(no subject)
Ik loop recht door het 'speeltuintje' heen. Normaal gesproken loop ik er met een grote boog omheen, zeker als het donker is, omdat het 'speeltuintje' eigenlijk een synoniem is voor 'hangjongerenplek'. Maar dit keer zie ik geen blowende zestienjarige jongens met petjes en meisjes met geblondeerd haar, enkel een oudere man, dus besluit ik de kortste route te nemen. Wanneer ik de oudere man passeer zie ik dat hij voorovergebogen zit te schrijven, ik merk meteen dat hij een beperking heeft. Wanneer ik terugloop naar huis roept hij me na. Of ik weet hoe hij het gerichtst bij het moleneindplein komt. Ja, natuurlijk weet ik dat. Hij wijst een kant op en vraagt of hij als hij die kant op gaat omloopt. Het is totaal de verkeerde kant. Ik leg hem uit dat hij beter de andere kant op kan gaan.
De man begint te vertellen. Hij komt van zijn ex-vriendin vandaan, die toevallig in dezelfde straat woont als ik. Het is dan wel zijn ex, maar hij komt er nog elke week. En nu heeft hij op het veldje een kaartje geschreven voor een andere vriendin die vlakbij het moleneindplein woont en wil deze bij haar in de bus gaan doen. Ik leg hem nogmaals uit welke kant hij op moet.
"Oh het is dus bij de Apotheek?"
De apotheek is op het moleneindplein.
"Ja dat klopt"
"Oooh ja dan weet ik het wel! Ja weet je wat het is...Ik kan me niet zo goed oriënteren, maar als iemand anders me de weg wijst weet ik het opeens weer. Gek is dat hè? Ja nu weet ik het weer. Als ik bij de apotheek ben, dan ben ik er bijna, ja toch?"
Ik beaam dat hij er dan inderdaad bijna is.
"Bedankt. Zonder jou was ik helemaal de verkeerde kant opgelopen. Waren er maar meer mensen met zoveel geduld!"
Ja, waren er maar meer mensen met meer geduld. Of beter nog, waren er maar meer van zulke mensen die zomaar een praatje houden over hun dag en met hun optimisme mijn hele dag goedmaken.
De man begint te vertellen. Hij komt van zijn ex-vriendin vandaan, die toevallig in dezelfde straat woont als ik. Het is dan wel zijn ex, maar hij komt er nog elke week. En nu heeft hij op het veldje een kaartje geschreven voor een andere vriendin die vlakbij het moleneindplein woont en wil deze bij haar in de bus gaan doen. Ik leg hem nogmaals uit welke kant hij op moet.
"Oh het is dus bij de Apotheek?"
De apotheek is op het moleneindplein.
"Ja dat klopt"
"Oooh ja dan weet ik het wel! Ja weet je wat het is...Ik kan me niet zo goed oriënteren, maar als iemand anders me de weg wijst weet ik het opeens weer. Gek is dat hè? Ja nu weet ik het weer. Als ik bij de apotheek ben, dan ben ik er bijna, ja toch?"
Ik beaam dat hij er dan inderdaad bijna is.
"Bedankt. Zonder jou was ik helemaal de verkeerde kant opgelopen. Waren er maar meer mensen met zoveel geduld!"
Ja, waren er maar meer mensen met meer geduld. Of beter nog, waren er maar meer van zulke mensen die zomaar een praatje houden over hun dag en met hun optimisme mijn hele dag goedmaken.