Dag 13 - Camagüey
Weer door de wekkers heen gesnoozed schrik ik me te pletter om 9:30 met de gedachte: "Bus gemist!!! Oh nee oh nee, hoe fiks ik dit?" Dan kijk ik om me heen en begint het besef in te dalen dat dat pas morgen is, toch? Ik ben de dagen een beetje kwijt, zeker nu ik 2 keer binnen 24 uur geslapen heb. Gelukkig biedt mn gecontrollfreakte spreadsheet enige houvast. Het is woensdag de 30e, ik ga hier pas de 31e weg. Pffff... muts!
Ontbijt gemist, maar dat is gelukkig nu geen tragisch issue meer met de verbeterde financiële status. Weer fijn gedouched en op weg gegaan naar het Teatro Principale, waarvan de boekjes zeggen dat het de moeite waard is om een ballet of andere dansshow te bekijken. De box office is gesloten en de binnenkant van het gebouw is alleen maar door het hek heen te bekijken. Dan maar iets te kanen. Het is nog steeds weinig avontuurlijk maar met het slechte eten hier besluit ik voortaan alleen nog eettentjes uit de gidsen te proberen. Casa Austria lijkt een kitscherige maar culinair verantwoorde keuze, en de wandeling erheen interessant. Zo interessant dat ik niet goed uitkijk naar beneden en mn enkel grofstoffelijk verdraai in een pothole. Pijnlijk, maar wel doorgelopen langs een groepje wat prima kon joelen, maar niet geïnteresseerd was of ik ok was na mn val. Na nog een half uur hobbelen de Oostenrijks-Cubaanse eetgelegenheid bereikt en daar door de uitbaatster gelijk met mn pootje omhoog op de patio gezet. Zonder erom te vragen bracht ze een theedoek met ijs en een fles water. Ik vind dr gelijk al lief!
Ik bestel een portie gepaneerde garnalen met cocos en aardappels met knoflook. De porties waren gigantisch, heb de rest van de dag ook niet meer gegeten, de dame suggereert er een Chileense wijn bij, ook die smaakt goed! Dat dit gelijk mn hele eten voor de dag is maakt het minder erg dat ik wijn bij mn ontbijt drink, al is het alweer voorbij enen. Een beginnetje gemaakt in The Old Man and the Sea van Hemingway, maar het kan me niet echt bekoren. De man van de Casa (de Oostenrijker) is wat in de weer met gereedschap verplaatsen, en knoopt in het Duits een praatje met me aan, vertelt me (net als Alejandro) dat ik de Cayo's (Las Brujas & Santa Maria) niet moet opofferen voor het inhalen van mn planning, het zou heel anders dan Varadero zijn, en heel mooi qua zee. Beter kan ik de korte bezoekjes aan de kleinere steden skippen. Hmmm, dat werpt toch weer ander licht op de zaak.
Heerlijk gegeten en niks meer kunnen bedenken wat ik nog in Camagüey te zoeken had, behalve evt een begraafplaats. Dan maar weer terug naar het hotel, voor nu in ieder geval. Na anderhalve straat hinken komt er een fietstaxi zichzelf aanbieden, mooi. Trouwens, die oldtimers zie je hier bijna niet. Ik vindt het ergens nog wel een beetje een ingewikkeld ding, me laten vervoeren in zo'n fietstaxi. Als rijke Noord Europeaan me een beetje rond laten rijden voor een paar Pesos door iemand die in deze hitte de berg op loopt te puffen. Zeker als we een voetgangersgebied doorkruisen, hij van zn fiets afspringt en ernaast gaat lopen en ik gewoon achterin moet blijven zitten. Anderzijds, hij bood het zelf aan, verdient zo hopelijk zelf ook wat en ik kan het nu goed gebruiken met mn pootje.
