Ένας θρύλος
Θα ήθελα να διγηθώ ένα θρύλο, που διάβασα πριν από λίγο καιρό.
Μια φορά κ'έναν καιρό ήταν μια μάγισσα και αυτή ήταν πάρα πολή όμορφη. Μια νύχτα στην ακτή της μάυρης λίμνης είδε ένα όμορφο παληκάρι με πλούσια ρούχα και με χρυσό στεφάνι. Αυτός ο νεαρός ήταν πολύ χλωμός και δεν αναπέε γιατί ήταν νεκρός. Αλλά η μάγισσα τον αγάπησε. Τρις νύχτες του έκανε μάγια. Την τέταρτη νήχτα ο νεαρός σηκώθηκε, της υποκλίθηκε και είπε: "Συγχώρεσέ με, ομορφιά μου, και σε ευχαριστώ". Και από εκείνη την ημέρα το βασιλλόπουλο έμεινε μαζί της. Αλλά όπως παλία ήταν πολύ χλωμός, δεν μπορούσε να αναπνέει, δεν την κοίταξε ποτέ και πάντα της έλεγε μόνο: "συγχώρεσέ με" και "σε ευχαριστώ". Τότε η μάγισσα 'πηγε σε μια στρίγγλα και της είπε 'ολα για της αγάπη της. Η στρίγγλα της απάντησε: "Αν θέλεις γιά να σε αγαπήσε αυτός, παρ'το χρυσό σταμνάκι και κλάψε επάνω του τριες νύχτες. Την πρώτη νύχτα κλάψε για την νεότητά σου, την δεύτερη νύχτα - για την ομορφιά σου και την τρίτη - για την ζωή σου. Να μαζέψεις τα δάκρυά σου στο σταμνάκι και να τα δόσεις στον πεθαμένο.
Η μάγισσα 'εκανε αυτό κ'όταν έδοσε το σταμνάκι - πέθανε. Αλλά πριν το θάνατό της είδε πως ο αγαπημένος της άρχισε να αναπνέει και άκοθσε: "Σ'αγαπω!"