Шампань жыцьця

[maryna_kvietka]

...побач можа быть увесь сьвет, але пачувацьмесься дарма што самотна... Што ратуе ў хвіліны самоты ды пагмурнага гумору - голас Гуліё Іглесіяса, які ліецца ў душу, бы залацісты з дыямантавымі яскаркамі, з маленечкімі бурбалкамі чароўны шампань... Паўнагучча, суладнасьць музыкі ды голасу ахінае душу, поўніць сэрца, уздымае яго да нябёсаў, поўніць морам пачуцьцяў; нават нешта казыча ў грудзёх, перацякае далавах, нібы знутра надзьмувае ды расчыняе, ажно забываесься на цела - зараз ты нешта бязважкае, зараз ты сьвятло ў этэры, якое лунае па-над жыцьцём ды цешыцца шчасьцем...

А вось і келіх чароўнага, рамантычнага шампаню:
http://www.youtube.com/watch?v=f3VKoVdapDE