Рызыкую зараз выклікаць на сябе агрэсію, але мне падаецца, што наша мова насамрэч... не бедная, а недапрацаваная, неўнармаваная. Вось прачытала зараз раман аднаго вельмі сімпатычнага мне сучаснага пісьменніка. Лексіка твора напрацягу чытання мне проста вочы выядала. Замест слова "грузавік" ў яго "цяжкавік", замест "уключыў-выключыў" - "улучыў-вылучыў", замест "дома" - "ўдома", замест "праз тры дні" - "за тры дні". Я не ведаю сёння на якія правілы арыентавацца. Паводле школьных падручнікаў, напрыклад, слова "акно" пішацца без прыстаўнога "в" (не "вакно", а "акно"), і толькі ў множным ліку дадаецца "в" - "вокны". Я ні ў кога не магу дапытацца, як правільна пісаць канчаткі: форм - ці формАЎ, асаблівасцЕЙ - ці асаблівасцЯЎ, аповесцЕЙ - ці аповесцЯЎ...
Мая калега надоечы прачытала карэктуру свайго артыкула ў часопісе "Роднае слова". Там спадарыня Хрысціна Пучынская шмат чаго выправіла. У прыватнасці "Івана Грознага" замяніла "Іванам Жахлівым". Гэта нармальна? Я прыгадваю анекдот са сваёй колішняй настаўніцкай практыкі. У мяне вучань быў разумова непаўнавартасны - Коля Глазко. Ён сшыткі падпісваў "Мікалай Вочка" альбо "Мікалай Вачко". Колькі не тлумачыла яму, што прозвішчы не перакладаюцца, яму больш "Вачко" падабалася. Дык гэта дурненькі школьнік быў, а тут салідны "ВАКаўскі" часопіс.
Ну, і "на пасашок". :) Пару год таму мне давялося сутыкнуцца з перакладам твора рускамоўнай пісьменніцы Беларусі Алены Паповай. Вось паспрабуйце, перакладзіце на беларускую мову назву яе рамана "Пузырёк водуха в кипящем котле". І гэта толькі пра назву гаворка, а не пра сам тэкст твора!))
Неўнармаваная, так. Але бедная (якая заўгодна) лексіка пэўнага пісьменніка - гэта праблема самога пісьменніка.
Прабачце, мне падаецца, Вы тут змяшалі розныя з'явы. Хіба "Грозный" гэта прозвішча? Рычарда Львінае Сэрца, ці Людовіка Караля-Сонца таксама падаваць у арыгінале?
Ёсць вялікая колькасць назваў твораў і выразаў у іншых мовах, якія неверагодна цяжка перакласці і на рускую мову, і на нямецкую, і на кітайскую. У кожнай мовы свае асаблівасці.
Не, гэта не праблема пісьменніка. Наколькі мне вядома, яго тэкст гэткім чынам адрэдагавалі ў выдавецтве.
І вось зараз Вы мне дэманструеце тое самае, з чым я сутыкнулася сто разоў... Мне заўжды замест адказаў задаюць сустрэчныя пытанні: дык вы, спадарыня Лада, пра прозвішча пытаецеся ці пра мянушку (ці пра псеўданім, ці яшчэ пра што). Гэтымі пытаннямі, як правіла, апаненты даюць зразумець, што справа не ў іх некампетэнтнасці, а ў маёй недасведчанасці. Дык я хачу быць дасведчанай, не хаваю "прабелаў" у адукацыі, пра ўсё пытаюся... Прапішыце правілы, калегі-мовазнаўцы, а я вам нізка пакланюся і прыму да ведама, толькі і ўсяго.
Ну вось Вы адразу так з пляча - неўнармаваная. Хто як хаціць, той так і гаварыць - няўжо забылі? Дземянцей зусім не дурны быў (калі гэта сапраўды ён першым сказаў).
Наконт неўнармаванасці згодная, я нават перастала заганяцца, калі не ведаю як напісаць, бо ёсць карэктар. Хаця гэта і не правільна, асабліва для людзей педантычных, да якіх, трэба прызнацца, я не належу. Ой, Іван Жахлівы многа дзе сустракаецца, першы час рэзала вока, а цяпер прызвычаілася можа, так і трэба. "Пузырёк воздуха в кипящем котле" и "У доме на рагу ў куце ляжыць красьлюнак з вострымі вугламі" заняли вечар :)
Мая калега надоечы прачытала карэктуру свайго артыкула ў часопісе "Роднае слова". Там спадарыня Хрысціна Пучынская шмат чаго выправіла. У прыватнасці "Івана Грознага" замяніла "Іванам Жахлівым". Гэта нармальна? Я прыгадваю анекдот са сваёй колішняй настаўніцкай практыкі. У мяне вучань быў разумова непаўнавартасны - Коля Глазко. Ён сшыткі падпісваў "Мікалай Вочка" альбо "Мікалай Вачко". Колькі не тлумачыла яму, што прозвішчы не перакладаюцца, яму больш "Вачко" падабалася. Дык гэта дурненькі школьнік быў, а тут салідны "ВАКаўскі" часопіс.
Ну, і "на пасашок". :)
Пару год таму мне давялося сутыкнуцца з перакладам твора рускамоўнай пісьменніцы Беларусі Алены Паповай. Вось паспрабуйце, перакладзіце на беларускую мову назву яе рамана "Пузырёк водуха в кипящем котле". І гэта толькі пра назву гаворка, а не пра сам тэкст твора!))
Reply
Прабачце, мне падаецца, Вы тут змяшалі розныя з'явы. Хіба "Грозный" гэта прозвішча? Рычарда Львінае Сэрца, ці Людовіка Караля-Сонца таксама падаваць у арыгінале?
Ёсць вялікая колькасць назваў твораў і выразаў у іншых мовах, якія неверагодна цяжка перакласці і на рускую мову, і на нямецкую, і на кітайскую. У кожнай мовы свае асаблівасці.
Reply
І вось зараз Вы мне дэманструеце тое самае, з чым я сутыкнулася сто разоў... Мне заўжды замест адказаў задаюць сустрэчныя пытанні: дык вы, спадарыня Лада, пра прозвішча пытаецеся ці пра мянушку (ці пра псеўданім, ці яшчэ пра што). Гэтымі пытаннямі, як правіла, апаненты даюць зразумець, што справа не ў іх некампетэнтнасці, а ў маёй недасведчанасці. Дык я хачу быць дасведчанай, не хаваю "прабелаў" у адукацыі, пра ўсё пытаюся... Прапішыце правілы, калегі-мовазнаўцы, а я вам нізка пакланюся і прыму да ведама, толькі і ўсяго.
Reply
Застаемся пры сваім.
Reply
Reply
Reply
Reply
Ой, Іван Жахлівы многа дзе сустракаецца, першы час рэзала вока, а цяпер прызвычаілася можа, так і трэба.
"Пузырёк воздуха в кипящем котле" и "У доме на рагу ў куце ляжыць красьлюнак з вострымі вугламі" заняли вечар :)
Reply
Няпроста ўсё гэта... Процьма выдаткаў для псіхінага здароўя...)))
Reply
(The comment has been removed)
Reply
(The comment has been removed)
самі перакладзіце!
Reply
Сваімі рэплікамі Вы толькі пацвярджаеце мае тэзы. :)
Reply
(The comment has been removed)
Reply
Leave a comment