(no subject)
als ik ergens goed in ben, is het het weggooien van tijd. tijd besteden maar niet daadwerkelijk de tijd besteden maar erdoor heen jagen achter een tijd aan die nooit komt en achter je kijken realizerend dat je nog steeds vast zit met een dikke draad aan je beginpositie en de tijd, die stapelt zich op. achter de bank, op mijn tafeltje, lagen stof bovenop de kast. ik keek het allemaal nog eens door vandaag, vastberaden wat tijd te doden, weg te gooien, het vuilnis komt morgen. het vuilnis komt morgen, ik moet bijna huilen, want alles in mijn handen is een gisteren die net zo goed vandaag had kunnen zijn. brieven van pascal, brieven van mijn ouders, duizenden brieven met dure woorden van hulpverleningsinstanties, en schoolwerk, 5 vwo op die school, 5 vwo op school twee, 5 vwo op het conservatorium. waar was ik, die tijd, wat was de tijd, was dat toen of zit ik vast in weggegooide tijd ? het wordt tijd, dat alles verandert. dat ik met de tijd reis, in plaats van eronder, halfweg, meegesleurd en alweer voorbij voordat ik goed en kwaad begonnen ben.