Дамоклов меч для Никола Пашиняна
Чтобы разобраться, как к унизительному финалу пришли в Армении, давайте вспомним, с чего началось. Начнём с того как в 2018 году в Армении произошла смена власти без одной капли крови. Это было невероятное явление.
Сразу сообщу, здесь напишу то, что в открытом доступе ранее не обсуждалось..
В очередной раз известный оппозиционер за справедливость провел новую акцию, пеший марш по стране с однопартийцами, приурочивая к отказу тогдашнего президента, от выдвижения на пост премьер-министра.
.
Казалось ничего необычного, в Армении привыкли к его методам. Но, в этот раз не тут то было. У жителей страны уже переполнилась чаша терпения от коррупционной власти. Так что к группе , сразу начали присоединяться люди, а в столице, уже десятки тысяч людей
Власти не обращали внимания на проходящие митинги в стране, и скоро, Нац. собрание избрало двухкратного президента премьер-министром.
После этого по призыву лидера, люди массово по всей республике вышли на улицы городов.
.
Закоренелый коррупционер глава государства Серж Саргсян, неохотно провёл переговоры с лидером движения, но не прибегая к никаким силовым методам для сохранения своей власти, спешно покинул свой пост. Даже убедил своих сторонников не мешать работать новому правительству во главе Пашиняна.
.
До сих пор для многим остается загадкой, почему он тогда так легко сдался и что значили его слова "Никол прав!".
.
Скоро касаясь разговоров о теме сдачи территории, Пашинян с победоносной риторике переходил к резким высказываниям. У него была причина для этого. Он уже столкнулся с нерешаемыми вопросами о возврате земель.
.
Я ещё с 2009 года был в курсе о проблемах спорных территориях и поэтому после прихода Пашиняна к власти наблюдал как он может решать этот вопрос.
Путешествуя по Нагорному Карабаху много интересного тогда слышал от своего однокурсника со Степанакерта, воевавшего за освобождение Арцаха и ставшим главой Лачинского района. Уже тогда я узнал о тупиковости положения дел.
Однокурсник не лестно отзывался о предательстве Роба, Сержа. В вопросе Арцаха и у него было опасение, что "они" планируют при удачных обстоятельствах земли сдавать.
"Укрепительные работы не проводятся должным образом. Материалы расхищаются, на ворованных деньгах генералы себя дворцы строят. А про вооружение, вовсе одно старье приобретается, а отчитываются как новые. Солдаты в строительстве дворцов для генералов заняты".
.
"Эти предатели разделили армян, на арцахцов и айастанцов, управляя Арменией своим арцахским кланом. В Ереване нашествие арцахцев, аукнется. Если, будет война, то айастанцы не будут назло воевать за Арцах."
.
"Категорично мало людей переезжают жить в освобожденные территории. Люди понимают, что их кидают и будут дальше кидать. А без людей мы земли не сможем удержать."
.
При Кочаряне и Саргсяне из самого Арцаха и Армении четвертая часть населения, а это в большинстве поколение молодых и работоспособных, покидали свою родину , уезжая от нищеты, от коррупционных порядков в стране.
.
Но тем не менее в отчужденных территориях проводились работы, однокурсник и ему подобные патриоты страны делали всё возможное, но это было явно недостаточно.
.
"Люди в территориях (в поясе безопасности) строя себя дома ,так и не имеют права оформить их в собственность и земли тоже."
Именно поэтому при первых днях войны эти десятки тысяч жителей млад и стар, мигом покинули эти дома и не стали воевать.
Проблема спорных территорий и Арцаха не только годами не решалась, она только усугублялась. Нефть в цене устойчиво держалась на высоком уровне, Азербайджан вооружался и готовился к войне , со своим надежным союзником Турцией.
Армения жила на кредитах, монопольные отрасли уже были проданы России, акционерами которых через Систему стали сами президенты страны. Вооружаться должным образом не могли, а то что выделялось для армии ,благополучно обворовывалось. В армии повсеместно, как и впрочем по стране процветало кумовство, коррупция, грабеж.
.
Роб, Серж как никто другой, зная о неизбежности возврата земель, не создавая условий для их невозврата, больше блефовали, пользовались стереотипами прошлой войны.
Для солдат население в Армении собирало ежемесячные сборы по 1000 драм на носки. А генералы и за счёт этих средств тоже, благополучно себя дворцы строили.
Генерал Манвел кормил своих медведей ворованной солдатской тушенкой - в то время когда солдаты голодали.
