Колькі жыву ў Менску, цягне сюды пастаянна. І ніводнага разу я там не была з кім-небудзь з сяброў ці знаёмых, толькі сама ці з малым цяпер вось. Сёння была магчымасць - паехала адна. Нават не ведаю, якое б гэта было месца ў Берасці - куды можна збегчы і паслухаць усё, што хочаш - сябе, адказы на любыя пытанні, любімыя вершы ці любімую музыку... Сёння ехала ў восень, праз пару гадзін вярталася ў зіму, Менск накрыла.
лёд, вершы і дрэвы.
Wood and ice i wooden eyes.
Адно з любімых дрэў.
Лёд і вершы.
Вада і вершы.
Stairway to h(e)aven (як паглядзець).
Востраў.
Дрэвы.
Крок да дрэваверша.