To whom it may concern
Fotohoofd is de allercoolste functie die je kunt hebben in een IK - als je niet van geld en verantwoordelijkheid, maar wel van gezelligheid en rondrennen houdt. Ik wíst wel dat ik een tamelijk goeie IK-er kon zijn. Ik was het. In ieder geval wel tijdens de IK zelf. (Nou ja, afgezien van die ene late dienst die ik niet trok, en die ene avond die ik per ongeluk heb gespijbeld omdat mijn innig geliefde mij ging ontvoeren naar een teppan yaki restaurant om de eerste drie maanden samenzijn te vieren. Heb ik al eens gezegd dat ik van hem houd? Ik houd van hem.)
Nu is de IK op en mijn Biton-lidmaatschap ook bijna. ECHT WAAR! Ik moet niet meer lid zijn, want dan laat ik me weer in commissies lullen en gaat dit niet ***HET jaar van hard studeren en een bachelordiploma halen*** worden. Biton is veel te leuk, dat heb ik wel weer aan den lijve ondervonden de afgelopen twee weken, en zo'n gloednieuw bestuur is zo'n heerlijke stimulans om zelf ook weer opnieuw actief te worden. Maar, NEEN. Het zal niet voor deze keer zijn. (En ja, natuurlijk ben ik hard bezig om mezelf te overtuigen. Na 1 oktober moet maar blijken of het gelukt is. Eén ding is zeker: ik ga géén boeklange afscheidsbrief schrijven, zelfs niet enkel om het genoegen van amica ab actis de lullepot te zien krijgen.)
Er moeten nog 35 boeken gelezen worden en dan heb ik de honderd gehaald. Hoewel meer dan 35 beter zou zijn, want dan kan ik een paar van die al-zes-keer-gelezen-Agatha-Christie-pocketjes van de lijst gooien. Dat zijn eigenlijk cheats.
Literatuur & Filosofie en Literatuur, Film & Muziek, hier kom ik aan!
Nu is de IK op en mijn Biton-lidmaatschap ook bijna. ECHT WAAR! Ik moet niet meer lid zijn, want dan laat ik me weer in commissies lullen en gaat dit niet ***HET jaar van hard studeren en een bachelordiploma halen*** worden. Biton is veel te leuk, dat heb ik wel weer aan den lijve ondervonden de afgelopen twee weken, en zo'n gloednieuw bestuur is zo'n heerlijke stimulans om zelf ook weer opnieuw actief te worden. Maar, NEEN. Het zal niet voor deze keer zijn. (En ja, natuurlijk ben ik hard bezig om mezelf te overtuigen. Na 1 oktober moet maar blijken of het gelukt is. Eén ding is zeker: ik ga géén boeklange afscheidsbrief schrijven, zelfs niet enkel om het genoegen van amica ab actis de lullepot te zien krijgen.)
Er moeten nog 35 boeken gelezen worden en dan heb ik de honderd gehaald. Hoewel meer dan 35 beter zou zijn, want dan kan ik een paar van die al-zes-keer-gelezen-Agatha-Christie-pocketjes van de lijst gooien. Dat zijn eigenlijk cheats.
Literatuur & Filosofie en Literatuur, Film & Muziek, hier kom ik aan!