Згадало ся
Тото є барз людскє: як на дворі шкварит, мріє ся о сьнігу. А як сьніг і мряка, то сой думаш о шквару ))
Так и пригадала ся ми Юдея з єї сухыма пустелями и Мертвим морем. От на Дохломоре тоте навряд я щы поіхам - бо тоту спеку ні з чым порівнювати.
Но а то было так:
Як хто буде в Єрусалимі, то най зна, же Бейт Лехема (Вифлеєму) мож доіхати арабском маршрутком од Домаскськой брамы. Бо як од арабской автобусовой станциі іхати - то доідеш лем до стіны, а дале - пішкы альбо таксі. Саме так я-м іхал. По переході през кордоны и стіны опинил єм ся з арабского боку Юдеі. Жодного чловека жебы нормально бесідувал. Звыкло то трафляют ся арабы, якы навет по росийскы бесідуют. А тутай - лем араб з таксі, што зна ґлобалізацийный язык (інґліш) як я тот арабскій. Дозвідавшы ся одкаль я-м приіхал, погодил ся ня возити за дешево.
Тотых ослів зме увиділи на підїзді до Бейт Лехема. Араб повідал, же єден - то арабы, другый зас - жыды. Барз симболічні. Саме місто по арабскы и жыдівскы называт ся так само - Бейт Лахм - Бейт Лехем. Лем перше значыт «дім мняса», а друге - «дім хліба». Деси чытавем, же давньосемітскій корен л-х-м означат продукт найбарже важливий для иснуваня люди. Арабы довго щы были кочівниками, то для них важливым было мнясо - лахм, а жыдове осіли скоро, то для них хліб (лехем) зробил ся головным. Повідают, же певны прибережны арабы звут рыбу «лахма» - для них бо тото становит основу їдла.
Само місто увидіте самы, як поіхате. Тут же фоты околишніх місьць. Таксиста мі оповів о якым си «Мар Сабі». Зрозуміл єм што то є лем хдовды, як зме там приіхали. Тото был православний грецкій кляштор на Кедрон-потоку. Веде туди зміїста дорога, яка ползе між селами по розпеченых лисых горах.
Не видно, аби ся там штоси управляло. Верблюды лем и люде. То араб пояснил, же місцевы селяны жыют з заробітків в Бейт Лехемі альбо в Єрусалим тіж іздят.
На околицях Бейт Лехема и всяди по дрізі трафляют ся нам полишены будинкы. В них раніше жыли арабы-християны. Праві вшыткы выіхали.
В кляшторі мі дали росийского монашка, якый провіл для мене екскурсію, лем на сам кінец сказавшы, же тутай не вольно фотати )) Ту истна пустеля. Доокола сухы горы, долі - Кедрон. Електрики ниє, але облаштовано вшытко красьні.
Зачаток тот кляштор бере з протилежного берега Кедрону. Там в печері, де мож вгледіти хрест (на фоті з правой строны), и жыл сьвятий Сава - мар Саба.
А тото єдно з чудес Ірода Великого - єдна з єго фортец на околицях Бейт Лехема. Прості геній-архитектор якысий - замок прямо на горі и в самій горі.
О єго инчий споруді на Мертвому морі оповім мож потім.
Так и пригадала ся ми Юдея з єї сухыма пустелями и Мертвим морем. От на Дохломоре тоте навряд я щы поіхам - бо тоту спеку ні з чым порівнювати.
Но а то было так:
Як хто буде в Єрусалимі, то най зна, же Бейт Лехема (Вифлеєму) мож доіхати арабском маршрутком од Домаскськой брамы. Бо як од арабской автобусовой станциі іхати - то доідеш лем до стіны, а дале - пішкы альбо таксі. Саме так я-м іхал. По переході през кордоны и стіны опинил єм ся з арабского боку Юдеі. Жодного чловека жебы нормально бесідувал. Звыкло то трафляют ся арабы, якы навет по росийскы бесідуют. А тутай - лем араб з таксі, што зна ґлобалізацийный язык (інґліш) як я тот арабскій. Дозвідавшы ся одкаль я-м приіхал, погодил ся ня возити за дешево.
Тотых ослів зме увиділи на підїзді до Бейт Лехема. Араб повідал, же єден - то арабы, другый зас - жыды. Барз симболічні. Саме місто по арабскы и жыдівскы называт ся так само - Бейт Лахм - Бейт Лехем. Лем перше значыт «дім мняса», а друге - «дім хліба». Деси чытавем, же давньосемітскій корен л-х-м означат продукт найбарже важливий для иснуваня люди. Арабы довго щы были кочівниками, то для них важливым было мнясо - лахм, а жыдове осіли скоро, то для них хліб (лехем) зробил ся головным. Повідают, же певны прибережны арабы звут рыбу «лахма» - для них бо тото становит основу їдла.
Само місто увидіте самы, як поіхате. Тут же фоты околишніх місьць. Таксиста мі оповів о якым си «Мар Сабі». Зрозуміл єм што то є лем хдовды, як зме там приіхали. Тото был православний грецкій кляштор на Кедрон-потоку. Веде туди зміїста дорога, яка ползе між селами по розпеченых лисых горах.
Не видно, аби ся там штоси управляло. Верблюды лем и люде. То араб пояснил, же місцевы селяны жыют з заробітків в Бейт Лехемі альбо в Єрусалим тіж іздят.
На околицях Бейт Лехема и всяди по дрізі трафляют ся нам полишены будинкы. В них раніше жыли арабы-християны. Праві вшыткы выіхали.
В кляшторі мі дали росийского монашка, якый провіл для мене екскурсію, лем на сам кінец сказавшы, же тутай не вольно фотати )) Ту истна пустеля. Доокола сухы горы, долі - Кедрон. Електрики ниє, але облаштовано вшытко красьні.
Зачаток тот кляштор бере з протилежного берега Кедрону. Там в печері, де мож вгледіти хрест (на фоті з правой строны), и жыл сьвятий Сава - мар Саба.
А тото єдно з чудес Ірода Великого - єдна з єго фортец на околицях Бейт Лехема. Прості геній-архитектор якысий - замок прямо на горі и в самій горі.
О єго инчий споруді на Мертвому морі оповім мож потім.