Я такі пераадолела сябе і прачытала
"Лізу". Нахабнасьці, каб судзіць аб літаратурных (?) здольнасьцях (?) Франака Вячоркі ў мяне не стае, таму толькі цытаты:
Яна прайшла міма, пакінуўшы шлейф водару салодкай парфумы. (Дарагі мой чалавек! "Шлейф водару парфумы", а тым больш "салодкай" пакідаюць за сабой танныя б... Калі Вы не шукаеце сэксу на адну ноч, не падыходзьце да такіх дзяўчын.)
І што такая пекная дзяўчына робіць у апазыцыі? (пасьля гэта фразы (геніяльнай, я лічу) Франак, як у свой час Арцюр Рэмбо, можа кідаць літаратуру назаўсёды. Свой унёсак ён зрабіў. Дзевачкі з "Моладзі БНФ" вы пасьля гэтага з Франакам размаўляеце ўвогуле?)
Правільныя рысы твару, выцягнуты нос, выпуклыя ружовыя вусны і румяныя шчокі. Яна была без касмэтыкі!
Беларуская мова з вуснаў Лізы гучала вельмі сэксуальна.
А ў Лізе я бачыў беларускую Жанну Д’Арк, гатовую ахвяраваць жыцьцём дзеля Беларусі.
Я чытала беларускую літаратуру - Коласа, Купалу, Арсеньневу, Геніюш. Зь іх твораў я чэрпала натхненьне і любоў да беларускай мовы і культуры. Я была закаханая ў Алеся Загорскага і Андрэя Лабановіча, уяўляеш?
Я хутка з усімі пасябраваў і мне давяралі новую і новую працу. Усё цалкам дабраахвотна, ніхто не атрымоўваў ні капейкі. (І нават калі б апавяданьне было ананімным, пасьля гэтага сказу першае ж падозраньне ўпала б на Франака Вячорку.)
У блогу Франак загадкава адмоўчваецца ў адказ на
пытаньне ці чакаць працягу. Канешне, ўсе мы хочам, каб малады чалавек кінуў палітыку, але ці хочам мы гэтага такім коштам? Другую Асю Паплаўскую шматпакутная беларуская літаратура не вытрымае.