Prikdag verhaaltje
Anders loop je even een tattooshop binnen voor een afspraak in te plannen en hebben ze binnen twee weken tijd terwijl je zelf verwacht dat het minimaal een jaar zou duren. Oei! Op 5 april mocht ik dan toch weer gaan plaats nemen in de prikstoel, wat naar zeg! Het plan was het laten zetten van orchideen, als eerbetoon aan mijn in september overleden oma. Zij was helemaal weg van die bloemen, had het huis er altijd mee vol staan en is begraven in een kist vol met die bloempjes. Aangezien ik dagelijks aan mijn oma denk en mijn tattoo een upgrade nodig had, is het een win/win situatie. ;-)
Gelukkig wilde een vriendinnetje mee om mijn handje vast te houden en mij zowel fysiek als geestelijk de nodige steun te bieden. Dit had verder niks te maken met haar eigen nieuwsgierigheid naar tattoos, gezellig dagje op pad en dat zij zelf graag de shop wilde zien en een eigen afspraak wilde maken natuurlijk. Vol goede moed in de auto naar Apeldoorn gereden, wederom naar TattooMania alwaar niet de beroemde Gerrit, maar zijn collega Jowie van rosetattoo/tattoorose (nah je snapt het vast wel) uit Geleen mijn been zou gaan martelen. Vooraf geen ontwerp gezien, dus best spannend hoe ze het willen gaan combineren met mijn al bestaande homofiele draakje. Wel wat voorbeelden meegenomen van wat ik mooi vind en de artiest de vrije hand gegeven. Wat voor mij op zich best een prestatie is, voor iemand die het liefst alles zelf regelt, totale overgave en een vreemde compleet vertrouwen. Maarja ik kan moeilijk zelf die naald in mn been rammen, lijkt mij gezien mijn tekenkunsten ook niet een al te best plan.
Al snel kon ik gaan zitten, geen zenuwen, wel een boel nieuwsgierigheid. Naast mij lag een man te kermen die al wat uurtjes gemarteld werd op zijn rug, yeah goede start! Beetje prutsen op mijn been, bloemetje hier en daar, toch maar niet, weer opnieuw prutsen en tadaa tijd om een start te maken met prikken. De eerste drie uur vlogen voorbij, echt pijnlijk werd het niet, ondanks dat er flink gekrast werd. Uiteraard zat ik er weer met mijn neus bovenop om alles goed te kunnen zien, prachtig om te zien hoe zo'n tattoo gast met zijn werk bezig is. En ineens was het daar! Pijn! Uurtje vier, okee dan.. hier doen we het voor! Voelen zul je het! ;-)
En voelen deed ik! Crap! Proberen mijn been stil te houden, anders heb ik straks kleuren heel ergens anders staan en Jowie een gebroken kaak. Bizar wel, zo voel je weinig en zo ineens zit je tegen het plafond. Dan maar doorzetten, geen pauze, kiezen op elkaar en ram het er maar op! Blij dat het er op stond, bekijkt hij de boel nog eens en besluit dat er twee vlindertjes bij moeten. Vlindertjes? Wat een kutvlinders joh! Rot op met je vlinders! Oh, was dat nog geen mes waarmee je mijn been in twee sneed, alleen maar een stift? Nouja ze staan er toch op, ik noem ze argh en klotevlinder. Van die hele tattoo van mij, waren die twee kutvlindertjes het meest pijnlijk haha! Mijn oma moet zich vast doodgelachen hebben, zo van dat zal je leren met je rare eerbetoonideetje.
Nu ben ik af, of in ieder geval mijn been is af, want zo voelt het. *happydance* Uiteraard zijn er ook foto's van.
Homofiele draakje, de start
Needle, GO!
Bzzzzzzz, bzzzzz, bzzzzzz
Kleurpotloden erbij en gaaaaan
Vers van de pers
Yay!