О незалежных євреях и єврейскых пиріжках
Вчера вечар дзвонил камарат з Ізраіля, што правда росиянин, а там в них сьвято - ден Незалежности. На головним пляцу Нетаниі стоял такый гомін, же праві нис не было чути. Але сой гудут!
Кєдиси вельо євреів жыло помедже украінців, так же украінскый антисемітизм - то збочыня.
В нашым будинку тіж іх было. Під нами жыла сой єдна родина. Тераз в Гамерици. Брат товаришувал з іхнім хлопчыком, якого в дворі менували “Хава Наґіла”. А ищы в них была бабця - баба Рахиля. Старезна бабка, то і не диво, же на памят слабенька была. А знала бесідувати лем по украінску і на ідиш. Деси з під Бердичева, з дакого валала. По десят рази на ден питала ся ня: “Ой, а в якому ти класі?” І гнет забывала.
Была тіж єдна кобіта, барз добра, они з мужом не мали діти. То кєд было даке іхнє сьвято, або просто так, пекла тістечка і ріжны смачны веци, і роздавала дітям. А же я-м жыл найближчі, то й частунок мі діставал ся частіші. Мож поведац, же-м виріс на єврейскых пиріжках.
Кєдиси вельо євреів жыло помедже украінців, так же украінскый антисемітизм - то збочыня.
В нашым будинку тіж іх было. Під нами жыла сой єдна родина. Тераз в Гамерици. Брат товаришувал з іхнім хлопчыком, якого в дворі менували “Хава Наґіла”. А ищы в них была бабця - баба Рахиля. Старезна бабка, то і не диво, же на памят слабенька была. А знала бесідувати лем по украінску і на ідиш. Деси з під Бердичева, з дакого валала. По десят рази на ден питала ся ня: “Ой, а в якому ти класі?” І гнет забывала.
Была тіж єдна кобіта, барз добра, они з мужом не мали діти. То кєд было даке іхнє сьвято, або просто так, пекла тістечка і ріжны смачны веци, і роздавала дітям. А же я-м жыл найближчі, то й частунок мі діставал ся частіші. Мож поведац, же-м виріс на єврейскых пиріжках.