Sssslaapverwekkend dagje
Het was vandaag zo rustig op Spijk, zo weinig te doen, dat ik echt op een gegeven moment om me heen heb gekeken, zo van: Ja. Okee? En nu? Hoe anders is Rotterdam! Daar weet je van gekkegheid niet waar je moet beginnen, omdat de prioriteiten over elkaar heen buitelen. En hoe gek het ook klinkt: Dat heb ik liever, dat ik vol gas kan gaan, want als ik dán iets rondmaak, geeft het zó veel meer voldoenning. En zeker ook minder de nijging, om in slaap te vallen. Caffeïine mocht niet baten vandaag: de slaperigheid bleef om me heen golven als een storm met sterke windstoten. Ontdanks dat heb ik me vandaag toch staande gehouden en ben rond twart over twee naar huis gegaan en heb me aldaar over gegeven aan mijn meest primaire behoefte van dat moment, slaap. Om vervolgens weer wakker te worden van de telefoon. Mijn ouders, hoe het ging en of ik sliep. Ja, toen niet meer dus. Ik denk dat als ze me niet hadden gebeld dat ik nu nog niet wakke was geweest en ik waarschijnlijk had doorgesudderd tot morgenochtend.
Dat gevoel, de slaap, het is sterker dan alles om me heen. Het is ook van die hele vage slaap, met hele realistische dromen, die qua onderwerp he-le-maal nergens over gaan. Ik droomde vandaag over een discussie met Daffie over (notabene!) rundvleessalade, die uitmondde in vette herrie. Ik werd pisnijdig wakker, keek op de klok en ging langzaamaan weer beseffen dat het een droom was. En dan de issue: Salade! Alsof ik daarover ooit woorden zou krijgen met Daf.
Kennelijk ben je in je slaap toch vanalles en nogwat aan elkaar aan het knopen en werkt dat bij mij wat sterker denk ik, dan bij een gemiddeld mens. Paul droomt niet zegt hij. Ja, hij droomt, maar niet bewust. Ondanks de ellende die ik er soms van heb, denk ik, dat je dan toch wat mist.
Dat gevoel, de slaap, het is sterker dan alles om me heen. Het is ook van die hele vage slaap, met hele realistische dromen, die qua onderwerp he-le-maal nergens over gaan. Ik droomde vandaag over een discussie met Daffie over (notabene!) rundvleessalade, die uitmondde in vette herrie. Ik werd pisnijdig wakker, keek op de klok en ging langzaamaan weer beseffen dat het een droom was. En dan de issue: Salade! Alsof ik daarover ooit woorden zou krijgen met Daf.
Kennelijk ben je in je slaap toch vanalles en nogwat aan elkaar aan het knopen en werkt dat bij mij wat sterker denk ik, dan bij een gemiddeld mens. Paul droomt niet zegt hij. Ja, hij droomt, maar niet bewust. Ondanks de ellende die ik er soms van heb, denk ik, dat je dan toch wat mist.