Власти в Баку с издёвкой говорили, "незачем нам воевать, сами армяне покидают земли, так что скоро без одного выстрела заберём земли".
.
Возврат земель добровольным или военным путём, становился делом времени и для любого руководителя Армении мог стать Дамоклововым мечом.
.
По греческому преданию, Сиракузский тиран Дионисий (V в.до н.э.) предложил влиятельной тогда личности в стране Дамоклу, занять его престол на один день. По приказу тирана его роскошно одели, помазали душистым маслом, посадили на место правителя, вокруг суетились, исполняя каждое его слово. В разгар веселья Дамокл внезапно увидел над его головой меч,висевший на конском волосе, и понял призрачность благополучия.
В переносном смысле Дамоклов меч ,это нависшая над кем-либо неизвестная угроза, при видимом благополучии.
.
Этот меч висел над Робом, потом над Сержем.
Долгое время не мог волосок держать от смертельной опасности того, кто возглавлял страну.
С войны 2016 года, события показывали, что азербайджанцы сильно перевооружились, что они при желании, смогут силой забрать спорные территории, как и взяли 800 гектаров.
А это значило, что в случае чего народ порвёт главу государства, Сержа Саргсяна.
.
Именно поэтому Серж Саргсян неохотно шёл на продление своего полномочия, понимая что время возврата земель неминуемо приближается. Он чувствовал наверняка, что это случится при его управлении.
Поэтому, его согласие продлить полномочие управления страной, было вынужденное явление под настойчивым одобрением однопартийцев и конечно, со стороны прежнего президента Роберта Кочаряна.
.
А тут, в 2018 году "Дамокл" сам пришёл к "Дионисию" с требованиями отдать власть.
Хитрый "Дионисий" после не долгого раздумия разрешил народному любимцу занять престол со словами восхваления "Никол прав!". А сам ушёл в тень наблюдать, как меч вонзит дерзкого борца за справедливость. Делая со своими сторонниками всё, чтобы побыстрее волосок порвался.
То есть, чтобы при Николе вернуть земли избавляя себя от этого смертельного народного гнева.
.
Цинично, однако такие планы имелись быть места и у военного начальства, да и у среднего звена военных в Армении тоже. Десятилетием грабя армию, начальство понимало, с таким положением дел воевать против азербайджанцев, себе дороже.
Так как они то понимали ,что в место бетонных армированных строений, военной новой технике и прочее ,строились дворцы ...
.
О сдаче говорили не только военные, но и все те, кто мало-мальски был в курсе этих дел.
Спорные территории для властей и военных стали как камень на шее, и они готовы были избавиться от этой тяжести.
Прочитав мои слова многие согласятся со мной и подтвердят, что такие разговоры в кулуарных беседах ,имели быть место постоянно.
Начиная с президента, кончая до лейтенантов занимались воровством и грабежом. Во время 25 летнего управления страной коррупционными кланами ,в Армении расплодились слои людей во всех сферах, которые ради своих личных обогащений, пожертвовали интересами страны. Они общество обнадеживали стереотипами, "мы вояки", "выкрутимся", "пусть попробуют".
По сути, эти люди были уже тогда предателями страны, которые ждали момента для предательства.
.
Первым уловил момент Серж Саргсян, что эту миссию можно "возложить" на Никола. Не зря его называют в Армении шахматистом. А ведь для этого и не надо было много ходов вперед планировать.
Всего то три хода. При том решающим был первый ход, добровольно сдать престол ,с условием получения джентльменской гарантии на свою безопасность, и сохранения ворованного. Остальные ходы сами по себе подразумевающие. Сделать всё возможное, чтобы при Пашиняне землю сдавали. После того как из-за сдачи земли народ свергнет своего любимца, вернуться со своими сторонниками к власти.
.
Вот поэтому многие удивились, почему исходя с логики правления страной диктаторскими методами, управленец не прибегал к репрессивным методам, и добровольно сдал трон.
Именно по этой логике не должен был прийти к власти оппозиционер.
Приход Никола Пашиняна к власти был в результате намеренной уступкой.
Это факт!
.
На "троне" скоро Никол понял, над его головой висит меч, это возврат завоёванных территорий Азербайджану.
Неспроста, иногда на его лице, после встреч по этому вопросу в разных площадях, были видны следы озабоченности. Он уже понимал, что эта капкан, подстава.
Он сколько мог, старался вооружаться, провести реформы, поднять экономику.
