...

[magik_midnight]

Так хораша халодным восеньскім вечарам сядзець сьпіна да сьпіны, углядацца ў густое бяззорнае менскае неба з цёмнымі карункавымі абрысамі дрэў. Адчуваць настылае паветра, удыхаць своеасаблівы версьнёўскі паветраны кактэйль з гаркавата-духмяным пахам лістоты, дажду і дыму.
І перакідвацца кароткімі фразамі, ці проста маўчаць, думаючы аб сваім, ці ні аб чым ня думаць... Проста адчуваць холад восені і цяпло чалавека...

Зараз верасьнёўскае паветра пахне гэтак жа як і ў маім дзяцінстве.