In het hotel de wenteltrap bedwongen en mn been gauw weer omhoog gelegd. Pride & Prejudice (nog zonder zombies) gekeken om het verhaal weer n beetje in mn achterhoofd te hebben voor de versie mèt, die kijk ik ergens volgende week wel.
Om half vijf een voorzichtige excursie naar de minibuurtsuper gedaan. Op zich ging lopen nu beter, maar traplopen en die klote stoepjes de hele tijd op en af, no me gusta! Dit was het dan voor vandaag, ik ga de deur niet meer uit. De griezel die me gisteren ook al in de lobby aansprak duikt ineens weer op (zat ie ergens in een meterkast verstopt?) en probeert me de luidruchtige openluchtdisco op de hoek in te lokken, ziet ie niet dat ik een beetje moeilijk loop? Geen zorgen, hij danst wel voor ons allebei. Ziet ie me om negen uur? Voor geen goud.
Het is al snel weer aan het hozen, blijkbaar is dat dagelijks tussen 17 & 18.
Wat zitten mailen, ook stiekem met werk. We hebben 2 maanden verlenging gekregen tot 1 juli en er wordt een aanbesteding gedaan voor een structureel plan, meer dan dat weet ik niet en dat is ook wel goed zo, al ben ik best benieuwd hoe het gaat.
Om 18:10 springt de tv ineens uit zichzelf aan, ik zit niet eens in de buurt van, dus ook niet met mn kont op, de afstandsbediening.
Het is een nieuwszender met een item over de berechting van een Brit voor de moord op een Braziliaan. Gezellig. Maar vanwaar deze Poltergeist actie? Ik laat het maar even aanstaan, misschien krijg ik zo nog wat ander wereldnieuws mee. Na een half uur wat gezapt te hebben, toch maar weer uit, ik kijk liever naar mn zelf meegebrachte tv.
De telefoon ging, mn receptie-vriendin was er, met de was. Weer naar beneden gehobbeld, het was allemaal keurig.
Ik moest zelf maar verzinnen hoeveel ik ervoor wilde geven. Heb er $5 CUC van gemaakt, wat misschien wat aan de gulle kant was, maar ze heeft me ook echt goed geholpen met het eerdere inchecken.
Gelijk wekservice afgesproken voor de volgende ochtend zes uur.
Vroeg proberen te slapen, niet helemaal gelukt.
Ontbijt gemist, maar dat is gelukkig nu geen tragisch issue meer met de verbeterde financiële status. Weer fijn gedouched en op weg gegaan naar het Teatro Principale, waarvan de boekjes zeggen dat het de moeite waard is om een ballet of andere dansshow te bekijken. De box office is gesloten en de binnenkant van het gebouw is alleen maar door het hek heen te bekijken. Dan maar iets te kanen. Het is nog steeds weinig avontuurlijk maar met het slechte eten hier besluit ik voortaan alleen nog eettentjes uit de gidsen te proberen. Casa Austria lijkt een kitscherige maar culinair verantwoorde keuze, en de wandeling erheen interessant. Zo interessant dat ik niet goed uitkijk naar beneden en mn enkel grofstoffelijk verdraai in een pothole. Pijnlijk, maar wel doorgelopen langs een groepje wat prima kon joelen, maar niet geïnteresseerd was of ik ok was na mn val. Na nog een half uur hobbelen de Oostenrijks-Cubaanse eetgelegenheid bereikt en daar door de uitbaatster gelijk met mn pootje omhoog op de patio gezet. Zonder erom te vragen bracht ze een theedoek met ijs en een fles water. Ik vind dr gelijk al lief!