При нем за два года бюджетные поступления Армении увеличились в десятки процентов. Построили новые дороги, в несколько раз больше, чем при прежних властях за 20 лет. В стране начался не бывалый патриотический, строительный, туристический бум. В Армении произошёл реальный прорыв в экономике, о котором многим странам и не снилось. При том, газ или нефть не нашли. И это были не сказки с армянского радио.
Однако против Никола развернулась широкомасштабная информвойна.
Бывшие коррупционные президенты Армении и их приспешники, которые за 25 летнее время правления расплодились массово, не давая возможности Пашиняну сосредоточиться на экономике, на реальных делах, на укреплении безопасности Арцаха и Армении. Саботировали во всех сферах.
.
Кроме внутренних врагов на Никола напали и внешние силы. Так как с фактом прихода его к власти, как демократического лидера создавался опаснейший прецедент для властей постсоветских государств.
"Никол соросят", "он прозападный", "он проект Вашингтона". Симоньяны, Соловьевы, Коротченко, Богдасаровы подобные накормленные и рядовые пропагандисты пели одни и те же песни " Армении хорошо, да вот Никол все испортил".
И до завершения войны говорили «Вот если Пашинян уйдёт, то возможно мы поможем Армении. Введём войска, разрешим добровольцам приехать в Карабах, и много чего ещё».
.
Дошло до того, что Пашиняна обвинили ещё в том, что он не вор и не коррупционер. Голодранец одним словам, видите как, у него даже с правительственной дачи украсть было нечего.
Вот так. Оказывается плохо выбрать руководителя своей страны не коррупционера и не вора.
.
Обидно, что на Армению, а значит на Пашиняна, напали ещё противники России, как её союзника. Примечательный пример Украина. Хорошо, хоть в своё время Армения только подержала в ООН Россию, но не признала независимость Крыма. А то ещё бы и Украина воевала в Арцахе со своими дивизиями против армян.
.
Алиев видя тренд в широкомасштабной атаке на Пашиняна ,проводил мощную информационную войну против Никола и Армении. И Ильхама можно было понять. Он уже убедился, Николу то не подкупишь, он не продаст Арцах, как Серж и Роб, не будет молча соглашаться с необоснованными требованиями. Значит земли надо взять военным путём.
Вот и с Эрдоганом вместе, пока в мире кризис и Армению никто не будет защищать, напали.
.
И вот настала час пик для предателей, чтобы привести задуманное в действии. Если до военные годы при Пашиняне были факты предательства, то во время войны мы увидели бесчисленные примеры предательства и саботажа на фронте и в тылу.
Которые стали решающим фактором в поражении
.
Конечно и Никол наделал много ошибок, особенно под натиском неравноправного боя.
Одна из главных это то, что не боролся с внутренними врагами жёсткими методами.
А судьбоносная ошибка его была в том, что он не предполагал насколько эти "Дионисии" и их сторонники оставили ему ужасное наследство. И на что эти люди были способны.
Именно эти люди в Армении, для продолжения воровских порядков в стране до войны и во время, сделали всё чтобы Дамокловов меч вонзился в любимца армян.
.
Они не только не помогали своим участием на фронте, они даже материально не помогли. Хуже того, обнадеживали ,что помогут, а на самом деле в критически острый момент усиленно саботировали. Вот поэтому во время войны, мы увидели сплошные предательства не только на фронте, но и в тылу.
.
Хуже того, так сложилось исторически, что предательство среди армян невероятно высокое. К несчастью и порог терпимости к предателям тоже невероятно высок. Именно поэтому предатели откровенно действовали и сейчас , и после войны продолжают цинично действовать.
"Дионисии" в прошедшие 2,5 тысячелетия стали ещё хитрее и циничнее в своих делах.
.
В результате действий предателей это привело не только Пашиняна к унизительному поражению, но и Армению к катастрофическим последствиям.
Всё ради того, чтобы снова прийти к власти и к кормушке.
Դամոկլյան սուր Նիկոլ Փաշինյանի համար
Հասկանալու համար, թե ինչպես հասանք այս նվաստացուցիչ վերջնագծին Հայաստանում, եկեք հիշենք, թե ինչպես սկսվեց ամեն ինչ: Սկսենք նրանից, թե ինչպես 2018 թվականին Հայաստանում իշխանափոխություն տեղի ունեցավ` առանց մեկ կաթիլ արյուն թափելու: Դա անհավանական երևույթ էր:
Միանգամից տեղեկացնեմ, որ այստեղ գրելու եմ այն, ինչը նախկինում բացեիբաց չի քննարկվել:
.
