Մեր բոլորի շրթունքները ճաքճքված էին, ու մենք ոչ կարողանում էինք ծիծաղել, ոչ էլ լացել:
Via javakhk
"Մենք արդեն երկու դիրք տվել էինք: Մեր հրամանատարն ասաց. «Պատրաստվեք, վաղը ծանր օր կլինի»: Մութն իջնելուն պես շատերը հեռացան: Ով թոքաբորբ ուներ եւ ում ամորձիքն էր ուռած, ցուրտը տարածներին էլ վերցրին ու շատ կարճ ժամանակամիջոցում իջան լեռներից: Թանձր խավարի մեջ խորասուզված ահռելի մեծության լեռան վրա` մենք մանր-մանր էինք ու մնացել էինք տասնչորստասնհինգ հոգի: Շնչելը դժվար էր, բոլորիս առջեւի ատամները նվվում էին, ու մենք գիտեինք, որ գիշերվա հետ սաստկանում է սառնամանիքը..."
շարունակությունը
"Մենք արդեն երկու դիրք տվել էինք: Մեր հրամանատարն ասաց. «Պատրաստվեք, վաղը ծանր օր կլինի»: Մութն իջնելուն պես շատերը հեռացան: Ով թոքաբորբ ուներ եւ ում ամորձիքն էր ուռած, ցուրտը տարածներին էլ վերցրին ու շատ կարճ ժամանակամիջոցում իջան լեռներից: Թանձր խավարի մեջ խորասուզված ահռելի մեծության լեռան վրա` մենք մանր-մանր էինք ու մնացել էինք տասնչորստասնհինգ հոգի: Շնչելը դժվար էր, բոլորիս առջեւի ատամները նվվում էին, ու մենք գիտեինք, որ գիշերվա հետ սաստկանում է սառնամանիքը..."
շարունակությունը