Лептанька ў Дзень Паэзіі
И если жить той жизнью, где пути
действительно расходятся, где фланги,
бесстыдно обнажаясь до кости,
заводят разговор о бумеранге,
то в мире места лучше не найти
осенней, всеми брошенной Паланги.
Иосиф Бродский "В Паланге" 1967
Birutės kalnas
Я трымаю ў трывожных руках бел-чырвона-белы павой,
з валасамі гуляе вецер, я сёння яму - нявеста.
Вайдэлотка, я чую, чую чаромхавы голас твой...
Хай за твой супакой малітву шапочуць кусты агрэсту
над тонкай ракой
пад Брэстам.
Мне адной раскажы нараспеў, што казалі табе багі,
хто з табой размаўляў пра вечнасць, рабіў для цябе вайнагі,
хто цябе называў святою, хто - прычынай чорнай тугі,
ці спазнала пасля жаніхоў такога ж вялікага рангу,
як твой дарагі,
Паланга.
Мяне восень туды прывядзе. Каплічку знайду і грот,
падзялюся і крохкім шчасцем, і меднай сваёй пакутай.
Вайдэлотка, я чую, чую: чаромхавы будзе год...
Ты надзеяй мяне акрылі, а крылы цяплом ахутай...
У новы палёт,
Бірута!
21 сакавіка 2016
такое вось гі-гі-гі, Хмарка (