Հերթական անգամ ընդդիմության հայտնի առաջնորդը հանուն արդարության նոր ակցիա է իրականացնում` քայլերթ երկրով մեկ իր կուսակցականների հետ միասին` կապված այն ժամանակվա նախագահի` վարչապետի պաշտոնում առաջադրվելուց հրաժարվելու հետ:
Թվում էր, թե անսովոր ոչինչ չկար. Հայաստանում սովոր էին նրա մեթոդներին: Բայց այս անգամ լրիվ ուրիշ էր: Երկրի քաղաքացիների համբերության բաժակն արդեն լցվել էր կոռումպացված իշխանություններից: Այնպես որ, խմբին անմիջապես սկսեցին միանալ մարդիկ, իսկ մայրաքաղաքում արդեն` տասնյակ հազարավորները: Իշխանություններն ուշադրություն չէին դարձնում երկրում անցկացվող հանրահավաքներին, և շուտով Ազգային ժողովը վարչապետ ընտրեց արդեն երկրորդ ժամկետը լրացած նախագահին:
Դրանից հետո ամբողջ հանրապետությունով մեկ առաջնորդի կոչով մարդիկ զանգվածաբար դուրս եկան քաղաքների փողոցները:
.
Արմատապես կոռումպացված ղեկավար Սերժ Սարգսյանը դժկամորեն էր բանակցում շարժման ղեկավարի հետ, բայց առանց իր իշխանությունը պահպանելու որևէ բռնի մեթոդների դիմելու` նա հապճեպ հրաժարվեց իր պաշտոնից: Նա նույնիսկ իր համակիրներին համոզեց չխոչընդոտել Փաշինյանի գլխավորած նոր կառավարության աշխատանքին:
Մինչ օրս շատերի համար հանելուկ է մնում, թե ինչու նա այն ժամանակ այդքան հեշտորեն հանձնվեց, և ինչ էին նշանակում նրա` «Նիկոլը ճիշտ է» խոսքերը:
.
Շուտով տարածքների հանձնման թեմայով խոսակցություններին անդրադառնալիս` Փաշինյանը հաղթական հռետորաբանությամբ անցնում է կտրուկ հայտարարությունների: Նա դրա պատճառն ուներ: Նա արդեն բախվել էր հողերի վերադարձի հետ կապված չլուծված խնդիրների հետ:
.
Ես դեռևս 2009 թվականից տեղյակ էի վիճելի տարածքների խնդիրների մասին և այդ պատճառով Փաշինյանի` իշխանության գալուց հետո հետևում էի, թե նա ինչպես կարող էր լուծել այդ հարցը: Լեռնային Ղարաբաղով ճանապարհորդելիս` շատ հետաքրքիր բաներ եմ լսել Ստեփանակերտում իմ համակուրսեցուց, որը մասնակցել էր Արցախի ազատագրման պայքարին և դարձել
էր Լաչինի շրջանի ղեկավարը: Դեռևս այն ժամանակ ես տեղեկացա իրադրության փակուղային վիճակի մասին:
Համակուրսեցիս գովասանքով չէր խոսում Ռոբի, Սերժի դավաճանության մասին: Արցախի հարցում նա նույնպես կասկածներ ուներ, որ «նրանք» ծրագրում են հարմար հանգամանքներում հանձնել հողերը:
«Ամրացման աշխատանքները պատշաճ ձևով չեն կատարվում: Շինանյութը թալանում են, գողացված փողերով գեներալներն իրենց համար դղյակներ են կառուցում: Իսկ ինչ վերաբերում է զենքին, ձեռք են բերվում միայն հին զենքեր, բայց հաշվետվություններում ներկայացվում են որպես նորը: Զինվորները զբաղված են գեներալների դղյակների շինարարությամբ:
.
Այդ դավաճանները հայերին բաժանել են արցախցիների և հայաստանցիների` արցախյան իրենց կլանով ղեկավարելով Հայաստանը: Երևանում արցախցիների ներխուժումը անարձագանք չի մնա: Եթե պատերազմ լինի, հայաստանցիները դիտավորյալ չեն կռվի հանուն Արցախի:
.
Կտրականապես քիչ մարդ է գալիս ազատագրված տարածքներում բնակվելու: Մարդիկ հասկանում են, որ իրենց խաբում են և հետագայում էլ են խաբելու: Իսկ առանց մարդկանց մենք չենք կարող հողերը պահել»:
.
