Сеул

[malenki_prync]

Яна штодня бачыла адну і тую ж карціну ў вакне: мост праз раку Хан. Рака цячэ і цячэ паток машын па мосце, і цячэ кроў у руцэ. Змяняліся толькі колеры неба і ракі, а абрысы гэтага маста і будынкаў на тым беразе заставаліся аднымі і тымі ж. Карціна так застыла ў галаве, што яна магла намаляваць яе ў любы час. Калі была зіма яе саграваў цёплы вязаны шведар і кава з бліжэйшай кавярні. Калі было лета, яна зусім знікала, толькі заставаліся цені, якія трымалі ў руках камеру. Сеул - горад, дзе ў мяне ёсць некалькі знаёмых і незнаёмых людзей.



больш малюнкаў тут