Prelude (voor elk moment na nu)

[m_u_z_e]

Ik ben niet warrig; ik ontwricht de chaos
Die doorgaans voor volmaakt doorgaat: ik weet,
Maar wie met inzicht blind zich meten wil,
Weeg af uw kansen en ontvang uw deel.
De hemelen beweeg ik. Ik verzet
De bergen die mij tegenstaan naar elders.
Dát is een werkelijkheid, één zonder wetten.
Niet langer luister ik aan een stilleven,
Geen keer op keer over mij moegewalst
Verlangen meer: er klinkt geluk van binnen;
Een kindermelodie ontlsuit en opent
Zich in onnozelheid, nog niet bewust
Van ranze lust; zij straalt als een prelude,
Die lieflijk is of triest, maar niet, niet bitter.
Zij schuwt een symfonie vol modulaties,
Conflicten, thema's, constant variërend;
Zij blijft zichzelve slechts, in onschuld speelt ze.
Haar klanken duren voort, zolang het mij
Behaagt. Ik schep en breek haar naar believen.
Weet jij, mijn lieveling, nog wie ik ben?
Ik niet. Als god, als kind zie ik mijzelf
Na mijlenbreed mislukken lang terug.
Zo luister ik weer naar het oude lied.
Ik kan opnieuw beginnen. Geen verdriet
Mag mij nog weerzien. Meer begeer ik niet.

~Ramsey Nasr, uit: 27 gedichten en geen lied.