Քոչարյանի և Սարգսյանի օրոք հենց Արցախից և Հայաստանից բնակչության քառորդ մասը, և հիմնականում երիտասարդ ու աշխատունակ սերունդը, լքել են իրենց հայրենիքը` փախչելով աղքատությունից, երկրում տիրող կոռումպացված կարգերից:
.
Բայց, այնուամենայնիվ, աշխատանքներ տարվում էին օտարված տարածքներում. համակուրսեցիս և երկրում իր նման հայրենասերներն անում էին հնարավոր ամեն ինչ, բայց դա ակնհայտորեն բավարար չէր:
.
«Այդ տարածքներում (անվտանգության գոտում) մարդիկ իրենց համար տներ են կառուցում, բայց այդպես էլ իրավունք չեն ունենում դրանք որպես սեփականություն ձևակերպելու, նույնպես և հողերը»:
.
Հենց այդ էր պատճառը, որ պատերազմի առաջին իսկ օրերին այդ տասնյակ հազարավոր բնակիչները` մեծ, թե փոքր, ակնթարթորեն լքեցին իրենց տները և չսկսեցին կռվել:
Վիճելի տարածքների և Արցախի խնդիրը ոչ միայն տարիներով չէր լուծվել, այլև միայն խորացել էր: Նավթի գինը կայուն կերպով շարունակում էր բարձր մակարդակի վրա մնալ, Ադրբեջանը զինվում էր և պատրաստվում պատերազմի իր հուսալի դաշնակից Թուրքիայի հետ:
.
Հայաստանն ապրում էր վարկերով, մենաշնորհային արդյունաբերությունն արդեն վաճառված էր Ռուսաստանին, որի բաժնետերերը Համակարգի միջոցով իրենք էին դառնում երկրի նախագահ: Նրանք չէին կարողանում զինվել, ինչպես հարկն է, և այն, ինչ հատկացվում էր բանակին, բարեհաջող կերպով թալանվում էր: Բանակում համատարած կերպով, ինչպես և ամբողջ երկրում, ծաղկում էին ապրում քավոր-սանահերությունը, կոռուպցիան, թալանը:
Ռոբը, Սերժը, բոլորից քաջատեղյակ լինելով հողերը վերադարձնելու անխուսափելիության մասին, դրանց չվերադարձնելու համար պայմաններ
չստեղծելով, ավելի շատ էին ստում, օգտվում էին անցած պատերազմի կարծրատիպերից: Հայաստանում բնակչությունն ամեն ամիս հավաքում էր 1000-ական դրամ զինվորների գուլպաների համար: Իսկ գեներալներն այդ միջոցների հաշվին նույնպես բարեհաջող կերպով իրենց համար դղյակներ էին կառուցում:
Գեներալ Մանվելն իր արջերին կերակրում էր գողացված` զինվորի համար նախատեսված շոգեխաշած մսով, մինչդեռ զինվորները սոված էին: Բաքվի իշխանությունները ծաղրով ասում էին. «Կարիք չկա, որ մենք կռվենք, հայերն իրենք են լքում հողերը, այնպես որ շուտով առանց մեկ կրակոցի կվերցնենք հողերը»:
.
Հողերի վերադարձը կամավոր կամ ռազմական ճանապարհով ժամանակի հարց էր դարձել, և Հայաստանի ցանկացած ղեկավարի համար կարող էր դամոկլյան սուր դառնալ:
.
Հունական առասպելի համաձայն` սիրակուզյան բռնակալ Դիոնիսիոսը (մ.թ.ա. 5-րդ դար) երկրի այն ժամանակվա ազդեցիկ մարդուն` Դամոկլեսին, առաջարկում է մեկ օրով զբաղեցնել իր գահը: Բռնակալի հրամանով նրան շքեղ հագցնում են, օծում անուշահոտ յուղերով, նստեցնում տիրակալի գահին և շուրջբոլորը հնազանդվում` կատարելով նրա
յուրաքանչյուր խոսքը: Խնջույքի ամենաթեժ պահին Դամոկլեսը հանկարծ նկատում է, որ գլխավերևում ձիու մազից կախված է մի սուր, և հասկանում է բարեկեցության պատրանքայնությունը:
Փոխաբերական իմաստով «դամոկլյան սուր» արտահայտությունը նշանակում է թվացյալ բարեկեցության պայմաններում մեկի գլխին կախված անհայտ սպառնալիք։
.
Այդ սուրը կախված էր Ռոբի, այնուհետև Սերժի գլխավերևում: Երկար ժամանակ չկարողացավ թելը երկիրը ղեկավարող մարդուն հեռու պահել մահացու վտանգից:
.
