліку. хутка бацькі пачнуць пытацца пра пошукі працы. а я не магу... мой дзень праходзіць па сцэнары ложак-кампутар-слёзы-павышаны ціск-Седанол і так па колу. мяне кідае ад "вярніся, я ўсё дарую" да глыбокай крыўды. я пачынаю шкадаваць аб прынятым рашэнні, а потым узгадваю, што і стасункі прычынялі мне боль, але ж не такі...