Ik bestel een portie gepaneerde garnalen met cocos en aardappels met knoflook. De porties waren gigantisch, heb de rest van de dag ook niet meer gegeten, de dame suggereert er een Chileense wijn bij, ook die smaakt goed! Dat dit gelijk mn hele eten voor de dag is maakt het minder erg dat ik wijn bij mn ontbijt drink, al is het alweer voorbij enen. Een beginnetje gemaakt in The Old Man and the Sea van Hemingway, maar het kan me niet echt bekoren. De man van de Casa (de Oostenrijker) is wat in de weer met gereedschap verplaatsen, en knoopt in het Duits een praatje met me aan, vertelt me (net als Alejandro) dat ik de Cayo's (Las Brujas & Santa Maria) niet moet opofferen voor het inhalen van mn planning, het zou heel anders dan Varadero zijn, en heel mooi qua zee. Beter kan ik de korte bezoekjes aan de kleinere steden skippen. Hmmm, dat werpt toch weer ander licht op de zaak.
Heerlijk gegeten en niks meer kunnen bedenken wat ik nog in Camagüey te zoeken had, behalve evt een begraafplaats. Dan maar weer terug naar het hotel, voor nu in ieder geval. Na anderhalve straat hinken komt er een fietstaxi zichzelf aanbieden, mooi. Trouwens, die oldtimers zie je hier bijna niet. Ik vindt het ergens nog wel een beetje een ingewikkeld ding, me laten vervoeren in zo'n fietstaxi. Als rijke Noord Europeaan me een beetje rond laten rijden voor een paar Pesos door iemand die in deze hitte de berg op loopt te puffen. Zeker als we een voetgangersgebied doorkruisen, hij van zn fiets afspringt en ernaast gaat lopen en ik gewoon achterin moet blijven zitten. Anderzijds, hij bood het zelf aan, verdient zo hopelijk zelf ook wat en ik kan het nu goed gebruiken met mn pootje.
In het hotel de wenteltrap bedwongen en mn been gauw weer omhoog gelegd. Pride & Prejudice (nog zonder zombies) gekeken om het verhaal weer n beetje in mn achterhoofd te hebben voor de versie mèt, die kijk ik ergens volgende week wel.
Om half vijf een voorzichtige excursie naar de minibuurtsuper gedaan. Op zich ging lopen nu beter, maar traplopen en die klote stoepjes de hele tijd op en af, no me gusta! Dit was het dan voor vandaag, ik ga de deur niet meer uit. De griezel die me gisteren ook al in de lobby aansprak duikt ineens weer op (zat ie ergens in een meterkast verstopt?) en probeert me de luidruchtige openluchtdisco op de hoek in te lokken, ziet ie niet dat ik een beetje moeilijk loop? Geen zorgen, hij danst wel voor ons allebei. Ziet ie me om negen uur? Voor geen goud.
Het is al snel weer aan het hozen, blijkbaar is dat dagelijks tussen 17 & 18.
Wat zitten mailen, ook stiekem met werk. We hebben 2 maanden verlenging gekregen tot 1 juli en er wordt een aanbesteding gedaan voor een structureel plan, meer dan dat weet ik niet en dat is ook wel goed zo, al ben ik best benieuwd hoe het gaat.
Om 18:10 springt de tv ineens uit zichzelf aan, ik zit niet eens in de buurt van, dus ook niet met mn kont op, de afstandsbediening.
Het is een nieuwszender met een item over de berechting van een Brit voor de moord op een Braziliaan. Gezellig. Maar vanwaar deze Poltergeist actie? Ik laat het maar even aanstaan, misschien krijg ik zo nog wat ander wereldnieuws mee. Na een half uur wat gezapt te hebben, toch maar weer uit, ik kijk liever naar mn zelf meegebrachte tv.
De telefoon ging, mn receptie-vriendin was er, met de was. Weer naar beneden gehobbeld, het was allemaal keurig.
Ik moest zelf maar verzinnen hoeveel ik ervoor wilde geven. Heb er $5 CUC van gemaakt, wat misschien wat aan de gulle kant was, maar ze heeft me ook echt goed geholpen met het eerdere inchecken.
Gelijk wekservice afgesproken voor de volgende ochtend zes uur.
Vroeg proberen te slapen, niet helemaal gelukt.