2016 թվականի պատերազմի ժամանակ իրավիճակը ցույց տվեց, որ ադրբեջանցիները չափազանց լավ են զինվել, որ ցանկության դեպքում նրանք կարող են ուժով վերցնել վիճելի տարածքները, ինչպես և վերցրեցին 800 հեկտարը:
Իսկ դա նշանակում էր, որ եթե նման բան տեղի ունենար, ժողովուրդը մեջտեղից կպատռեր պետության ղեկավար Սերժ Սարգսյանին:
Հենց այդ պատճառով էլ Սերժ Սարգսյանը դժկամությամբ էր ցանկանում երկարաձգել իր լիազորությունները` գիտակցելով, որ հողերը վերադարձնելու ժամանակն անխուսափելիորեն մոտենում է: Նա հաստատապես զգում էր, որ դա տեղի էր ունենալու իր իշխանության օրոք:
Այդ պատճառով երկրի կառավարման լիազորությունները երկարաձգելու նրա համաձայնությունը պարտադրված էր իր կուսակցության անդամների համառ հավանությամբ և, իհարկե, նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի կողմից:
.
Իսկ այստեղ 2018 թվականին «Դամոկլեսն» ինքն է գալիս «Դիոնիսիոսի» մոտ` պահանջելով տալ իշխանությունը:
Խորամանկ «Դիոնիսիոսը» կարճ մտածելուց հետո «Նիկոլը ճիշտ է» գովասանքի խոսքով թույլ է տալիս ժողովրդի սիրելիին գրավելու գահը: Իսկ ինքը ստվերի մեջ է անցնում` հետևելով, թե ինչպես է սուրը խոցում արդարության հանդուգն մարտիկին` իր համախոհների հետ ամեն ինչ անելով, որ մազը շուտ կտրվի: Այսինքն` որպեսզի Նիկոլի օրոք վերդարձնի հողերը` իրեն ազատելով ժողովրդի այդ մահացու զայրույթից:
.
Ցինիկ է հնչում, սակայն նման ծրագրեր տեղ էին գտել նաև ռազմական հրամանատարության մոտ, նույնիսկ Հայաստանում զինվորականների միջին շրջանակում: Տասնամյակներ շարունակ թալանելով բանակը` ղեկավարությունը հասկանում էր, որ նման իրավիճակում իրենց համար ավելի թանկ կնստի ադրբեջանցիների դեմ կռվելը: Քանի որ իրենք գոնե գիտակցում էին, որ երկաթբետոնե շինությունների, ռազմական նոր տեխնիկայի և այլնի փոխարեն դղյակներ են կառուցվել...
Հանձնելու մասին էին խոսում ոչ միայն զինվորականները, այլ նաև բոլոր նրանք, ովքեր քիչ թե շատ տեղյակ էին գործից:
Իշխանությունների և զինվորականների համար վիճելի տարածքները վզին մնացած ծանր քարի էին նման, և նրանք պատրաստ էին ազատվելու այդ ծանրությունից:
.
Կարդալով իմ խոսքերը` շատերն ինձ հետ կհամաձայնվեն և կհաստատեն, որ նման խոսակցություններ մշտապես եղել են կուլիսներից այն կողմ: Նախագահից սկսած, լեյտենանտներից վերջացրած` բոլորն զբաղվել են գողությամբ ու թալանով: Կոռուպցիոն թիմի կողմից երկիրը ղեկավարելու 25 տարիների ընթացքում Հայաստանում բազմապատկվել էին բոլոր ոլորտներում մարդկանց այն շերտերը, որոնք հանուն իրենց անձնական հարստացման զոհաբերում էին երկրի շահերը: Նրանք քաջալերում էին հանրությանն այնպիսի կարծատիպերով, թե «մենք մարտիկներ ենք», «մենք կհաղթենք», «հլը թող փորձեն»: Ըստ էության, այդ մարդիկ արդեն այն ժամանակ էին երկրի դավաճաններ, որոնք դավաճանության հարմար պահի էին սպասում:
.
Առաջինը Սերժ Սարգսյանը որսաց պահը, որ այդ առաքելությունը կարելի է «գցել» Նիկոլի վրա: Իզուր չեն նրան Հայաստանում շախմատիստ ասում: Իսկ դրա համար ախր հարկավոր էլ չէր նախապես քայլեր մշակել:
Ընդամենը երեք քայլ: Ընդ որում` որոշիչն առաջին քայլն էր` կամավոր կերպով հանձնել գահը իր անվտանգության և գողոնը պահպանելու համար ջենթլմենական երաշխիք ստանալու պայմանով: Մյուս քայլերն ինքնըստինքյան ենթադրվում էին: Անել հնարավորինս ամեն ինչ, որպեսզի Փաշինյանի օրոք հողերը հանձնվեն: Այնուհետև, երբ հողերը հանձնելու պատճառով ժողովուրդը կտապալի իր սիրելիին, իր կողմնակիցների հետ կվերադառնա իշխանության:
.
