Van Gogh: А pair of shoes.
Կոշիկները... Ներծծում են իրենց մեջ մեր օրերը, մեր բնավորությունը, մեր թաքուն ու ակնհայտ սովորությունները: Մեր կյանքի անաչառ վկաներն են ու հավատարիմ ուղեկիցները:
Վեց զույգ կոշիկ Վինսենթ Վան Գոգից:
Ботинки, туфли, сапоги.. Они впитывают весь наш день, наш характер, наши тайные и явные привычки. Они - самые бесстрастные свидетели нашей жизни и самые преданные попутчики.
Шесть пар ботинок от Винсента Ван Гога.
Այս կոշիկների տերը խստաբարո, առաքինի, լրջմիտ մեկն էր երևի..
Хозяин этих, я так думаю, был человеком строгим, порядочным, основательным:
Իսկ սրանց տերը՝ ամաչկոտ, երկչոտ, սուս ու փուս..
А вот этих - стеснительным, пугливым, послушным...
Մեր հոգնած տղեն եկավ: Հանվեց, լվացվեց, գնաց հաց ուտելու.
Свой в доску! Работал, устал, пошел отдыхать:
"Ի՛նչ իմանաք, սրտիս ինչ կա.."
"Мне бы ваши проблемы.."
Հոգնել եմ..
Устал я...
"Խոսեք, խոսեք, ուշադիր լսում եմ.."
"Говорите, говорите, мы вас внимательно слушаем.."
Եվ, վերջապես՝
И наконец:
Հնարավոր է, այս կոշիկները պատկանել են այս ընտանիքի անդամներին: Համենայն դեպս, հոդվածի հեղինակն այդպես է կարծում:
И, возможно, все они принадлежали вот этим людям, по крайней мере, так считает автор статьи:
"Կարտոֆիլ ուտողները" "Едоки картофеля"
"Այս կոշիկների խավար մաշված փորոտիքից մեզ է նայում արտերում բանող ծանր քայլողների ոտքերի անդադար աշխատանքը... Միայնությունը՝ մթնաշաղին արտերից վերադառնալու միայնակ ճամփան մտել է այս կոշիկների ներբանների տակ... Հանապազօրյա հացի տագնապող հոգսն է զգացվում այս կոշիկների մեջ":
Մարտին Հայդեգգեր
«Из темного истоптанного нутра этих башмаков неподвижно глядит на нас упорный труд тяжело ступающих ног во время работы в поле... Одиночество забралось под подошвы этих башмаков, одинокий путь возвращения с поля домой вечерней порой... Тревожная забота о будущем хлебе насущном сквозит в этих башмаках».
Мартин Хайдеггер
Վեց զույգ կոշիկ Վինսենթ Վան Գոգից:
Ботинки, туфли, сапоги.. Они впитывают весь наш день, наш характер, наши тайные и явные привычки. Они - самые бесстрастные свидетели нашей жизни и самые преданные попутчики.
Шесть пар ботинок от Винсента Ван Гога.
Այս կոշիկների տերը խստաբարո, առաքինի, լրջմիտ մեկն էր երևի..
Хозяин этих, я так думаю, был человеком строгим, порядочным, основательным:
Իսկ սրանց տերը՝ ամաչկոտ, երկչոտ, սուս ու փուս..
А вот этих - стеснительным, пугливым, послушным...
Մեր հոգնած տղեն եկավ: Հանվեց, լվացվեց, գնաց հաց ուտելու.
Свой в доску! Работал, устал, пошел отдыхать:
"Ի՛նչ իմանաք, սրտիս ինչ կա.."
"Мне бы ваши проблемы.."
Հոգնել եմ..
Устал я...
"Խոսեք, խոսեք, ուշադիր լսում եմ.."
"Говорите, говорите, мы вас внимательно слушаем.."
Եվ, վերջապես՝
И наконец:
Հնարավոր է, այս կոշիկները պատկանել են այս ընտանիքի անդամներին: Համենայն դեպս, հոդվածի հեղինակն այդպես է կարծում:
И, возможно, все они принадлежали вот этим людям, по крайней мере, так считает автор статьи:
"Կարտոֆիլ ուտողները" "Едоки картофеля"
"Այս կոշիկների խավար մաշված փորոտիքից մեզ է նայում արտերում բանող ծանր քայլողների ոտքերի անդադար աշխատանքը... Միայնությունը՝ մթնաշաղին արտերից վերադառնալու միայնակ ճամփան մտել է այս կոշիկների ներբանների տակ... Հանապազօրյա հացի տագնապող հոգսն է զգացվում այս կոշիկների մեջ":
Մարտին Հայդեգգեր
«Из темного истоптанного нутра этих башмаков неподвижно глядит на нас упорный труд тяжело ступающих ног во время работы в поле... Одиночество забралось под подошвы этих башмаков, одинокий путь возвращения с поля домой вечерней порой... Тревожная забота о будущем хлебе насущном сквозит в этих башмаках».
Мартин Хайдеггер