(no subject)
Opeens is bijna iedereen weg en ben ik alleen met de moeder van de buurvrouw overgebleven. Ze buigt zich naar me toe en fluistert: "Weet je dat jou moeder een heel bijzonder mens is?" Ik weet niet zo goed hoe ik hierop moet reageren dus ik blijf maar stil. "Echt een heel bijzonder mens," gaat ze door "ik heb in mijn leven nog nooit gehuilt, op twee keer na, en dat was bij je moeder" Nu ze dit zegt kan ik me hier wel wat van herinneren, dat mijn moeder zoiets vertelt heeft. Ze vertelt waarom ze moest huilen op dat moment, en dat ze toen bij ons aanbelde en mijn moeder voor haar klaarstond. "Het is echt zo'n warme vrouw." Ik knik maar een beetje.
Het stomme is dat ik dit echt heel erg graag wil geloven, maar dat lukt me niet. Ik kijk naar m'n moeder, en probeer me haar voor te stellen als een persoon bij wie ik uit zou willen huilen, maar het lukt niet. Vroeger toen ik klein was wel ja, maar nu? Ik denk dat mijn moeder niet half weet wat er in mijn hoofd rond gaat, en als ze dat al zou weten zou ze het er vooral niet mee eens zijn of denken het beter te weten. Ik heb de laatste paar jaar nooit alleen al het gevoel gehad dat ze zich probeerde in te leven in mijn situatie, of met mij mee probeerde te denken. Natuurlijk denkt ze wel met me mee, maar niet op de manier waarop ik dat zou willen. Misschien dat ik over een paar jaar zie wat de moeder van mijn buurvrouw in mijn moeder ziet. Maar nu... Nee.
Het stomme is dat ik dit echt heel erg graag wil geloven, maar dat lukt me niet. Ik kijk naar m'n moeder, en probeer me haar voor te stellen als een persoon bij wie ik uit zou willen huilen, maar het lukt niet. Vroeger toen ik klein was wel ja, maar nu? Ik denk dat mijn moeder niet half weet wat er in mijn hoofd rond gaat, en als ze dat al zou weten zou ze het er vooral niet mee eens zijn of denken het beter te weten. Ik heb de laatste paar jaar nooit alleen al het gevoel gehad dat ze zich probeerde in te leven in mijn situatie, of met mij mee probeerde te denken. Natuurlijk denkt ze wel met me mee, maar niet op de manier waarop ik dat zou willen. Misschien dat ik over een paar jaar zie wat de moeder van mijn buurvrouw in mijn moeder ziet. Maar nu... Nee.