Ահա, թե ինչու էին շատերը զարմանում, թե ինչու, բռնապետական մեթոդներով երկիրը կառավարելու տրամաբանությունից ելնելով, երկրի ղեկավարը չէր դիմում ռեպրեսիվ, ճնշող միջոցների և կամավոր հանձնեց գահը:
Հենց այս տրամաբանությունից ելնելով` իշխանության չպետք է գար ընդդիմադիր գործիչ:
Նիկոլ Փաշինյանի` իշխանության գալը կանխամտածված զիջման արդյունք էր: Դա փաստ է:
.
Շուտով «գահի» վրա Նիկոլը հասկացավ, որ իր գլխավերևում սուր է կախված. դա նվաճած տարածքների վերադարձն էր Ադրբեջանին:
Իզուր չէր, որ տարբեր հրապարակներում այս հարցի շուրջ հանդիպումներից հետո երբեմն նրա դեմքին անհանգստության հետքեր էին երևում: Նա արդեն հասկացել էր, որ սա ծուղակ է, դավադրություն:
.
Նա հնարավորինս փորձեց զինվել, բարեփոխումներ իրականացնել, տնտեսությունը զարգացնել: Նրա օրոք վերջին երկու տարվա ընթացքում Հայաստանի բյուջետային մուտքերն աճել են տասնյակ տոկոսներով: Կառուցվել են նոր ճանապարհներ, մի քանի անգամ ավելին, քան նախորդ իշխանությունների օրոք 20 տարվա ընթացքում: Երկրում սկսվում է աննախադեպ հայրենասիրական, շինարարական, զբոսաշրջային վերելք: Տնտեսության մեջ իրական առաջընթաց է
տեղի ունենում Հայաստանում, որի մասին շատ երկրներ երբեք չէին էլ երազել: Ընդ որում` առանց գազ կամ նավթ հայտնաբերելու: Եվ սրանք հեքիաթներ չէին հայկական ռադիոյից:
.
Սակայն Նիկոլի դեմ ծավալվում է լայնածավալ տեղեկատվական պատերազմ: Հայաստանի նախկին կոռումպացված նախագահները և նրանց մանկլավիկները, որոնք կառավարման 25 տարիների ընթացքում զանգվածաբար բազմապատկվել էին, Փաշինյանին հնարավորություն չտալով կենտրոնանալու տնտեսության, իրական գործերի, Արցախի և Հայաստան անվտանգության մեծացման վրա, սաբոտաժով էին զբաղվում բոլոր ոլորտներում:
.
Արտաքին թշնամիներից բացի` Նիկոլի վրա են հարձակվում նաև ներքին ուժերը: Քանի որ նրա`որպես ժողովրդավարական առաջնորդի` իշխանության գալու փաստով վտանգավոր նախադեպ էր ստեղծվում հետխորհրդային պետությունների իշխանությունների համար:
«Նիկոլը սորոսական է», «նա արևմտամետ է», «նա Վաշինգթոնի պրոյեկտ է». Սիմոնյանները, Սոլովյովները, Կորոտչենկոներն, Բաղդասարովները և նման «կերած» ու շարքային պրոպագանդիստները երգում էին միևնույն երգերը, թե «Հայաստանում լավ էր, միայն թե Նիկոլն ամեն ինչ փչացրեց»: Եվ մինչև պատերազմի ավարտն էլ ասում էին. «Ա'յ, եթե Փաշինյանը հեռանա, հնարավոր է` մենք օգնենք Հայաստանին: Զորքեր կմտցնենք, թույլ կտանք կամավորներին Ղարաբաղ մեկնելու և դեռ շատ ուրիշ բաներ»:
Բանը հասավ նրան, որ Փաշինյանին մեղադրեցին նույնիսկ նրանում, որ գող ու կոռումպացված չէ: Ցնցոտիավոր է, մի խոսքով, տեսնում եք, նույնիսկ կառավարական առանձնատնից գողանալու բան չուներ:
.
