Гулялі з Жэнікам у Траецкім. Спадабаўся падарунак аднаго "нерушімого" союза іншаму. Стаяла і пасміхалася. Верхні горад такі Верхні горад - заўжды сюрпрызы )
Яўгеня сеў перад Домам Ваньковічаў, "взірал" на панараму, час ад часу з захапленнем прамаўляў "высааакооо!", "самалёёёт!", "река!", "Мііінск!", "чааайкі" і яшчэ кой-каго чамусьці прыгадваў. Было здорава. Я прыгадвала Антона Рудака )
Застанься. Як-небудзь.