We Didn't Start The Fire
Een van de dingen waar ik best wel blij van kan worden op bijna elk willekeurig moment, is dat liedje van Billy Joel. We Didn't Start The Fire! Misschien heeft het iets te maken met mijn zich gestadig ontwikkelende voorliefde voor General Americana. (Die weer de schuld is van, onder andere, de amici Robbins en King en hun onsterfelijke papieren geesteskinderen.)
En verder word ik blij van dingen die weer beginnen, zoals het vagelijk rondroemsen in de universitaire omgeving en de repetities met het orkest. We hébben nu toch een MELIG stuk muziek te pakken... Denk de Disney-versie van Don Quichot, en daar dan de muziek bij. Je lacht je een staart. Best lastig af en toe, want lachen en hobo spelen gaat nog minder samen dan lachen en fluiten. Maar het orkest is weer bezig, hoewel schandpalig uitgedund. Weet iemand nog UU/HU-studenten die viool spelen of hobo of fagot? We hebben ze ernstig nodig namelijk.
Tenslotte ben ik eigenlijk ziekjes. Maar niet genoeg om nog één dag langer in mijn bed te liggen en niet te studeren, potvolblomme.