150 лет
Калі ідуць на абардаж,
І поўніць полымя прасьцяг
Да верху мачты - экіпаж
Цьвікамі прыбівае сьцяг.
Даўно здалася - нават сталь, -
І толькі зараз -
мы памром
Пад сьцягам, што ў прадоньні хваль
Зьнікае разам з караблём.
Ў крыві краіны нашай бель,
Прыходзіць час сьмяротных сноў,
І нашай волі карабель, -
Няскораны, - ідзе на дно.
І сёньня ў вечны наш працяг,
У неба на сьвітаньні дня
Уздымуць нас, як волі сьцяг,
Якому й Богу нельга зьняць.
Мапа паўстаньня