Ահա' այսպես: Պարզվում է` վատ է քո երկրի ղեկավար ընտրել մեկին, որը կոռումպացված ու գող չէ:
Ցավալի է, որ Հայաստանի, իսկ դա նշանակում է, որ Փաշինյանի վրա հարձակում գործեցին նույնիսկ Ռուսաստանի հակառակորդները` որպես վերջինիս դաշնակիցներ: Նշանակալի է Ուկրաինայի օրինակը: Լավ է, որ գոնե ժամանակին Հայաստանը միայն սատարել է Ռուսաստանին ՄԱԿ-ում, բայց չի ճանաչել Ղրիմի անկախությունը: Հակառակ դեպքում Արցախում Ուկրաինան իր ստորաբաժանումներով կկռվեր հայերի դեմ:
.
Ալիևը, տեսնելով Փաշինյանի դեմ լայնամասշտաբ հարձակման միտումը, տեղեկատվական հզոր պատերազմ էր մղում Նիկոլի և Հայաստանի դեմ: Եվ Իլհամին կարելի էր հասկանալ: Նա արդեն համոզվել էր, որ Նիկոլին հնարավոր չէ կաշառել, նա չի վաճառի Արցախը, ինչպես Սերժն ու Ռոբը, նա լուռ չի համաձայնվի չհիմնավորված պահանջների հետ: Հետևաբար, հողերը պետք է վերցնել ռազմական ճանապարհով:
.
Ահա և Էրդողանի հետ միասին, քանի դեռ աշխարհում ճգնաժամ էր, և Հայաստանին ոչ մեկ չէր պաշտպանի, հարձակվեցին:
Ահա եկավ դավաճանների համար ամենակարևոր ժամը, որպեսզի իրենց դավադրությունները կյանքի կոչեն: Եթե մինչպատերազմական տարիներին Փաշինյանի օրոք դավաճանության փաստեր կային, ապա պատերազմի ժամանակ մենք տեսանք դավաճանության ու սաբոտաժի բազմաթիվ օրինակներ թե' առաջնագծում, թե' թիկունքում, որոնք էլ որոշիչ գործոն հանդիսացան պարտության համար:
Իհա'րկե, Նիկոլը նույնպես շատ սխալներ է գործել, հատկապես անհավասար մարտի ճնշման ներքո:
Գլխավորներից մեկն այն է, որ նա խիստ մեթոդներով չէր պայքարում ներքին թշնամիների դեմ:
.
Իսկ նրա ճակատագրական սխալն այն էր, որ նա նույնիսկ չէր էլ ենթադրում, թե ինչպիսի~ սարսափելի ժառանգություն են թողել իրեն այդ «Դիոնիսիոսները» և նրանց աջակիցները: Եվ թե ինչերի~ էին այդ մարդիկ ընդունակ:
Հենց այդ մարդիկ Հայաստանում պատերազմից առաջ և հետո այնպես արեցին, որ դամոկլյան սուրը խոցի հայերի սիրելիին` երկրում իրենց գողական կարգերը շարունակելու համար:
.
Նրանք ոչ միայն չօգնեցին առաջնագծում իրենց մասնակցությամբ, այլ նույնիսկ նյութական օգնություն չցուցաբերեցին: Դեռ ավելի վատ. հուսադրել են, թե կօգնեն, բայց իրականում ամենակրիտիկական պահին ուժեղացված կարգով սաբոտաժ են իրականացրել: Ահա այդ պատճառով ենք մենք պատերազմի ժամանակ ականատես եղել շարունակական դավաճանության թե' առաջնագծում, թե' թիկունքում:
.
Դեռ ավելի վատն այն է, որ պատմականորեն ստացվում է այնպես, որ հայերի մեջ դավաճանությունն անհավանականորեն մեծ է: Դժբախտաբար, անհավանականորեն մեծ է նաև դավաճանների հանդեպ հանդուրժողականությունը: Հենց այդ պատճառով էլ դավաճանները բացահայտ գործում էին և հիմա էլ, պատերազմից հետո էլ ցինիկաբար շարունակում են գործել:
.
«Դիոնիսիոսներն» անցած 2,5 հազարամյակների ընթացքում է'լ ավելի խորամանկ և ցինիկ են դարձել իրենց գործերում:
Արդյունքում դավաճանների գործողությունները նվաստացուցիչ պարտության մատնեցին ոչ միայն Փաշինյանին, այլ նաև Հայաստանին հասցրին աղետալի հետևանքների:
Եվ այս ամենը կրկին իշխանությունն ու կերակրատաշտը վերադարձնելու համար:
.
.