dagdromer
Op de basisschool stond er in elk rapport ‘kijkt meer naar buiten dan naar het bord’ of iets in die trant. Een dromer die snel is afgeleid. Ik zat blijkbaar heel veel naar buiten te staren, in mijn eigen wereld te dagdromen. In mijn hoofd was ik overal en nergens. En voor mij was het nu eenmaal interessanter om uit het raam te kijken, de velden op, naar de bossen. Er was vaak niet eens veel te zien, behalve bomen. Kun je nagaan hoe saai ik school vond ; )
Lang heb ik gedacht dat het niet goed was om te dagdromen. Alle juffen en meesters vonden het blijkbaar helemaal niks, dus heb ik me in mijn hoofd geprent dat het iets slechts is.
Tegenwoordig zou ik willen dat ik nog zoveel kon dagdromen. Dat ik er de rust en de tijd voor had. Dat mijn hoofd makkelijker die sluimerstand kon vinden. Hoe heerlijk, tussendoor even stilzitten en dagdromen, diep in mijn eigen gedachten verzonken. Want inmiddels weet ik, dat ik door te sluimeren (zoals ik het zelf noem) juist de leukste dingen bedenk. Dat het me even wegzuigt uit wat er gebeurt en laat nadenken over dingen die er in mijn onderbewuste zitten. Hieruit komt juist de inspiratie en de goede ideeën die ik weer voor van alles kan gebruiken.
Nu ik bezig ben mijn mijn december morning pages maand, ontdek ik de eerste dag al, dat dit iets is wat ik mis. En dat het ook iets is wat ik nodig heb! Ik ben deze maand op zoek naar mijn inspiratie en mijn creativiteit terug krijgen, van het slotje af gaan. En ik zie na een dag schrijven al, dat een van de sleutels dagdromen is.